دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
26 مهر 1399 - 10:06

لقب‌ها و کنیه‌های امام حسین(ع)

امام حسین (ع) که سومین امام شیعیان است دارای لقب‌های زیادی بوده است در این خبر تعدادی از آن‌ها را بخوانید.
کد خبر : 521548
حسین.jpg

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، حسین بن علی بن ابی‌طالب امام سوم شیعیان،فرزند امام‌ علی‌(ع) و فاطمه زهرا(س)است که نوه پیامبر(ص) نیز می‌شود.ایشان همراه با یاران با وفای خود در 56سالگی و در محرم سال 61هجری در کربلا به شهادت رسید.


تمامی مذاهب اسلامی جز حامیان بنی‌امیه، حسین را به عنوان نوه و صحابه محمد گرامی می‌دارند. شیعیان او را امام معصوم و شهید می‌دانند. بسیاری از مسلمانان به‌خصوص شیعیان، در سالگردِ واقعهٔ کربلا مراسم سوگواری برگزار می‌کنند. به باور آنان، حسین شورشی خودسری نبود که جان خود و خانواده‌اش را به‌خاطر آرزوهای شخصی فدا کرده باشد. او پیمان صلح با معاویه را زیر پا نگذاشت، ولی حاضر به بیعت با یزید نشد. او مانند پدرش باور داشت که اهل بیت را خدا برای رهبری امّتِ محمّد برگزیده؛ و با رسیدن نامه‌های کوفیان، بر خلاف توصیهٔ دوستدارانش، احساسِ وظیفهٔ رهبری کرد


کنیه‌های امام حسین(ع)


در تمامی منابع به جز تعداد کمی از آن‌ها کنیه امام حسین(ع) «ابو عبدالله» ذکر شده اما در تعدادی  از منابع  کنیه  ویژه آن حضرت را«ابوعلی»دانسته اند که نزد خاصه استفاده می‌شده.


                                                


لقب‌های مشترک امام حسن(ع) و امام حسین(ع)


برای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) لقب‌های مشترکی وجود دارد که به آن‌ها القاب حسنین می‌گویند،این القاب غبارتند از:


سبط رسول الله:«سبط» به معناى نواده است و به معنای «منتجب» هم گفته شده است.


سید شباب اهل الجنه:به معنی سید جوانان بهشت است.


قره عین البتول:منظور نور دیدگان حضرت فاطمه(س) است.


مُلهَم الحق:معنی لفظی آن تلقین کننده حق است.


                                              


لقب‌های  امام حسین(ع)


ایشان در در تورات دارای لقب «شبیر» می باشدو در انجیل  با لقب«طاب» نام برده شده است.


در روایات مختلف نیز لقب‌هایی برای ایشان آمده است که عبارنتد از: الناصر لأولیاء الله، المنتقم من أعداء الله، الامام المظلوم، الأسیر المحروم، الشهید المرحوم، القتیل المرحوم، الامام الشهید، الولی الرشید، الوصی السدید، الطرید الفرید، البطل الشدید، الطیب الوفی، الامام الرضی، ذو النسب العلی، المنفق الملی، أبو عبد الله الحسین بن علی، منبع الأئمة، شافع الأمة، سید شاب أهل الجنة، و عبرة کل مؤمن و مؤمنة، صاحب المحنة الکبرى، و الواقعة العظمى، و عبرة المؤمنین فی دار البلوى، و کان بالإمامة أحق و أولى، المقتول بکربلا، ثانی السید الحصور یحیى ابن النبی الشهید زکریا، الحسین ابن علی المرتضى، زین المجتهدین، و سراج المتوکلین، مفخر أئمة المهتدین، و بضعة کبد سید المرسلین، نور العترة الفاطمیة، و سراج الأنساب العلویة، و شرف غرس الأحساب الرضویه، المقتول بأیدی شر البریة، سبط الأسباط، و طالب الثار یوم الصراط، أکرم العتر، و أجل الأسر، و أثمر الشجر، و أزهر البدر، معظم مکرم موقر، منظف مطهر، و أجمل الخلق، و أحسن الخلق، قطعة النور، و لقلب النبی سرور، المنزة عن الإفک و الزور، على تحمل المحن و الأذى صبور، مع القلب المشروح حسور، مجتبى الملک الغالب.


انتهای پیام/


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب