پرستاران و كادر درمان نياز به حمايت جدی دارند/ شرایط بهتر باشد کسی مهاجرت نمی‌کند
داستان از توییت یک پرستار شروع شد؛ نوشته بود: «گوشیم زنگ خورد، تماس تبلیغاتی بود، عضو محترم کادر درمان! با توجه به شرایط بحرانی شیوع کرونا، مرکز امور مهاجرت فلان، آماده تسهیل امور مهاجرت شما به کشور دلخواه‌تان است.»
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، قبلا هم چندباری درباره مهاجرت پرستاران در دوران شیوع کرونا شنیده بودیم اما این‌بار تصمیم گرفتیم این موضوع را خودمان پیگیری کنیم، به همین خاطر سراغ چند نفر از کادر درمان رفتیم تا نظر آنها را در رابطه با پیام‌‌‌های ارسالی و تشویق به مهاجرت در شرایط بحرانی بدانیم.
حتما شنیده‌اید که در دوران شیوع کرونا در سراسر جهان، بسیاری از پرستارها از کار خود استعفا دادند. با اینکه در بین پرستاران ایرانی هم تعدادی از ترس مبتلاشدن خود و خانواده‌هایشان ترک کار کردند اما خوشبختانه آمار استعفای کادر درمان در ایران بسیار پایین است و می‌بینیم که آنها با چه سختی‌ها و البته مجاهدتی با کمترین امکانات کار خود را ادامه می‌‌دهند.
در این مدت کادر درمان به‌ویژه پرستاران که با تمام وجود حامی بیماران کرونایی بودند، در فضای مجازی از قرارداد‌‌‌های 89روزه، حسابی شکایت داشتند و این موضوع را توهین به خودشان و یکی از نگرانی‌های خود عنوان میکردند. حالا فرصت برای کشورهای مختلف مهیا شده است تا از دلسردی پرستاران ایرانی استفاده كرده و در دوران اوج نیاز کشور به آنها برایشان شرایط مهاجرت را فراهم کنند.
شرایط بهتر باشد، کسی مهاجرت نمی‌کند
تماس با پرستاران این روزها کار سختی است و به قول خودشان در مواقع شیفت خود بسیار کم به سراغ تلفن همراه‌شان می‌‌آیند و روزهای آزادشان سعی میکنند بیشتر استراحت کنند تا تجدید قوایی برای روزهای سخت کار در بیمارستان باشد.
یکی از پرستاران بیمارستان های تهران که در این مدت در بخش کرونا فعالیت داشته است، در رابطه با پیام پیشنهادی مهاجرت به «صبح‌نو» میگوید: «من هم این پیام را - دریافت کردم؛ البته فکر می‌‌کنم اکثر پرستاران در این مدت این پیام‌ها را-دیده‌اند.
راستش را بگویم بسیار وسوسه‌کننده است. در شرایطی که از کمترین امکانات برخوردار هستیم و حتی برای دریافت حقوق مشکل داریم، اینکه بتوانیم همراه با خانواده به یک کشور اروپایی مهاجرت کنیم، وسوسه‌کننده است.»
او ادامه میدهد: «من دو نفر از پرستاران خانم را می‌‌شناسم که در این مدت مهاجرت کرده‌اند و آنطور که از دوستان و همکاران شنیده‌ام در کشور مورد نظر مشغول به کار شده‌اند.» این پرستار 39ساله که نمی‌خواهد اسمی از او در گزارش برده شود، در ادامه صحبت‌هایش میگوید: «شاید اگر شرایط بهتری برای پرستارها مهیا می‌‌شد، در این شرایط بحرانی قصد مهاجرت نمی‌‌کردند.»
مسوولان باید حمایت کنند
«از ما گذشته است؛ شاید اگر 20 سال جوان‌‌تر بودم، حتما به این پیام توجه بیشتری می‌کردم.» این گفته یکی از پرستاران تهرانی است. او هم کسی است که ادعا میکند پیام را دیده اما وسوسه‌اش نکرده و آن را پاک کرده است. این پرستار 49 ساله میگوید: «من پیام را نادیده گرفتم چون سن مهاجرت برای من گذشته است و در حال حاضر به تنها چیزی که فکر می‌‌کنم، بازنشستگی و سپری‌‌کردن باقی زندگی‌ام کنار خانواده است؛ در این سال‌ها به‌خصوص یک‌سال گذشته کمتر وقت برای خانواده‌ام گذاشته‌ام.»
او در ادامه به شرایط دیگر پرستاران اشاره کرده و میگوید: «ولی پرستارانی را می‌‌شناسم که به فکر مهاجرت هستند و حتی کارهای اولیه‌شان را هم انجام داده‌اند. این هم تقصیر مسوولان است که این‌طور کادر درمان به‌ویژه پرستاران را تحت فشار قرار داده‌اند. در این دوران حتی حق کرونا دریافت نکردیم، در حالی که وعده‌وعید بسیاری به ما داده شد.
