هرمربی دیگری هم جای من بود میسوخت/ با اصرار فدراسیون هدایت تیم امید را قبول کردم
امیرحسین پیروانی درگفتوگو با خبرنگار ورزشی آنا، درباره اینکه چه عواملی را در حذف تیم ملی امید در مسابقات انتخابی قهرمانی آسیا دخیل میداند، گفت: «من چندین بار توضیح دادم که چرا این تیم نتوانست به موفقیت مورد نظر برسد و هنوز هم نظراتم تغییر نکرده است. ما از مدتها قبل از شروع مسابقات اعلام کردیم که تیم امید برای رقابت با حریفان نیاز به تمرینات متوالی با حضور همه بازیکنان دعوت شده را دارد. اتفاقی که اصلا رخ نداد.»
وی ادامه داد: «ما در حالی به مسابقات رفتیم که بازیکنان تاثیرگذاری مانند امید نورافکن، عارف آقاسی، مهدی قائدی و سیدمجید حسینی را همراه خود نداشتیم و دیگر بازیکنان هم فرصت تمرین با یکدیگر را پیدا نکردند. فراموش نکنیم که ما با بازیکنان تیم جوانان که همگی زیر 20 سال بودند و پیش از این در مسابقات جام جهانی جوانان شرکت کرده بودند، در مسابقات مقدماتی قهرمانی آسیا شرکت کردیم. حریفانی که بازیکنان آنها بالای 23 سال بودند و به طور حتم تجربیات آنها بیشتر از جوانان ما بود. درست است که ما با تصمیم کیروش و برای آنکه تجربیاتمان بالاتر برود به مصاف حریفان رفتیم تا در آینده بتوانیم تیمی باکیفیتتر را داشته باشیم اما وقتی عدم همکاری باشگاهها شامل حال تیم ما شد، نتایجی بهدست آوردیم که به صعودمان منجر نشد.»
سرمربی تیم ملی امید خاطرنشان کرد: «ما با توجه به نیاز تیممان چند بازیکن بالای 23 را به فهرستمان اضافه کرده بودیم ولی کار بهگونهای پیش رفت که در مسابقات مدافع میانی نداشتیم. با هر کیفیتی بود موفق شدیم از سد قرقیزستان که کیفیت فوتبالیاش از ما پایینتر است، عبور کنیم ولی در آن مسابقه بازیکنان تاثیرگذاری همچون درخشانیمهر و سلطانیمهر مصدوم شدند تا با دستی خالیتر به دیدار عمان برویم. تیمی که سابقه زدن 4 گل را به تیمهای پایه ایران دارد و با اینحال ما با اختلاف یک گل به این حریف باختیم.»
او تاکید کرد: «مشکل اساسی ما در این رقابتها این بود که بازیکنان ما فرصت در کنار هم بودن را نداشتند. اینکه ما ناچار شویم از تیمهای باشگاهی بازیکنانی که در حال بدنسازی برای رقابتهای لیگ هستند را بگیریم و با چند روز تمرین با حریفی که بازیکنان آن مدتها در کنار هم تمرین کردند و بازیهای تدارکاتی بیشتری را انجام دادند بازی کنیم به نتیجهای که مدنظرمان است، منجر نمیشود. من بارها به این موضوع اشاره کردم ولی توجهی به این صحبتها نشد و شرایط همچون گذشته پیش رفت که نتیجه آن را هم همگان دیدند.»
پیروانی در واکنش به این موضوع که برادرش غلام پیروانی گفته که او با قبول تیم امید هم خودش و هم تیمش را سوزانده بیان داشت: «من به نظرات برادرم و دیگر کارشناسان احترام میگذارم ولی اصل موضوع این است که اگر هر مربی دیگری هم هدایت تیم امید را میپذیرفت با این تیم به نتیجهای که منجر به صعودش میشد، نمیرسید. بنابراین آن مربی هم میسوخت. من با اصرار فدراسیون مواجه بودم و نظر کمیته فنی و کمیته جوانان فدراسیون فوتبال بر این بودم که من با بازیکنانم در تیم ملی جوانان به مصاف حریفان تیم امید بروم. برنامه تدوین شدهای است و بهنظرم در آینده به موفقیتهای زیادی میرسیم.»
سرمربی تیم امید درباره اینکه به نظرش فدراسیون فوتبال باید چه راهکاری برای حل مشکل تیمهای ردههای سنی مختلف خود ارائه کند تا ناکامیها دست از سر تیمهای پایه بردارد، تصریح کرد: «ما در فوتبال جزو کشورهای در حال توسعه هستیم و فوتبالمان در حال شکلگیری است. باید کشورهای برتر را که در زمینه تیمهای پایه در جهان موفق هستند را الگو قرار دهیم. تیمهای پایه هر ساله در حال تشکیلشدن هستند. ما نیاز به برنامه مدونی داریم که باید آن را به صورت آییننامهای تعریف کنیم تا همه از آن تبعیت کنند. در این زمینه لازم است کارشناسانی که آگاهی لازم درباره تیمهای امید کشورهای پیشرفته فوتبالی دارند چندین جلسه با فدراسیون فوتبال برگزار کنند و مسئولان فدراسیون با کسب اطلاعات لازم راهی را در پیش بگیرند که در ردههای سنی مختلف نه باشگاهها آسیب ببیند و نه تیمهای پایه.»
پیروانی درباره اینکه مردم او را مقصر حذف تیم امید میدانند و او نباید خود را سیبل مشکلات فدراسیون میکرد، عنوان کرد: «شکی نیست که با شکست و حذف یک تیم علاقهمندان سرمربی و بازیکنان را مقصر میدانند. اگر چه مردم فقط بازی و نتیجه تیم را می بینند و مقصر را بازیکن و سرمربی قلمداد میکنند. ولی من تا آنجایی که میشد اطلاعات لازم را به علاقهمندان دادم تا آنها نسبت به وضعیت تیم پیش از مسابقه و در حین برگزاری رقابتها اطلاعات لازم را کسب کنند تا متوجه شوند که هر سرمربی دیگری هم با این وضعیت نمیتوانست نتیجه لازم را بگیرند.»
انتهای پیام/