تفاوت‌های اجرایی زن و مرد در فضاهایی مانند جبهه مشخص می‌شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، دکتر فرزانه یوسف قنبری در دومین جلسه از سری جلسات چالش‌های زن مسلمان در محیط کار با محوریت «روز پایداری و مقاومت دزفول» که با حضور کانون بسیج اساتید واحد دزفول، جامعه زنان سپاه و کمیسیون بانوان فرمانداری شهرستان دزفول در سالن ضمن خدمت دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول برگزار شد گفت: «امروز سخن ما در مورد جایگاه زنان بویژه در استان خوزستان و دزفول در دوران 8 سال دفاع مقدس است. کلام امروز ما درباره گونه شناسی فعالیت زنان در دزفول در 8 سال دفاع مقدس است. در دوران جنگ تحمیلی زنان در استان خوزستان از جمله دزفول در لایه‌های پنهان و آشکار، فعالیت‌های فراوانی داشتند.»

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول افزود: «حضور پرشور زنان کشور در این برهه تاریخی در حقیقت حائز اهمیت و قابل توجه است. در حقیقت می‌توان گفت کارهایی را که زنان در این دوره انجام دادند آنها را به جایگاهی رسانده که نه تنها می‌توانند الگویی برای نسل‌های آینده بلکه اسوه و الگوی همه زنان آزاده جهان باشند.»

معاون فرهنگی بسیج اساتید و عضو هیات علمی واحد دزفول با بیان اینکه در دوران جنگ تحمیلی ما سه گروه زن داشتیم، گفت: «گروه اول؛ امدادگران از جان گذشته بودند، کسانی که در حقیقت از همان آغازین روزهای جنگ تحمیلی با حضور داوطلبانه دوشادوش مردان در صفوف مستحکم مدافعین در پشت جبهه ها فعالیت می کردند. فعالیت این دسته از زنان بیشتر پرستاری و امداد رسانی بود.»

یوسف قنبری افزود: «گروه دوم؛ باغبانان لاله پرور بودند، گروهی از زنان که عزیزان خود را راهی جبهه می کردند و بعد از شهادت آنان این رنج و درد را تحمل می کردند. ازلحاظ آسیب شناسی در عصر حاضر نمی‌توان وضعیت زنان را در دوران دفاع مقدس جدا دانست. گروه سوم؛ زنانی که آمیخته بودند با عطر زعفران، شیشه مربای به و اسکناس های تانخورده، زنانی که از تمام تلاش و ظرافت های زنانه پشت جبهه برای تامین مایحتاج رزمندگان استفاده می کردند. اینان سه دسته از زنانی بودند که در آن دوران در حقیقت با آنها مواجه بودیم اما در کل آفرینش حماسه میسر نخواهد بود مگر آنکه عزم و اراده همگانی پیرامون آن شکل گیرد.»

وی به دستاوردهایی که درباره جلسه اول چالش های زنان مسلمان در محیط کار دست یافته پرداخت و گفت: «درباره مبحث جلسه اول و قول هایی که به کارکنان خانم داده بودیم از طرف من و همکارانم تلاش‌هایی صورت گرفت از جمله آنها؛ برگزاری جلسه با مدیران شهری و مطرح کردن مسائل و مشکلات بانوان دزفول و جلب نظر آنها برای مطالبات بر حق بانوان دزفول. فراهم کردن زمینه شاداب‌سازی که از حالت رکود و افسردگی کارکنان و بانوان سطح شهر کاسته شده و تشکیل کانون بانوان و کلاس های متعدد ویژه بانوان شهرستان دزفول است.»

رئیس کمیسیون بانوان و مشاور فرمانداری دزفول نیز بیان کرد: زنان ایران بویژه زنان خوزستان تجارب زیادی از وقایع جنگ دارند. تجربه ای زیستی که با گوشت، پوست و استخوان خود آن را حس کردند. اکنون زمان آن رسیده که از گردآوری صرف اطلاعات و داده‌ها فراتر رفته و تجارب خود را در اختیار افراد قرار دهیم. یک فعال زن خاورمیانه ایی که ساکن امریکا است و جزو فعالین صلح است می گوید «همانند زندگی، صلح نیز با زنان شروع می شود.»

