توسط متخصصان یک شرکت دانشبنیان؛
بازنشر یک گفت‌وگو با مهران دوستی/ با داد و فریاد نمی‌شود برنامه خوب ساخت
نزدیک به دوسال پیش و به هنگام آغاز برنامه «رادیو من» مهران دوستی، با او گفت‌وگویی انجام شد که بازنشر آن را امروز پس از درگذشت این هنرمند پیشکسوت رادیو خالی از لطف ندیدیم.
مریم قربانی‌نیا: مهران دوستی گوینده برنامه شخصیت محور «رادیو من» در رادیو جوان، درباره شرایطی که یک برنامه باید داشته باشد تا به عنوان یک گوینده پیشکسوت اجرای آن را بپذیرد، گفت: «اول اینکه آن برنامه با کاراکتر و جنس صدای من هماهنگ باشد و دوم اینکه عواملی که قرار است در آن برنامه با هم کار کنیم، اعم از تهیه کننده، سردبیر و غیره، باید کسانی باشند که بتوانیم با هم یک کار گروهی و تیمی را انجام دهیم و همه در یک جهت باشیم. سومین عامل این است که برنامه دارای چه سبکی است و برای چه بخشی از افراد جامعه ساخته می‌شود.»
وی در مورد بازخورد و میزان موفقیت برنامه «رادیو من» اظهار کرد: «واکنش بسیار عجیبی داشته‌ایم. طبق آماری که گرفته شده، در میان شبکه‌های مختلف رادیویی ما بیشترین تعداد شنونده را در آن ساعت داشتیم، در صورتی که تنها سه هفته است که اجرای این برنامه را آغاز کرده‌ایم. این حجم مخاطب و رضایت آن‌ها نشاندهنده این است که شکل، فرم و نحوه اجرای برنامه به خوبی مورد توجه قرار گرفته است.»
دوستی در مورد بدیع و تازه بودن طرح برنامه «رادیو من» عنوان کرد: «این طرح در ایران طرح بدیعی است، اما در خارج از کشور برنامه‌های متعددی مشابه با این برنامه اجرا شده است و حتی شنونده‌ها برای شنیدن اینگونه برنامه‌ها پول پرداخت کرده و کارت‌های شارژ می‌خرند تا بتوانند این برنامه‌ها را بشنوند.»
وی افزود: «این روز‌ها اصولا برنامه‌های رادیو و تلویزیون به سوی برنامه‌های شخصیت محور می‌رود، این برنامه‌ها دیگر برنامه ما نیست، که موضوعی مطرح شده و به آن بپردازیم، بلکه شنونده‌ها به دنبال کاراکترهای رادیویی و تلویزیونی هستند.»
وی در پاسخ به این پرسش که چقدر جای خالی این نوع از برنامه در رادیو احساس می‌شد، گفت: «ما با حمایت‌های دکتر صوفی، معاونت صدا، مهندس احمدپور، مدیر رادیو جوان و مهدی زریباف که طراحی این برنامه را بر عهده دارد، این کار را انجام دادیم که به نظر من یک انقلاب رسانه‌ای است.»
دوستی «رادیو من» را یک نوآوری دانسته و تشریح کرد: «دیگر صحبت از برنامه ما نیست. من در این برنامه هیچ اسمی از هیچ کس نمی‌برم، به جز خودم. این نوع برنامه‌ها باید خیلی جذاب باشد تا شنونده را جذب و درگیر کند، زیرا دیگر موضوعی مطرح نمی‌شود که شنونده تماس بگیرد و در مورد آن چیزی بگوید، در واقع شنونده به دنبال علایق من مانند کتاب، موسیقی، شعر، مصاحبه‌هایی که انجام می‌دهم و دوستانی که در برنامه حضور می‌یابند، می‌آید. چنین برنامه‌ای در واقع یک نو آوری است و تا به حال اجرا نشده است. به عنوان مثال تا به حال در رادیو کسی نیامده بگوید «برنامه مهران دوستی».»
