بزرگنمایی پوشالی به سبک مدیران ورزشی ایران/ مثل آب خوردن مدال بگیرید!

به گزارش خبرنگار ورزشی آنا؛ بازی‌های آسیایی داخل سالن رویداد چند ورزشی است که هر بین ورزشکاران کشورهای قاره آسیا برگزار می‌شود. نخستین دوره این مسابقات در سال ۲۰۰۵ در بانکوک، دوره دوم آن در سال ۲۰۰۷ در ماکائو و دوره سوم آن در سال ۲۰۰۹ در هانوی برگزار شد.

قرار بود دوره چهارم این بازی ها در سال 2011 در قطر برگزار شود اما لغو شد و بازی‌های آسیایی داخل سالن ۲۰۰۹ هانوی آخرین دوره این بازی‌ها لقب گرفت. پس از آن کمیته المپیک آسیا تصمیم گرفت تا بازی‌های آسیایی داخل سالن و بازی‌های آسیایی هنرهای رزمی را با یکدیگر ترکیب کند و نام بازی‌های آسیایی داخل سالن و هنرهای رزمی را برای آن برگزید.

امسال پنجمین دوره بازی‌های داخل سالن به میزبانی ترکمنستان از 25 شهریور آغاز و تا پنجم مهرماه برگزار شد. کاروان ایران در این مسابقات با کسب 36 طلا، 23 نقره و 59 برنز و در مجموع 118 مدال عنوان سومی را از آن خود کرد. میزبانی این مسابقات برای هر کشوری مهم و بااهمیت است چرا می تواند سکوی پرشی برای نشان دادن توانایی و پتانسیل ورزش آن کشور باشد به خصوص کشوری مانند ترکمنستان که اساسا ورزش آن در آسیا از جایگاه ویژه ای برخوردار نیست.

ترکمنستان در پایان این رقابت‌ها با کسب 89 طلا، 70 نقره و 86 برنز و مجموع 245 مدال قهرمان شد و چین با 42 طلا، 32 نقره و 23 برنز و مجموع 97 مدال در رده دوم ایستاد و ایران هم در جایگاه سوم قرار گرفت.

اما سوال اصلی این است که سطح کیفی این رقابت ها چگونه بود؟! بر چه اساسی ترکمنستان که در هیچ رشته خاص ورزشی نام پرآوازه ای ندارد در این رقابت ها با کسب 89 مدال طلا در جایگاه نخست ایستاد؟! البته ناگفته نماند که بخش اعظم مدال هایی که توسط ورزشکاران ترکمن به دست آمده به دلیل گنجانده شدن رشته های سنتی این کشور بود و از همین روی آمار مدال های این کشور رشد چشم گیری داشته است.

به طور حتم برگزاری بازی های داخل سالن آسیا اتفاق ویژه ای در ورزش قاره کهن است. چرا که رونق اقتصادی در کشور میزبان به شدت بالا می رود و فضای مناسبی هم برای تبلغ ورزش آن کشور به وجود می‌‌آید اما نکته ای که نباید از آن غافل شد این است ترکمنستانی که تاکنون در بازی ها آسیایی داخل سالن عملکرد قابل قبولی نداشته چطور به یکباره امسال در جایگاه نخست می ایستد؟!

رحیمی سرپرست کاروان ایران درباره کیفیت برگزاری مسابقات اینگونه گفت: «در این دوره ۶۹ کشور آسیایی حضور داشتند علاوه بر اینکه سطح زیر ساخت های این کشور فراتر از المپیک لندن و حتی ریو است سطح کیفی و فنی بازی ها هم به همین اندازه بالاست.»

ادعایی که البته به نظر غیرواقعی است چرا که طبق مقایسه آمار این رقابت ها با سال های گذشته به خوبی قابل درک است که امسال رقابت ها سطح بالایی نداشته است. آخرین دوره بازی های آسیایی به سال 2013 در اینچئون کره جنوبی برمی گردد، مسابقاتی که در سطحی بسیار بالا برگزار شد و کشور چین با ۱۵۱ مدال طلا، ۱۰۹ نقره و ۸۵ برنز قهرمان شد. کره جنوبی ۷۹ مدال طلا، ۷۰ نقره و ۷۰ برنز کسب کرد و رده دوم را در اختیار گرفت و ژاپن نیز ۴۷ طلا، ۷۷ نقره و ۷۶ برنز را از آن خود کرد. کاروان ایران در آن تورنمنت ۲۱ طلا، ۱۸ نقره و ۱۸ برنز بدست آورد و در مکان پنجم قرار گرفت.

در این میان جایگاه ترکمنستان در اینچئون جالب توجه است، این کشور در بازی های آسیایی اینچئون عنوان بهتر از سی و یکمی کسب نکرد و تنها افتخارش این بوده که بالاتر از کشورهای بنگلادش، لائوس، افغانستان، لبنان و نپال قرار گرفته است. ترکمنستان در بازی های آسیایی داخل سالن آسیا اینچئون تنها یک نقره و ۵ برنز کسب کرد اما در مسابقاتی که به میزبانی این کشور برگزار شد با کسب 89 مدال طلا در جایگاه اول قرار گرفت!

به نظر می رسد نگاه مسئولان ورزش ایران به مانند کشورهای قدرتمند شرق آسیایی چین، ژاپن و کره جنوبی که نگاه شان تنها به المپیک و جهانی و بازی های آسیایی است، متفاوت است. آنها بر این عقیده هستند که ورزشکاران ایران در هر رقابتی با هر سطح و کیفیتی حضور داشته باشند و مدال آوری کنند. چرا که حضور ورزشکاران و کسب مدال توسط آنها به مراتب دوران مدیریتی مسئولان ورزشی را پربار نشان می دهد و مسیر آنها را برای حضور در کشورهای مختلف هموارتر می کند.