این را نمی‌گویم تا چهره پرستاران را مخدوش کنم. انصافا همه در این دوران از جان گذشتند و خالصانه خدمت کردند اما وقتی از نظر مالی تامین باشند، آن‌وقت می‌‌توانند با خیال راحت به کارشان برسند.» این پرستار عنوان میکند پرستارهای حدودا 25 تا 35 سال بیشتر به دنبال مهاجرت هستند و حتی اگر پیامی هم دریافت نکرده‌اند، با توجه به اوضاع خودشان تمایل به مهاجرت دارند.»
تکنيسینهای اورژانس هم در این دوران یکی از گزینه‌‌‌های خوب برای مهاجرت هستند. به همین خاطر تعداد مهاجرت بین آنها هم دیده می‌شود. این را یکی از تکنيسینهای قدیمی اورژانس تهران میگوید: «در سال گذشته، شرایط مهاجرت برای افرادی مثل ما که سوابق کاری داریم، بسیار راحت شده است و طبیعتا این موضوع بسیار وسوسه‌کننده است.
من در میان دوستان و همکاران خودم تعدادی را می‌‌شناسم که از این فرصت برای مهاجرت استفاده کرده اند. البته اینکه چرا تکنيسینهای اورژانس به این اندازه تمایل به مهاجرت دارند، موضوع پیچیده‌‌ای نیست چراکه بحث مالی مطرح است و در کشورهای دیگر کادر درمان حقوق‌‌‌های خوبی دریافت میکنند که با کشور ما قابل مقایسه نیست.»
مهاجرت ماهانه 20 پرستار قبل از کرونا
متاسفانه در تماس‌های مکرر با آقای محمد میرزابیگی، رییس نظام‌پرستاری با وجود قول مساعد برای مصاحبه، موفق به گفت‌وگو با او نشدیم؛ اما او چندی پیش در این رابطه گفته بود که قبل از بیماری کرونا، هر ماه حدود ۲۰ نیروی پرستار، از ایران اقدام به مهاجرت میکردند و حدود همین تعداد هم به کشور بازمی‌گشتند. حالا اما با وجود بیماری کرونا و تنها راه درمانی، یعنی مراقبت، تمایل کشورهای اروپایی و آمریکایی به جذب پرستاران بیشتر شده است.
حقوق پرستاران در کشورهای اروپایی دو برابر ماست
همین چند وقت قبل بود که آرمین زارعیان، رییس هیات‌مدیره نظام پرستاری به مهاجرت تعدادی پرستار در دوران کرونا اشاره کرده و گفته بود: دریافت‌نکردن به موقع و دقیق پاداش کرونا، بی‌تدبیری در زمینه حفظ منابع انسانی و عدم‌جذب نیروهای ۸۹ روزه از اصلی‌ترین دلایل مهاجرت پرستاران است زیرا وعده‌های زیادی در زمینه معیشت پرستاران داده شده اما تاکنون هیچ اقدام موثری در این زمینه صورت نگرفته است.
محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار هم با بیان اینکه مهاجرت پرستاران موضوع جدیدی نیست، گفته است: سالانه تعدادی پرستار از کشور مهاجرت میکنند. در مدت اخیر هم شاید تعداد این مهاجرت‌ها بیشتر هم شده باشد و هرچند در شرایط اخیر از قبل بیشتر شده اما این‌طور نیست که تمام این چند هزار نفر به طور قطعی از کشور رفته باشند.
او با تاکید بر اینکه به‌طور حتم مهاجرت پرستاران نسبت به گذشته بیشتر شده است، ادامه میدهد: این موضوع چند دلیل اصلی دارد؛ اول اینکه در حال حاضر به دلیل شیوع کرونا، نیاز به پرستار در همه کشورها بیشتر از قبل شده است و کشورهای اروپایی و غربی با توجه به افزایش نیازشان درحال اضافه‌كردن تعداد پرستاران نسبت به جمعیت‌شان هستند و از طرف دیگر هم وضعیت اقتصادی و حقوق پرستاران مطرح است که در کشورهای غربی انگیزه‌های بیشتری برای کادر درمان وجود دارد و به طور مثال در آلمان به پرستارانی که از بیماران کرونایی مراقبت میکنند، دو و نیم برابر بیشتر دستمزد پرداخت می‌شود و اگر به طور مثال حقوق یک پرستار آلمانی روزی ۳۰۰ یورو باشد، این رقم حقوق دو ماه پرستار ایرانی است و نیروی پرستاری ما هم تحت انواع فشارهای کاری، اقتصادی و روحی است؛ این‌ها از مهم‌ترین انگیزه‌های مهاجرت پرستاران هستند.
لذا باتوجه به مشکلات معیشتی و لزوم امنیت شغلی برای جامعه زحمت کش پرستاران، باید توجه به نیازهای آن ها و مرتفع کردن مشکلاتشان در سرلوحه امور سیاست گذاران و مجریان تصمیم گیر و تصمیم ساز قرار بگیرد تا جامعه درمانی کشور که باتوجه به شرایط مبارزه با کرونا در صف مقدم آن قرار دارند.
در مواجهه با پیشنهادهای وسوسه کننده عشق ماندن به وطن و خدمت به مردم را در رویاهای رنگی آن‌ور آب ترجیح دهند. پرستاران و کادر درمانی از سرمایه های کشور هستند که باید جهت آرامش فکرشان تلاش کرد.
منبع: روزنامه صبح‌نو
انتهای پیام/
انتهای پیام/
