آینده فناوری در سیطره شرق/ ۱۴؛
رکورد کوتاه‌ترین زمان ساخت بمب اتمی تاریخ در دست چینی‌ها/ تلاش برای پیروزی در نبرد سایبری
پیشرفت علم و فناوری در کشور چین پس از دهه نود رشد چشمگیری داشته است. این کشور از اوایل این دهه، از طریق تخصیص بودجه، احداث زیرساخت‌های فناوری، انجام اصلاحات و رفع موانع تحقیقات علمی، رویکرد خود را در حوزه علم و فناوری متحول کرده است.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، پیشرفت علم و فناوری در کشور چین پس از دهه نود رشد چشمگیری داشته است. پژوهشگران علت این امر را اراده راسخ دولت چین در پیگیری جدی این حوزه می‌دانند. آنها پی به این مسئله کلیدی برده‌اند که علم و فناوری به عنوان بخشی اساسی توسعه اقتصادی کشور و همچنین اعتبار ملی باید به طور همه‌جانبه در نظر گرفته شود و در سیاست‌های جاری لحاظ شود. ازاین‌رو چین از اوایل دهه نود، از طریق تخصیص بودجه، احداث زیرساخت‌های فناوری، انجام اصلاحات و رفع موانع تحقیقات علمی، رویکرد خود را در حوزه علم و فناوری متحول کرده است.
شواهد و قرائن زیادی وجود دارد که حاکی از پیشرفت علمی چین است و برخی کارشناسان معتقدند به طریقی می‌توان رشد اقتصادی این کشور را مرهون رشد علمی آن دانست. چین در زمینه‌هایی مانند آموزش، زیرساخت‌های صنعتی، تولید، انتشار مقالات دانشگاهی، حق ثبت اختراع و برنامه‌های تجاری جهش سریعی داشته و هم اکنون در برخی حوزه‌ها به‌عنوان رهبر علم و فناوری شناخته می‌شود. این کشور اکنون به طور فزاینده‌ای به نوآوری‌ها و خلاقیت‌های بومی خود توجه نشان داده و هدفش اصلاح نقاط ضعف باقی مانده است.
فناوری نظامی چین
یکی از نمونه فناوری جدید نظامی چین، موشک بالستیک ضد کشتی DF-21D است. توسعه این فناوری موجب یک تغییر سریع و بزرگ در راهبرد دریایی ایالات متحده شده است. چین در حال تولید سلاح‌های ضدماهواره است و قصد دارد در دهه ۲۰۲۰ سیستم ناوبری بیدو را جهانی کند. چین خود در زمینه فناوری‌های ضدموشک بالستیک(با توجیه دفاع در برابر یک حمله اتمی) فعال بوده است. در نیروی هوایی، جنگنده جت نسل پنجم چنگدو جی-۲۰ از آخرین تولیدات چین است. جی-۲۰ از همتاهای آمریکایی (اف-۲۲ و اف-۳۵) و روسی(سوخو ۵۷) خود بزرگ‌تر محسوب می‌شود و بدنه‌ای کشیده دارد. با این حال چین هنوز در زمینه موتورهای جت عمدتاً به واردات از تولیدکنندگان خارجی وابسته است.
چین در زمینه توسعه سلاح‌های الکترومغناطیسی نیز فعال است، سلاح‌هایی که پس از انفجار چنان موج قدرتمندی انتشار می‌دهند که تمام سیستم‌های الکترونیکی دشمن را تخریب می‌کند.
براساس گزارشی در سال ۲۰۱۱، تعداد ماهواره‌های شناسایی چین تقریباً برابر با ماهواره‌های ایالات متحده در برخی مناطق است(مسئله‌ای که تا پیش از یک دهه قبل غیرممکن به نظر می‌رسید). به رغم افزایش هزینه‌های دفاعی، سهم چین از واردات تسلیحات در جهان به سرعت در حال کاهش است که بخشی از آن نشان‌دهنده افزایش توانایی‌های تولید نظامی بومی است. چین همچنین در حال توسعه توانایی‌های دفاعی برای نمایش قدرت نظامی در سطح بین‌المللی است، اقدامی که از طریق ظرفیت یک دولت برای استقرار و پایداری نیروها در خارج از قلمرو خود تعریف می‌شود. بدین منظور چین در حال ساخت ناو هواپیمابر و وسیله نقلیه آبی-خاکی نوع ۰۷۱ است.
طبق برخی برآوردهای غیررسمی، ۱۵ تا ۲۸ درصد از هزینه‌های تحقیق و توسعه دولتی در این کشور احتمالاً به تحقیقات نظامی اختصاص داده شده است. هر چند بخش دفاعی چین تقریباً به طور کامل دولتی است اما برای تولید تجهیزات نظامی اجازه رقابت محدود به سازمان‌های بزرگ داده شده است و نوعی سیستم ثبت اختراع دفاعی وجود دارد که جوایز گوناگونی را برای شرکت‌ها و افراد مبتکر ارائه می‌دهد.
