دنیای دیجیتال ما را از پیچیدگی‌های کارت ملی هوشمند نجات می‌دهد/ حلقه گمشده هویت در دستان فناوری

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، سوم دی ماه به‌عنوان روز ثبت احوال در تقویم رسمی کشور ثبت شده است. امروزه برخورداری از یک هویت مشخص بیش از پیش دارای اهمیت است و  توانایی اثبات هویت فرد عملاً پیش‌شرط ورود به ادارات، اماکن شهری و بنگاه‌های اقتصادی و... در دنیای مدرن است. شهروندانی که فاقد مدرک شناسایی باشند نمی‌توانند به خدمات دولت دسترسی پیدا کنند و در اقتصاد مدرن مشارکت داشته باشند. در عین حال امروزه بدون ثبت هویت، تقریباً فرد از دیدگاه دولت‌ها وجود خارجی ندارد. دولت‌ها نیز برای نگهداری دقیق داده‌های جمعیتی خود، ارائه خدمات اجتماعی هماهنگ و افزایش امنیت در مقیاس جهانی، برنامه‌های سراسری ثبت احوال را اجرا می‌کنند.

مسئله هویت در هسته اصلی اقدامات و فعالیت‌های روزمره شهروندان قرار دارد. هر بار که فردی با دولت یا مؤسسات خصوصی تعامل داشته باشد، اثبات هویت وی به صورت قطعی بسیار مهم است. ثبت احوال اولین قدم مهم در شناسایی وجود یک انسان است. همچنین حق به رسمیت شناخته شدن به‌عنوان یک شخص حقیقی منحصربه‌فرد در برابر قانون، یک حق مسلم و اساسی بشر شمرده می‌شود، همانطور که در اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است.

فناوری‌های سیستم ثبت احوال

وظیفه دولت‌های امروز فراتر از صدور اسناد هویتی مطمئن و قابل اعتماد است. آنها باید بتوانند به طور مؤثری از ثبت و صدور و مدیریت هویت و کل زنجیره ثبت احوال را تأیید و ایمن‌سازی کنند. دولت‌ها تلاش دارند این امر را با پیاده‌سازی یک سیستم هوشمند ثبت احوال به دست آورند: سیستمی برای ایجاد و نگهداری منابع داده که اسناد و مدارک قانونی را برای حمایت از حقوق مدنی افراد ارائه می‌دهد. در چنین سیستمی هر فرد به‌عنوان یک قالب داده شناخته می‌شود و این داده‌ها پس از پردازش سیستم ثبت احوال به صورت اطلاعات درمی‌آید.  

در حال حاضر بسیاری از کشورها در تلاشند یک سیستم ثبت احوال متمرکز را با در نظر گرفتن شرایط فرهنگی، اجتماعی و اداری کشور، و کلیه پیش‌نیازهای حقوقی و فنی لازم برای انجام ثبت جمعیت به روشی کاملاً  هماهنگ و استاندارد را پیاده‌سازی کنند. هدف اصلی چنین سیستم متمرکزی، ترکیب کردن پایگاه‌های داده مختلف و منابع داده در یک کشور و اطمینان از ذخیره و دسترسی به داده‌هاست. پایگاه داده‌های معمولی قابلیت نگهداری و جستجوی الکترونیکی داده‌های همگن را دارند، منظور از همگن شباهت‌های بین محدوده محتواست. برای مثال، سن هیچ فردی هزار سال نیست. حداقل مشخصات ثبت‌شده شامل سوابق تولد، ازدواج و مرگ است. سطح دسترسی افراد و کارمندان نیز باید بر این اساس تعریف شود. بدین منظور یک سیستم ثبت احوال مرکزی باید در کشور وجود داشته باشد و دسترسی تنها توسط پرسنل مجاز و مقامات مربوطه امکان‌پذیر شود.

در حال حاضر در بسیاری از کشورهای جهان، کارت‌هایی برای شناسایی عرضه می‌شود که عکس و اطلاعات شخصی فرد را نشان می‌دهد و همچنین اطلاعاتی دیگری در آن گنجانده شده است، به عنوان مثال شماره بیمه‌نامه بهداشتی یا وزارتخانه و دپارتمان محل کار یک کارمند دولت و... . چرخه عمر این قبیل کارت‌های شناسایی 5 تا 10 سال در نظر گرفته می‌شود. بسیاری از این کارت‌ها دارای یک تراشه هستند که حاوی داده‌های مشابه در قالب الکترونیکی‌اند، اگرچه یک بررسی کوچک در چند کشور نشان داده است که تراشه‌ها به ندرت خوانده می‌شوند و خود کارت به طور معمول برای اثبات هویت به کار می‌رود.  

معایب کارت مدیریت هویت

کارت‌های شناسایی هوشمند به طور گسترده‌ای در جهان حاضر به کار می‌روند. در کشور ما هم  هستند اما فناوری بهتر، راحت‌تر و دقیق‌تر باید مورد توجه قرار گیرد زیرا کارت‌های شناسایی هوشمند ایراداتی دارند:

1)صدور کارت فرایند پرهزینه و وقت‌گیری است. تولید کارت شناسایی هوشمند در بهترین حالت هر 10 سال یک بار باید تمدید شود و علاوه بر اینکه به تجهیزات شخصی زیادی نیاز است، کارکنان باید آموزش‌های کافی را ببینند.

2)کارت ملی هوشمند برای جلوگیری از جعل شدن، دستکاری و خراب شدن و... باید از ویژگی‌های سطح بالایی برخوردار باشد. چنین ویژگی‌هایی به هزینه‌های تولید کارتی در ابعاد ملی اضافه می‌کند.

3)کارت‌های شناسایی معمولاً وسیله شناسایی در سطح یک کشور است و فقط در داخل همان کشور معتبر است. البته مواردی استثنایی هم وجود دارد، مانند کارت شناسایی شهروندان اتحادیه اروپا که در سراسر این اتحادیه معتبر است.

4)اگرچه برخی از کارت‌های شناسایی دارای عملکرد زیرساخت کلید عمومی(PKI) هستند، اما این ویژگی حتی کمتر از تراشه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

5)داده‌های موجود در کارت را نمی‌توان به‌روز کرد. داده‌های کارت، وضعیت فرد را فقط در روز صدور کارت نشان می‌دهد که می‌تواند برای 5 یا حتی 10 سال پیش باشد. عکس، نام، وضعیت تأهل و آدرس همه قابل تغییر هستند، مگر اینکه کارت جدیدی صادر شود

6)اگر کارت گم شود، مراحل تجدید صدور کارت بسیار طولانی و وقت‌گیر است و برای احراز هویت وقت زیادی گرفته می‌شود.

هویت دیجیتالی راه حلی بهتر برای یک سیستم شناسایی ملی

ادغام ثبت احوال و هویت دیجیتالی در یک سیستم ثبت احوال الکترونیکی، ویژگی‌های احراز هویت، قابلیت جابه‌جایی و امنیت را برای مدیریت هویت به ارمغان می‌آورد. ارائه شناسه الکترونیکی و راه حل‌های دیجیتالی برای شناسایی افراد باعث می‌شود بتوان هویت‌ها را با اطمینان و بدون ابهام از طریق ابزارهای الکترونیکی در سراسر کشور تأیید و بررسی کرد. هنگامی که یک سیستم مرکزی وجود داشته باشد آن وقت ادارات دولتی، بیمارستان‌ها، دفاتر بیمه، سازمان‌های حمل‌و‌نقل، و ارائه‌دهندگان خدمات مالی می‌توانند احراز هویت کنند.  

بررسی هویت دیجیتال کار آسان‌تری است و طی آن هویت را حتی از طریق یک برنامه تلفن هوشمند می‌توان شناسایی کرد. در برخی کشورها تلاش می‌شود این برنامه مستقل از سیستم عامل باشد. هدف از عرضه هویت دیجیتال، شناسایی و احراز هویت شفاف در دنیای فیزیکی و دیجیتال است که همزمان از امنیت، حریم خصوصی و قابلیت محافظت از داده‌ها برخوردار است. روش‌های دیجیتالی، قابلیت استفاده و اعتماد کاربر را به یک اندازه مورد توجه قرار می‌دهند.

بررسی هویت با برنامه‌های جدید تلفن‌های هوشمند

یک نمونه از برنامه‌های مبتنی بر شناسه دیجیتالی، برنامه تلفن‌ هوشمند My Identity App یا MIA  است، که توسط یک شرکت خصوصی در اتریش ساخته شده است. این برنامه به کاربران اجازه می‌دهد کارت هویت فیزیکی خود را در خانه بگذارند و خودشان را با تلفن هوشمندشان معرفی کنند! البته برای اینکه چنین راهکاری مورد اقبال عمومی قرار گیرد، تأیید و حمایت دولت‌ها نیز ضروری است. ارائه یک راه حل شناسایی الکترونیکی موجب تسهیل خدمات دولتی می‌شود. هویت دیجیتال به طور مؤثری به روش‌های زیر در برابر حملات سایبری مقاومت می‌کند:

1)پیاده‌سازی روش‌های کنترلی پیشگیرانه، بازرسی و کنترل‌های امنیتی.

2)اجرای تکنیک‌های امنیتی پیشرفته و کاملاً اثبات‌شده.

3)استفاده و ارتقا استاندارد FIDO(شناسایی سریع آنلاین) که خطر حملات فیشینگ را کاهش می‌دهد.

4)مسئولان می‌توانند به‌راحتی یک برنامه را لغو کنند یا یک سند از جمله گواهینامه رانندگی فردی را غیرفعال کنند.

انتهای پیام/پ