رسانه ملی60 دقیقه هم وقت برای تئاتریها ندارد؟!/ «مجله تئاتر» را به تلویزیون بازگردانید
بی مهری به حوزه تئاتر ریشه دیرینهای دارد، گویا سرشت و سرنوشت تئاتر اینگونه است که همیشه ته صف باشد. در بودجه هم اوضاع همین گونه است و در مسئله تبلیغات شهری هم همینطور، در رسانه هم. من پیش از این واژهای به نام تئاتر هراسی را شنیدهام، مسئلهای که این روزها احتمال وجودش را در برخیها احساس میکنم این است که تئاتر را به عنوان یک هنر پویا و تاثیرگذار از اولویتهای خود خارج کردهاند.
تعطیلی مجله تئاتر، بیتوجهی به مطالبات فرهنگی خانواده تئاتر است، مدیران رسانه باید به این مسئله توجه داشته باشند که همان گونه که ورزش برای مردم حائز اهمیت است، تئاتر هم به همان میزان برای خانواده تئاتر و اهالی تئاتر جذاب است. چرا باید 60 دقیقه در هفته برای رسانهای که بیش از 20 کانال تلویزیونی دارد، زمان زیادی به حساب آید و یا بنابر ادله و دلایل خودش، برنامه را حذف کنند. به نظر من این مسئله جای تجدید نظر دارد و من از مسئولان محترم تلویزیون خواهش میکنم که این فرصت را مجددا فراهم کنند تا این بیمهری هم به فهرست دیگر بیتوجهیها به عرصه تئاتر اضافه نشود.
برنامه مجله تئاتر تنها مسئله پخش یک برنامه از رسانه نیست و توجه رسانه را به حوزه تئاتر میرساند. همه علاقهمندیها به حوزه تئاتر به یک برنامه 60 دقیقهای در تلویزیون محدود میشد شما بیبنید چگونه هنرمندان ما به حداقلها راضی هستند، اما به جای اینکه ما امروز درباره اضافه کردن زمان برنامه مجله تئاتر یا افزودن برنامههای مشابه در خصوص تئاتر به آنتن رسانه ملی صحبت کنیم، از مدیران خواهش میکنیم که این تنها برنامه تئاتری رسانه ملی را حذف نکنند. این مسئله خیلی دردآور و ناراحت کننده است، این جای یک سوال بزرگ است؛ اینکه چرا ما برای اثبات و حذف نشدن خودمان باید به این در و آن در بزنیم. این مسئله در آینده تاثیرات گستردهای هم در همکاری اهالی تئاتر در عرصههای رسانه خواهد داشت. من از مسئولان محترم رسانه خواهش میکنم که تجدید نظر کنند و اگر لازم است برنامه دچار تغییراتی بشود، نه اینکه ماهیت کلی برنامه نفی شود.
حرفهای من حرف همه اهالی تئاتر است، من به نمایندگی از اهالی تئاتر این مسائل را مطرح میکنم، ما انتظار داریم مثل همیشه مدیران فرهنگی، تئاتر را سرلوحه و سرآمد هنرهای کشور بپندارند نه به عنوان هنری که اگر فضا و موقعیت فراهم شد به آن بپردازند. این نگاه، هنرمندان ما را سخت آزرده کرده است. شما نگاه کنید هنر تئاتر سهم بسیار کمتری از همه هنرها دارد و یعنی رسانه 60 دقیقه نمیتواند یک برنامه زنده را که تولیدی شده است، تحمل کند، هر چه ما جلوتر میرویم دایره محدودیتها نسبت به تئاتر افزودهتر میشود و واقعا مسئولان رسانه 60 دقیقه هنرمندان تئاتر این مملکت را بر نمیتابند؟
مسئلهای که مقام معظم رهبری تحت عنوان مظلومیت فرهنگی از آن یاد کردهاند و همواره در بیاناتشان فرهنگ و هنر را مظلوم میبینند نمادهای مختلفی دارد، مسئله مظلومیت فرهنگی نیاز به مهندسی صحیح فرهنگی دارد. تفسیر من از فرمایش ایشان این است که گاه فرهنگ از وجوه مختلف مظلوم واقع میشود، آیا ما هنری فرهنگی تر از تئاتر داریم؟ تاکید رهبر فرزانه ما به فرهنگ و به خصوص تئاتر و تاکید بر تولید آثار این حوزه نمایشها فاخر است و در حوزه رسانه هم رهبری معظم بر بازتاب و بازنشر آثار فاخر و دستاوردهای فرهنگی مبتنی بر ارزشها و باورهای اجتماعی ما دارند و با تمام این تفاسیر ما بینیم که رسانه ملی نه تنها توجهی به بازتاب آثار فرهنگی در حوزه چنین هنری ندارند، بلکه تنها برنامه حوزه تئاتری خود را هم تعطیل میکنند.
اگر حذف برنامه مجله تئاتر نمونهای از بیمهریهایی که در عرصه تئاتر اتفاق میافتد و نماد مظلومیت حوزه تئاتر نیست، پس چیست؟ به طور طبیعی اگر ما نخواهیم به نسبت خودمان معترض شویم و نگوییم که سهم مخاطب از تئاتر در بیش از 20 و اندی شبکه در تلویزیونی که حداقل روزانه 10 تا 15 ساعت برنامه دارد، چیست چه باید بگوییم؟ ما هنرمندان متعددی در عرصه تئاتر داریم و مخاطبان این عرصه چندین برابر این تعداد هستند؛ اما تنها برنامهای که این عده کثیر از طریق آن میتوانستند از اخبار حوزه تئاتر مطلع شوند، هم تعطیل شده است. ممکن است انتقاداتی بر حوزه تئاتر وارد باشد، اما ما در بخش دیگر افتخارات بزرگی در حوزه تئاتر داشتهایم، با توجه به ضرورت امر و ظرفیت حوزه تئاتر که بخش اعظمی که برنامههای تولیدی تلویزیون نمایشی است، تلویزیون میتواند نقش بسیار موثری در اشاعه این هنر داشته باشد.
ما از مدیران خواهش میکنیم که تجدید نظری در خصوص ماجرای تعطیلی برنامه مجله تئاتر داشته باشند و اینکه امکان پرداخت به مباحث تئاتر، نه تنها در برنامه مجله تئاتر بلکه در سایر برنامههای تلویزیونی هم مهیا شود.
* دبیر جشنواره مقاومت
انتهای پیام/