گزارش آنا؛
صهیونیست‌ها هم کشور بودن اسرائیل را قبول ندارند/ فقدان مشخصه‌های یک کشور مستقل در ساختار سیاسی اسرائیل
فقدان مشخصه‌های یک کشور در ساختار سیاسی حاکم بر سرزمین‌های اشغالی به سادگی ثابت می‌کند که با استفاده از زور و تبلیغات نمی‌توان تا ابد افکار عمومی را فریب داد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، زمانی بسیاری از ساکنان سرزمین‌های اشغالی درپی پاسخ به این سوال بودند که آیا اسرائیل یک کشور دمکراتیک است یا کشوری یهودی- دمکراتیک. اما با توجه به تعریف علمی و خصوصیات یک کشور مستقل و نیز عملکرد سردمداران رژیم صهیونیستی دیگر کمتر کسی به کشور بودن اسرائیل اعتقاد دارد.
وابستگی شدید تلآویو به سیاست‌های واشنگتن
بنا بر متون علوم سیاسی، به سرزمینی کشور گفته می شود که دارای یک ساختار سیاسی قدرتمند و مستقل باشد که بتواند امور آن سرزمین را سر و سامان دهد. ساختار سیاسی مذکور باید کنترل کامل بر همه مناطق آن سرزمین داشته باشد. ساکنان آن سرزمین هم زمانی شهروند به حساب می آیند که تحت قیمومیت ساختار سیاسی با نفوذی باشند که قدرت اعلام جنگ علیه کشوری را داشته باشد و بتواند با دیگر کشورها روابط سیاسی برقرار کند. به این مفهوم که به‌صورت مستقل تصمیم بگیرد.
بیشتر بخوانید:
مدل سرنگونی عربستان، مشابه فروپاشی حکومت‌های مصر و لیبی است
عادی‌سازی مناسبات با صهیونیست‌ها مانع از فروپاشی تلآویو نمی‌شود
با توجه به تعریف بیان شده از یک کشور حال این سوال حتی در ذهن خود صهیونیست‌ها هم مطرح شده است که آیا اصلا اسرائیل یک کشور محسوب می شود؟ ساختار حاکم بر سرزمین‌های اشغالی هیچکدام از مشخصه‌های گفته شده را دارا نیست. اسرائیل دارای مرز سرزمینی مشخصی نیست چون حدود مرزهای شمالی و شرقی آن هنوز به‌صورت اساسی نهایی نشده‌اند. در عین حال ساختار سیاسی اسرائیل این سرزمین را هم در داخل و هم از خارج در معرض منازعه قرار داده است و تحت تهدیدی بی‌ثبات کننده و دائم قرار دارد. به علاوه اسرائیل فاقد شاخصه‌های اقتدار سیاسی برگرفته از خواست تمامی شهروندانش است. از همه مهمتر، استقلال سیاسی اسرائیل بسیار محدود و کمرنگ است و به شدت به سیاست‌های ایالات متحده آمریکا وابسته است.
ساختار سیاسی رژیم صهیونیستی قادر به درک مفهوم مشخصه‌های یک کشور نیست
برای نمونه، عملکرد دولت تلآویو در مواجهه با بحران کرونا ثابت می‌کند که اسرائیل حتی خودش هم حاکمیت بر همه سرزمین اشغالی را قبول ندارد. همه کشورها در این بحران مرزهای خود را بستند تا از شیوع بیماری جلوگیری کنند. اسرائیل هم به چنین کاری مبادرت کرد ولی اصلا خبری از بخش بزرگی از کرانه باختری و نوار غزه در این برنامه نبود. این اتفاق به سادگی نشان از عدم وجود تفکر یک کشور با حاکمیت بر کل سرزمین است و نفی‌کننده مفهوم یک کشور نیز هست. حاکمان اسرائیل وقتی که آمار مبتلایان و تلفات کرونا را اعلام می‌کردند اصلا آمار کرانه باختری و غزه را به حساب نمی آورند که باز نشان از این دارد که همه شهروندان این سرزمین را وابسته و تبعه خود نمی‌دانند و این امر نیز نافی مفهوم یک کشور است.
این رویکردهای غیر معمول رژیم صهیونیستی ثابت می‌کند که تلآویو تنها خود را حاکم بر سرزمین‌هایی می‌داند که در مرزهای قبل از جنگ 6 روزه در سال 1946 قرار داشتند. از طرف دیگر، اسرائیل به‌تازگی قراردادی با امارات متحده عربی منعقد کرد که بر اساس آن صهیونیست‌ها نمی‌توانند مناطق بیشتری را تحت کنترل درآورند و اقدام به شهرک‌سازی کنند که خود حاکی از این امر است که مرزهای حاکمیت سرزمینی و حتی قوانین داخلی اسرائیل در چالش عظیم قرار دارند.
حال با در‌نظر گرفتن این همه ایرادهای اساسی که هر کدام به تنهایی نفس کشور بودن یک سرزمین را از درجه اعتبار ساقط می‌کنند آیا دیگر فردی بجز متعصب‌ها می‌تواند ادعا کند که اسرائیل یک کشور است؟
انتهای پیام/4106/
انتهای پیام/
