نشانههای امید در جنگ سوریه از دست رفته است/ لزوم ارائه خدمات بشردوستانه به مردم و غیرنظامیان
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری آنا، پیتر مائورر، رئیس کمیته بینالمللی صلیب سرخ در پایان سفر به سوریه و همزمان به آغاز هشتمین سال جنگ سوریه در بیانیهای از ماهیت تلافی جویانه این جنگ، نقض سادهترین استانداردهای انسانی، و وخیم تر شدن اوضاع در سوریه انتقاد کرد.
در بیانیه مائورر آمده است که «بازدید من از سوریه در این هفته تأکیدی بود بر این نظر که جنگهایی که در سطح منطقه شاهدیم به شکلی ترسناک عادی شدهاند. جنگهایی با ماهیت تلافیجویانه برای مجازات طرف مقابل تشدید شدهاند، در حالیکه هیچ توجهی به آثار مخرب آنها بر روی غیرنظامیان نمیشود.»
وی تاکید کرده است: « میزان آلام مردم در غوطه شرقی آخرین مثال از این موارد است، جدای از عفرین و موصل، صنعا و تعز. در بیشتر موارد به نظر میرسد که تخریب کردن خود هدف اصلی است، چرا که حتی ابتداییترین استانداردهای انسانی هم نادیده گرفته میشوند. امروز، در 16 مارس (25 اسفند) بحران سوریه وارد هشتمین سال خود شده است. قدرتهایی که پشت این جنگ هستند تا کی اجاره خواهند داد تا این کابوس ادامه پیدا کند؟ آنها باید بدانند که جنگ انتقامجویانه پایانی ندارد، و در نهایت همه بازندۀ آن هستند.»
رئیس کمیته بینالمللی صلیب سرخ با اشاره به اینکه وقتی بار قبل حدود 10 ماه پیش از سوریه بازدید کردم نشانههایی از امید وجود داشت، تصریح کرده است: «با این حال امروزه شرایط باز هم وخیمتر شده است. چه امیدی برای کودکانی وجود دارد که شاهد نابودی خانواده و وحشیگریهایی بودهاند که روا شده است؟ چه امیدی برای پسر جوانی که من در اردوگاه آوارگان ملاقات کردم وجود دارد حال که سالهاست به مدرسه نرفته است؟»
وی با انتقاد از شرایط جنگی در سوریه اضافه کرده است: «جنگ سوریه جنگیاست که مشخصه اصلی آن تخطی دائم از حقوق بینالمللی بشردوستانه بوده است: محاصره، حملات نامتناسب در مناطق شهری، و هدف گرفتن غیرنظامیان و واحدهای خدماتی غیرنظامی مانند آمبولانسها، ایستگاههای آبرسانی و بازارها. تاکتیکهای مختلفی نه فقط در سوریه بلکه در کل منطقه به کار میروند، یک بازی ژئوپولیتیک بر سر جان انسانها در جریان است.»
وی در ادامه با انتقاد از شرایط کمک به مردم و دسترسیهای بشردوستانه در سوریه، تاکید کرده است: «کمکرسانی فوتبال سیاسی نیست و نباید به عنوان یک روند سیاسی قلمداد شود. این سه مسئله مهم، یعنی دسترسی بشردوستانه، حمایت از غیرنظامیان، و رفتار انسانی با زندانیان، در گروه کارهای «خوب است اگر بشود» قرار نمیگیرند، بلکه الزاماتی اخلاقی و قانونی هستند.»
انتهای پیام/