ظرفیتهایی که سلیقهای پر میشوند/ وقتی محل اخذ مدرک دانشگاهی جای سوابق علمی را میگیرد
گروه دانشگاه خبرگزاری آنا - پروین طالبیان؛ مدتهاست که برخی دانشگاههای کشور نسبت به شیوه پذیرش دانشجو در دوره دکتری اعتراض دارند. شیوه پذیرش کنونی به این صورت است که یک آزمون سراسری برگزار میشود و اگر داوطلبان بتوانند نمره حدنصاب را کسب کنند پس از انتخاب رشته برای مصاحبه به دانشگاهها دعوت میشوند. در این میان برخی دانشگاهها معتقدند که پذیرش دانشجو باید در اختیار خودشان باشد و خودشان تصمیم بگیرند که کدام داوطلب را برای مصاحبه دعوت کنند نه اینکه سازمان سنجش آموزش کشور بر اساس انتخاب داوطلبان و نمره آنها داوطلب را به دانشگاهها معرفی کنند.
50 درصد پذیرش با دانشگاهها!
حال علی خاکی صدیق معاون آموزشی وزارت علوم میگوید: وزارت علوم پیشنهادی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه کرده و دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی هم روی این موضوع مصاحبههایی داشته است. پیشنهاد این بوده که ۵۰ درصد ظرفیت پذیرش را به دانشگاهها اختصاص دهند تا دانشگاهها بتوانند یک کفی را برای آن مشخص کنند تا دانشجویی اگر حداقل مشخص شده را کسب نکرد، پذیرفته نشود امیدواریم که در سال جاری توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی اجرایی شود.
نظر مخالف دانشجویان
اما در این میان بسیاری از داوطلبان متقاضی آزمون دوره دکتری به این مدلی که قرار است در آینده مورد استفاده قرار گیرند اعتراض دارند و آن را تبعیض ناروا میدانند.
این دانشجویان معتقدند که دانشگاهها دانشجویان مورد نظر خود را از طریق آییننامه استعدادهای درخشان جذب میکنند دیگر نیاز نیست که اختیارات دانشگاهها در این زمینه افزایش یابد. مجید یکی از داوطلبان آزمون دوره دکتری سال گذشته که توانسته رتبه 12 را کسب کند و اتفاقاً فعالیتهای علمی و پژوهشی مناسبی را پرونده خود دارد، میگوید: سال گذشته جرئت نکردم دانشگاههای تهران را انتخاب کنم چراکه این دانشگاهها فقط به دانشجویانی که دوره کارشناسی ارشد را در آنها سپری کرده باشند، پذیرش میدهند.
داوطلبانی که با اعتماد به نفس این دانشگاهها انتخاب کردهاند بعداً در جلسه مصاحبه از طرف اساتید حاضر به سخره گرفته شدند. از برخی حتی سؤالات فنی نشد و فقط به پرسیدن نام و نام خانوادگی و مسائل روز بسنده شد.
انتخاب دولتیها از دولتیها
البته در این میان آییننامه استعدادهای درخشان برای پذیرش در دوره دکتری مورد استفاده قرار میگیرد. این دانشجویان اختصاصی دانشگاههای دولتی جذب همین دانشگاهها میشوند و دانشجویانی که در دانشگاههای غیردولتی تحصیل کردند نمیتوانند تقاضای پذیرش در دانشگاههای دولتی یا بهاصطلاح سطح یک را بدهند. در حالی که ممکن است فارغالتحصیلان دانشگاههای غیردولتی توانایی علمی و پژوهشی بهتری نسبت به فارغالتحصیلان دانشگاههای دولتی داشته باشند.
موضوع دیگر مربوط به سنوات سپری شده از دوره کارشناسی ارشد است. بر مبنای آییننامه استعدادهای درخشان؛ حتی فارغالتحصیلان دانشگاههای دولتی که 2 سال از زمان تحصیل آنها سپری شده باشد نمیتوانند تقاضای پذیرش بر اساس ضوابط استعدادهای درخشان را ارائه دهند. حال ممکن است که در این مدت فارغالتحصیل دوره کارشناسی ارشد مشغول پژوهش بر روی موضوعات مختلف باشد. اینگونه یعنی همین که پایاننامه دوره کارشناسی ارشد به پایان برسد کافی است و نیازی به تحقیق بر روی موضوعات دیگر یا جدید نیست. در این روش یعنی باید بر اساس زمانبندی عمل شود اگر زمانبندی از پیش تعیین شده رعایت نشود یعنی افراد استعداد علمی لازم را ندارند!
اهمیت «کجا درس خواندهای؟»
همانطور که مشاهده میشود در دانشگاههای کشور بیشترین اهمیت برای گزینه «کجا درس خواندهای» در نظر گرفته شده به جای اینکه «چه دستاورد علمی داشتهای» ملاک عمل باشد. در حالی که در بسیاری از دانشگاههای معتبر جهان بهندرت پرسیده میشود که کجا درس خواندهای؟ به جای توجه به این امر به استعداد، توان علمی و پژوهشی متقاضیان توجه میشود. البته آزمونی نسبتاً عمومی نیز برای متقاضیان برگزار شده و در صورت کسب نمره حدنصاب و داشتن رزومه مناسب به افراد پذیرش داده میشود.
حال این سیاست بر اساس کدام راهبرد کلان کشور گام برمیدارد؟ سؤال مهمی است که ذهنهای بسیاری را به خود مشغول کرده است. این سیاست چطور میتواند حل مسئله و هدف دانشگاه اجتماعی که این روزها بسیاری از مسئولان آن را فریاد میزنند به ارمغان آورد، مشخص نیست. در این زمینه شاید بتوان با مطالعه و بررسی دقیق راهکار کشورهای موفق، دانشجوی کیفیتری را جذب کرد و نتایج مهمتری را برای کشور رقم زد.
انتهای پیام/4040/
انتهای پیام/