خورشید یک برادر دوقلوی شیطانی دارد

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceAlert، پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از یک بررسی رادیویی روی گرد و غبار یک ابر در صورت فلکی ی«پرسیوس»، دو دانشمند از دانشگاه برکلی و رصدخانه اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین به این نتیجه رسیدند که احتمالا همه ستارگان خورشید مانند با یک همراه به وجود می‌آیند.

استیون استالر، ستاره‌شناس دانشگاه برکلی، در این باره گفت: «یک سری مدل آماری انجام دادیم تا جمعیت نسبی ستارگان منفرد و دوتایی جوان از تمامی جدایی‌های رخ داده در ابر مولکولی پرسیوس را حساب کنیم. تنها مدلی که توانست داده‌ها را تکثیر کند موردی بود که در آن تمامی ستارگان از ابتدا به صورت دوتایی تشکیل شده‌ بودند».

برای سال‌ها ستاره‌شناسان در عجب بودند که اگر تعداد زیادی از مجموعه‌های دو ستاره‌ای و سه ستاره‌ای در کهکشان ما نزدیک به یکدیگر به وجود آمده‌اند یا این پس از تولد در کنار هم قرار گرفته‌اند.

احتمال صحیح بودن نظریه «تولد همزمان» بالا است، همچنین شبیه‌سازی‌های توسعه یافته در طی چند دهه اخیر نشان می‌دهند که تقریبا تمامی ستارگان می‌توانند به صورت چندتایی متولد شوند و اغلب می‌چرخند و خود به خود از هم دور می‌شوند. متاسفانه، شواهد تجربی که از این شبیه‌سازی‌ها پشتیبانی کند، محدود است.

استالر افزود: «در این مطالعه سعی داریم به درک بهتری از نحوه تشکیل ستاره‌های دوتایی و نقش آنها در تکامل ستاره‌ای اولیه برسیم».

محققان از امواج رادیویی ساطع‌شده از یک توده متراکم گرد و غبار نقشه‌برداری کردند، این توده که 600 سال نوری با ما فاصله دارد، شامل خزانه‌ای از ستاره‌های جوان می‌‌شود.

در این بررسی یک سرشماری از ستارگان جوان‌تر از نیم میلیون سال، که ستارگان دسته صفر نامیده می‌شوند، و ستارگان بین 500 هزار تا یک میلیون سال، که ستارگان دسته یک نامیده می‌شوند، انجام شد.

دانشمندان این اطلاعات را با داده‌های حاصل از اشکال اطراف ابر گرد و غباری ترکیب کردند و به این نتیجه رسیدند: 45 ستاره منفرد، 19 مجموعه دو ستاره‌ای و پنج مجموعه که شامل بیش از دو ستاره بودند.

در حالی که آنها پیش‌بینی‌ می‌کردند همه ستارگان به صورت دوتایی به دنیا می‌آیند، نتایج بررسی نشان داد ستاره‌ها داخل هسته‌های متراکم گرد و غبار ابری همراه با یک شریک به وجود می‌آیند.

محققان با نگاهی دقیق به فاصله میان ستارگان متوجه شدند که تمامی ستارگان دوتایی که در فاصله 500 انگستروم (واحد نجومی) از یکدیگر قرار گرفته‌اند، از ستارگان دسته صفر هستند و هم‌تراز با محور ابر تخم‌مرغ شکلی بودند که دور آنها را فراگرفته بود.

از سوی دیگر، ستارگان دسته یک تمایل دارند بیشتر نزدیک بهم باشند، در فاصله 200 انگستروم، و هم‌تراز با محور تخم‌مرغ شکل خود نبودند.

اگر اکثر ستارگان همراه با یک شریک به دنیا می‌آیند، دوقلوی ستاره خورشید کجاست؟

یک فاصله 500 انگستروم تقریبا برابر با 0/008 سال نوری است. برای درک بهتر این مساله باید بدانید که نپتون حدودا 30 انگستروم با ما فاصله دارد، جستجوگر ویجر 1 در حال حاضر در فاصله 140 انگستروم قرار دارد و نزدیک‌ترین ستاره به ما، پروکسیما قنطورس، 268/770 انگستروم با ما فاصله دارد.

بنابراین اگر خورشید یک دوقلو داشته باشد، قادر به رویت آن نیستیم چراکه در محله کهکشانی ما نیست.

براساس یک نظریه‌، خورشید ما یک دوقلوی شرور دارد به نام «نمسیس» دارد؛ باورها براین است که انقراض 27 میلیون سال پیش دایناسورها کار این ستاره بوده است.

مترجم: هانا حیدری