چین در سال‌های اخیر ساختار صرفاً نظامی شرکت‌های تولیدکننده تجهیزات نظامی را ملغی کرده و همزمان همکاری با واحدهای غیرنظامی افزایش یافته است و تحقیقات غیرنظامی مورد حمایت دولت گاهی دارای کاربردهای دوگانه است و در ارتش نیز به کار می‌رود.
یکی از مشکلات چین در حوزه توسعه سلاح‌های سطح بالا مدل ماژولاری است که این کشور از شوروی سابق تقلید می‌کرده است. در این سبک تحقیق و تولید، واحدهای مجزا که ارتباط کمی با یکدیگر دارند، قطعات مربوط به خود را تولید می‌کنند. این روش باعث ایجاد مشکلاتی در استانداردسازی، یکپارچه‌سازی و کنترل کیفیت می‌شود. مشکل دیگر این روش امکان انجام تلاشی تکراری در دو واحد به طور همزمان و یا تلاش‌هایی پراکنده و گهگاه غیرمولد است.
بمب هیدروژنی
چین با موفقیت یک بمب هیدروژنی را به طور آزمایشی در ۱۷ ژوئن ۱۹۶۷ در پایگاه اتمی لوپ‌نور منفجر کرد. چین پس از ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی و انگلستان چهارمین کشوری بود که موفق به تولید سلاح هسته‌ای شد. این بمب از طریق هواپیمای شیان اچ-۶ به زمین پرتاب شد و عملکرد ۳.۳ مگاتن(هم‌ارز تی‌ان‌تی) از خود نشان داد. چین این عملیات را آزمایش شماره ۶ نام نهاده است.
بمب هیدروژنی آزمایش شماره ۶، سه مرحله‌ای بود و ۳۲ ماه پس از ساخت اولین دستگاه شکافت توسط چین آزمایش شد. بنابراین چین کوتاه‌ترین بمب اتمی تاریخ را تولید کرد. چین برای شروع سریع برنامه هسته‌ای خود از اتحاد جماهیر شوروی کمک فنی گسترده‌ای دریافت کرده بود، اما در دهه شصت، اختلاف بین اتحاد جماهیر شوروی و چین به حدی زیاد شد که غول کمونیست تمام کمک‌های خود را به چین متوقف کرد. بنابراین، آزمایش شماره ۶ پس از تحریم‌های نظامی و اقتصادی ابرقدرت‌های آن زمان یعنی ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی انجام گرفت و یک تلاش مستقل بود.
بمب اتم چین متفاوت از پیکربندی سنتی بمب‌های هیدروژنی بود. در وهله اول، این بمب دارای این مزیت بود که بدون محاسبات ابررایانه ها انجام می‌شد که باعث صرفه‌جویی زیادی در زمان شد. همچنین اندازه سلاح کوچک‌تر شد که انتقال آن را راحت‌تر می‌ساخت.
هدف چین تولید دستگاه‌های گرماهسته‌ای(thermonuclear device) بود که حداقل قدرت انفجار یک مگاتنی داشته باشند بود و توسط هواپیماها یا موشک‌های بالستیک قابل حمل باشند. بدین منظور انجام چند آزمایش دیگر، ویژگی مورد نظر چینی‌ها را تأمین کرد.
نبرد سایبری
چین هم دومین اقتصاد بزرگ جهان است و هم دارای سلاح هسته‌ای است و هم دومین بودجه دفاعی جهان را به خود اختصاص داده است. عملیات اطلاعاتی چین، «جنگ شبکه‌ای» خوانده می‌شود و تحلیلگران آن را مفهوم معادل «نبرد سایبری» ایالات متحده می‌دانند. مجله فارین پالیسی پرسنل «ارتش هکر» چین را حدوداً ۵۰ الی ۱۰۰ هزار نفر در نظر گرفته است.
کشورهای غربی مدت‌هاست که چین را به جاسوسی دیجیتالی متهم می‌کنند. در حالی که تحقیقاتی که در مورد حملات مختلف به سیستم‌های کامپیوتری شرکت‌ها و زیرساخت‌های غربی عموماً از نواحی قلمروی چین نشئت می‌گیرد، ردیابی هویت واقعی مهاجمان یا انتساب آن به دولت این کشور تقریباً غیرممکن است. چین نیز اتهامات مربوط به نبرد سایبری را رد کرده و به نوبه خود ایالات متحده را به برنامه‌ریزی برای نبرد سایبری متهم کرده است، ادعایی که دولت ایالات متحده نیز آن را انکار می‌کند. تاکنون دولت‌های استرالیا، کانادا، هندوستان، آمریکا، ژاپن، تایوان ادعا کرده‌اند مورد حمله سایبری چین قرار گرفته‌اند.
انتهای پیام/۴۱۶۰/پ
انتهای پیام/
