فاجعه سوزاندن اعضای فرقه داودی‌ها در آمریکا/ راز «ویکو» با گذر زمان فاش شد

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا - مجتبی اسماعیلی؛ رهبر معظم انقلاب اسلامی در بخشی از دیدار اخیر خود با کارگزاران نظام، به ارزیابی عملکرد سازمان ملل متحد و تاکید بر لزوم پیگیری چند پرونده مهم از جنایات حقوق بشری آمریکا پرداخت و با نامناسب ارزیابی کردن عملکرد سازمان ملل متحد زیر نفوذ آمریکا، گفتند: «چندی پیش دبیرکل سازمان ملل متحد یک روز پس از محکوم کردن جنایات سعودی‌ها علیه مردم یمن، حرف خود را پس گرفت. این نمونه‌ها نشان می‌دهد سازمان ملل متحد زیر فشار آمریکا و قارون‌های منطقه خلیج فارس است.»

رهبر انقلاب اسلامی در برشمردن جنایات و پرونده‌های حقوق بشری آمریکا موارد متعددی را بیان کردند که در این گزارش، به موضوع «سوزاندن اعضای فرقه داودی‌ها در آمریکا در زمان کلینتون» خواهیم پرداخت.

آشنایی با فرقه داودیه

سال 1830 بود که فردی در آمریکا به نام ویلیام میلر که یک کشاور انگلیسی بود فرقه ادونیست‌ها را بنیان نهاد و فرقه داودیه تا سال 1955 به‌عنوان یکی از انشعابات فرقه ادونیست، از شاخه‌های مسیحیت شناخته می‌شد. آن‌ها به ظهور منجی باور داشتند و برای آن تاریخ 1843 را نیز تعیین کرده بودند و بعدها به‌دلیل محقق نشدن آرمان‌های وعده داده شده، این فرقه به تدریج به فِرَق گوناگونی تقسیم شد.

شیلا مارتین، یکی از بازماندگان فاجعه ویکو (که در ادامه به آن خواهیم پرداخت) در سال 2017 در مصاحبه‌ای گفت: «ما رهبر داودیه را به چشم یک پیامبر می‌نگریستیم. شاید حتی فراتر از یک پیامبر و کسی که بسیار به خدا نزدیک بود.»

دیوید کورش (David L. Koros) بنیانگذار فرقه داودیه (نفر سمت چپ) در نخستین سفرش به استرالیا برای جذب پیرو

از مشهورترین انشعابات فرقه ادونتیست، فرقه داودیه است که برخی بنیان‌گذار آن را لوییس رودن می‌دانند. این فرقه در سال 1955 از کلیسای ادونتیست جدا شد و به صورت فرقه‌ای اصلاح‌گرا اعلام موجودیت کرد. دیوید کورش مهم‌ترین رهبر این فرقه بود، البته نام اصلی‌اش ورنن وین هوول بود که سال 1983 رهبر این فرقه شد و تبلیغات سیاسی خود را آغاز کرد.

سوزاندن اعضای فرقه داودی‌ها در آمریکا (فاجعه ویکو)

فعالیت‌های تبلیغی کورش به جایی رسید که توانست با کسب اعتماد گروهی از مردم، فعالیت‌های سیاسی را تبدیل به یک جنبش اعتراضی کند، اقدامی که نگرانی مسئولان آمریکایی را برانگیخت و در نهایت فاجعه ویکو را رقم زد.

28 فوریه 1993 (9 اسفند 1371) دقیقا در اوایل حکومت بیل کلینتون بود که دفتر تحقیقات فدرال آمریکا (اف‌بی‌آی) کورش و فرقه‌اش را به تجاوز به کودکان و نیز نگهداری غیرقانونی سلاح نیمه خودکار و خودکار متهم کرد و یک ماه بعد در آوریل 1993 (فروردین 1372) بود که پلیس آمریکا برای بازداشت او به موسسه زیرنظر کورش اعزام شد، ولی آن‌ها قبل از این موضوع با 300 قطعه سلاح در ساختمان مستقر شده بودند و توانستند با این تجهیزات در برابر فشار اف‌بی‌آی مقاومت کنند.

روزنامه نیویورکر در گزارشی درباره جزئیات این فاجعه می‌نویسد: «موسسه ای‌تی‌اف (ATF) یک تشکل زیرنظر وزارت دادگستری آمریکاست که وظیفه مقابله و دستگیری جنایتکاران خشن، سازمان‌های جنایتکار، استفاده غیرقانونی و قاچاق اسلحه گرم، استفاده غیرمجاز از مواد آتش‌زا و منفجره، بمب‌گذاری، اقدامات تروریستی و نقض قانون استفاده از الکل و محصولات تنباکو را برعهده دارد. این سازمان به‌عنوان بازوی پلیس آمریکا در فاجعه ویکو عمل کرد و وقتی پلیس آمریکا متوجه مقاومت اعضای فرقه داودیه که از جان خود دفاع می‌کردند، شدند ساختمان را محاصره کردند.»