دکتر نسیم خواجه زاده گفت: «زنان اولین کسانی هستند که در جنگ‌ها دست به تلاش می‌زدند. 90 درصد قربانیان جنگ‌ها را غیر نظامیان، زنان و کودکان تشکیل می‌دهند و این نکته‌ای است که ما را به فکر فرو می‌برد و باید در این زمینه کاری اساسی انجام داد. در واقع یافته‌های میدانی و تجارب تاریخی گویای این واقعیت است که در جنگ بالکان در سال 1990 در حالی که منطقه مشغول جنگ بود، گروهی از زنان به نام زنان سیاه پوست تشکیل شدند که یک کمپین ضد جنگ را راه اندازی کردند.»

خواجه زاده با بیان اینکه غایبان اصلی در فرایندهای رسمی صلح، زنان هستند افزود: «زنان در جنگ‌ها آسیب‌های ماندگاری را به لحاظ جسمی و روحی تحمل می‌کنند چه از دست دادن عزیزان و فشارهای روحی و اجتماعی ناشی از آن، از دست دادن دارایی‌ها و آسیب‌های روحی و روانی که تا مدت‌ها پس از جنگ دامن گیرشان است.»

نماینده دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول در کمیسیون بانوان فرمانداری دزفول و عضو هیات علمی این واحد دانشگاهی هم اظهار کرد: «بیشتر دوست دارم سخن من در زمینه زن و جنگ- زن و دزفول باشد. زن فرهنگ ساز است، در هر جامعه بشری و در هر منطقه از دنیا بزرگترین رسالت زن فرهنگ‌سازی است. آسیب‌پذیرترین قشر در سوانح بویژه سوانح انسان ساز از جمله جنگ ها، زنان و کودکان هستند.»

دکتر مهنوش محمودی با بیان نقش زن در جنگ تحمیلی در شهرستان دزفول گفت: «زنان دزفول در زمان جنگ تحمیلی سه دسته بودند؛ زنان قبل از جنگ، زنان حین جنگ و زنان بعد از جنگ. زنان قبل از جنگ در دزفول که زن انقلاب بوده و اگر مروری بر گذشته دزفول داشته باشیم این زنان تاثیرگذار و معماران دزفول بوده و به عنوان یک معمار و یک استاد در زمان انقلاب نقش آفرینی کردند. زنان دزفول همان کسانی بودند که فرزندانی تربیت کردند تا بیشترین آمار شهدا را در این شهر داشته باشیم.»

وی افزود: «زن در حین جنگ آن دسته از زنانی هستند که امدادگر شدند، زنانی که شهید دادند و زنانی که از طلا، دارایی و هر آنچه که داشتند گذشتند تا به جبهه خدمت کنند.»

نماینده دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول در کمیسیون بانوان فرمانداری دزفول عنوان کرد: «اگر تاریخچه جنگ را ورق بزنیم، چرا دزفول سنبل مقاومت و پایداری شد؟ چرا دزفول شهر پایداری می شود؟ جمعیت دزفول در زمان جنگ تحمیلی نصف جمعیت الان بوده، چرا هیچ وقت بازارش تعطیل نشد؟ تنها دلیلی که به جرات می توان گفت این است که زنان دزفول را رها نکردند و در شهر ماندند. اگر دزفول از حیث استراتژیک به عنوان شهری بوده که پایگاه روحی رزمندگان بوده تا قلب شهر بتپد منشأ همه اینها و پاسخ آنها یک جمله است، حضور زنان دزفول در شهر. وقتی یک زن در شهر می ماند جوان‌ها، سالمندان و مردها در شهر می‌ماندند و قلب شهر در گردش و جریان است.»

محمودی گفت: «اگر امروز به جایگاهی رسیده ایم که روزی در تقویم به نام روز مقاومت و پایداری دزفول نامگذاری شده این روز را وام دار زنان دزفولی هستیم و باید بپذیریم که زن دزفولی می‌تواند در عرصه ساخت و ساز و توسعه شهرش مشارکت داشته باشد چرا که زن دزفولی جسارت و ارزش هایی دارد که باید بیشتر شناخته شود.»