وی ادامه داد: «برای ساخت و ارائه چنین برنامه‌ای نکته مهمی وجود دارد و گوینده و مجری‌ای که بخواهد مشابه چنین برنامه‌ای را بسازد، باید به آن بسیار توجه کند و آن اینکه صاحب این برنامه باید دارای یک کاراکتر رادیویی باشد. یعنی شما نمی‌توانید چند نفر را بیاورید و با داد و فریاد یک برنامه خوب بسازید.»
این گوینده رادیو همچنین در پاسخ به این پرسش که چنین برنامه‌ای چقدر ظرفیت برای ادامه یافتن دارد، گفت: «ما یک حرکت جدیدی را آغاز کرده‌ایم و تا جایی که بشود آن را ادامه خواهیم داد. من قصد دارم موضوعات بهتری را مطرح کنم و بیشتر به علایق خودم بپردازم. بر اساس تجربیاتی که دارم و برنامه‌های رادیو محور در کشورهای دیگر را شنیده‌ام، برخی از این گونه برنامه‌ها حتی به مدت سه سال هم ادامه داشته است.»
وی افزود: «در برنامه‌های مشابه خارجی حتی صدا‌ها و موسیقی‌های فیلم‌هایی که آن شخص دیده را نیز پخش می‌کنند و بعد به سراغ بازیگران آن فیلم‌هایی که مورد علاقه‌اش بوده رفته، آن‌ها را به برنامه دعوت کرده و با آن‌ها به گفت‌وگو می‌پردازد.»
وی تاثیر تهیه و تولید این گونه برنامه‌ها را در تحول برنامه‌سازی رادیو بسیار زیاد دانسته و گفت: «چنانچه همانگونه که این برنامه کارش را با اتاق فکر آغاز کرده، برنامه‌های دیگر هم با اتاق فکر شروع کنند بسیار موثر و موفق خواهند بود. اما اگر قرار باشد تقلید صورت بگیرد، قطعا برنامه‌های دیگر شکست می‌خورند، زیرا زمانی که آن‌ها یک کپی مشابه این برنامه یا برنامه‌های دیگر ارائه دهند، آنچه که باید از آب در نمی‌آید و با شکست مواجه می‌شوند.»
دوستی در ادامه افزود: «به نظر من اگر دوستان دیگر در شبکه‌های دیگر بخواهند یک تجربه این چنینی داشته باشند یک انقلاب صورت می‌گیرد، اما نکته مهم این است که شخصیت‌های رادیویی که دارای کاراکتر باشند و بتوان این جسارت را داشت و میکروفن را در اختیارشان قرار داد تا از علایق خود بگویند بسیار معدود هستند.»
وی ادامه داد: «برای چنین کاری ما باید به دنبال کسانی که هم گوینده، هم مجری و هم دارای کاراکتر هستند، بگردیم. یعنی کسانی که شنونده‌ها آن‌ها را می‌شناسند.»
این گوینده صاحب سبک رادیو جوان در ادامه گفت: «من امیدوارم این حرکت باعث شود دوستان ما در رادیو یک حرکت جدیدی انجام دهند، زیرا عمر برنامه‌های موضوع محور دیگر به پایان رسیده است و تولید این گونه برنامه‌ها حرکت جدیدی است؛ حتی تلویزیون هم در حال رفتن به این سمت است. هر چند که در تلویزیون این کار بسیار مشکل‌تر است، زیرا شما باید افراد را دعوت کنید، بیایند و بسیاری از آن‌ها تمایل به این کار ندارند و نمی‌آیند، اما در رادیو اینچنین نیست.»
وی در پایان در مورد ظرفیت پیش‌بینی شده برای ادامه برنامه «رادیو من» اظهار کرد: «ما به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرده‌ایم که ممکن است این برنامه تا حدود یک سال ادامه داشته باشد و من گمان می‌کنم گنجایش لازم را برای ادامه یافتن به مدت یک سال و یا حتی یک سال و نیم را دارد که البته لازم به ذکر است اگر حمایت‌های مدیران و اهالی رادیو جوان نبود، حتی تا به اینجا هم پخش نمی‌شد. حمایت آن‌ها بود که ما را به این موفقیت رساند.»
-------------
* این گفت‌وگو در آبان ماه 92 در روزنامه بانی فیلم منتشر شده است.
انتهای پیام/
آنا گزارش می دهد؛