این روزنامه می‌نویسد: «محاصره همراه با تبادل آتش بود و چندین ساعت به طول انجامید تا اینکه سلاح و مهمات ای‌تی‌اف رو به اتمام گذاشت و در این میان چهار نیروی این تشکیلات نظامی به نام‌های استیو ویلیس، رابرت ویلیامز، تُد مک‌کیهان و کانوی چارلز لابلو کشته و 16 نفر دیگر در حملات مختلف زخمی شدند. البته در این میان برخی نیروهای فرقه داودیه نیز کشته شدند که تلفاتشان نسبت به تلفات نیروهای آمریکایی بسیار کمتر بود. حجم تلفات نیروهای ای‌تی‌اف باعث شد تا اف‌بی‌آی به‌طور مستقیم وارد عمل شود و ماموریت را در دست بگیرد و بدو کار، پس از چند دور مذاکره 19 کودک را، البته بدون پدر و مادرانشان، از ساختمان خارج کرد.»

طبق این گزارش، اف‌بی‌آی محاصره نهایی ساختمان را آغاز کرد و با سلاح‌های سنگین، ادوات زرهی، گاز اشک‌آور و گلوله‌های آتشین به آنجا حمله‌ور شد و ساختمان را به آتش کشیدند. در کمتر از یک نصفه روز، بخش عمده‌ای از ساختمان آتش گرفت و 85 نفر از جمله 17 زن، کودک و نوزاد زنده زنده در آتش سوختند.

دادگاه‌های صوری برای محکوم کردن فرقه داودیه

به‌دنبال این حادثه دولت آمریکا که زیر فشار مجامع انسانی قرار گرفته بود، بهانه‌تراشی را آغاز کرد و دلیل این اقدام سرکوبگرانه را نگرانی‌های خود از وضع بهداشتی محل اقامت داودیان و جلوگیری از آزار و اذیت کودکان از سوی دیوید کورش، رهبر این فرقه و نیز طولانی شدن مدت زمان ماموریت و محاصره و در نتیجه خسته شدن ماموران اف‌بی‌آی عنوان کرد.

فاجعه ویکو به اندازه‌ای وحشتناک بود که دولت آمریکا برای سرپوش گذاشتن بر آن و رفع اتهام از خود، موضوع کشتن افسران اف‌‌بی‌آی و استفاده غیرقانونی از سلاح را مطرح کرد و با استفاده از بازوی خود در دادگستری این کشور، دادگاهی نمادین و البته جنجالی ترتیب دادند تا 12 نفر دیگر از پیروان این فرقه را با اتهامات واهی اعدام کنند.

پس از این فاجعه و برگزاری دادگاه صوری، چندین پرونده حقوقی از سوی نهادهای مدنی علیه دولت آمریکا، مقام‌های دولت فدرال، آن ریچاردز فرماندار سابق تگزاس و اعضای گارد ملی ارتش آمریکا مطرح شد. باوجود این، دادگاه آمریکا بیشتر این پرونده‌ها را به این بهانه که دارای ماده قانونی کافی برای اثبات نبودند یا اینکه ادله شاکیان و شواهدشان برای اثبات ادعا کافی نبود، رد کرد.

چند سال بعد از فاجعه ویکو، سال 2008 بود که بایرون سعید، یکی از مذاکره‌کنندگان اف‌بی‌آی که در روند حادثه حضور داشت در مصاحبه با یک نشریه ماهانه در تگزاس به بیان بخش‌های قابل تاملی از این فاجعه پرداخت و گفت: «ما وقتی از گاز اشک‌اور استفاده کردیم مادرانی را دیدیم که هراسان به هر سو می‌رفتند تا کودکانشان را از خطر خفگی نجات دهند و در مکان امنی مخفی شوند. ما به‌شدت مب‌خواستیم اوضاع را کنترل کنیم و تلاشمان باعث شد تا پس از پخش گاز اشک‌آور نیروها برای نجات کودکان به سمت ساختمان رفتند و بخشی از آن‌ها را خارج کردند.»

ویکو؛ رازی که با گذشت زمان برملا شد

مانور رسانه‌ای آمریکایی‌ها برای مدت‌ها باعث شده بود تا واقعیت فاجعه ویکو بر افکار عمومی این کشور و جهانیان مخفی بماند و تحلیل‌های ضد و نقیض ارائه شده، باعث شد تا از سویی عده‌ای دیوید کورش را فرشته بی‌گناه و بی‌آزار بدانند و از سوی دیگر عده‌ای او را شیطانی بدانند که با سوء استفاده از بارهای دینی مردم را فریب می‌دهد و به‌دنبال کسب قدرت و ایجاد ناامنی عمومی است.

در صورت از آنجا که «ماه هیچ گاه پشت ابر نمی‌ماند»، گذر زمان و شفاف‌تر شدن ابعاد تحولات تاریخی به‌وسیله تاریخ‌نگاران و افراد آگاه باعث شد تا سانسور و مانور رسانه‌ای آمریکا در زمینه فاجعه ویکو ناکام بماند و در نهایت، حکومت آمریکا و البته شخص بیل کلینتون، رئیس‌جمهوری وقت این کشور به‌عنوان مسئول این فاجعه معرفی شوند.