تویوتا اتوبوس پیل سوختی می‌سازد

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از گیزمگ، این اتوبوس پیل سوختی شهری حدود ۷۰ مسافر دارد و از دو واحد سلول سوختی پلیمر جامد با قدرت کلی ۳۰۰ اسب بخار بهره می‌برد. این اتوبوس در بهار امسال تحویل شهرداری توکیو می‌شود و در صورت موفقیت می‌تواند نقطه عطفی را در صنعت حمل و نقل شهری ایجاد کند. قرار است تا سال ۲۰۲۰ حدود ۱۰۰ دستگاه از این اتوبوس‌ها وارد سیستم حمل و نقل توکیو شوند .

این اتوبوس توسط شرکت «هینو»، زیرمجموعه شرکت تویوتا، توسعه یافته است. شرکت هینو موتورز در سال ۱۹۷۳ به عنوان بخش تولید خودروهای سنگین شرکت خودروسازی تویوتا راه‌اندازی شد و هم‌اکنون بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروهای متوسط، نیمه‌سنگین و سنگین در کشور ژاپن به شمار می‌رود. هینو موتورز، لکسوس و دایهاتسو به عنوان برندهای اصلی تویوتا شناخته میشوند.

این اتوبوس دارای ۱۰ مخزن فشارقوی برای ذخیره ۶۰۰ لیتر هیدروژن با فشار ۷۰۰ بار است. این مخازن، هیدروژن سلول‌های سوختی را تغذیه میکند و سلول‌های سوختی، باتری‌های هیبریدیِ نیکل‌فلز را شارژ می‌کنند. این باتری‌ها انرژی مورد نیاز دو موتور الکتریکی را تأمین می‌کنند که در مجموع ۳۰۰ اسب بخار قدرت دارند و گشتاور آنها به ۶۷۰ نیوتون متر می‌رسد. این اتوبوس علاوه بر مصارف حمل و نقل شهری، می‌تواند در هنگام بلایای طبیعی ۲۳۵ کیلووات ساعت برق برای راه‌اندازی تجهیزات امدادی تولید کند.

در این اتوبوس هیدروژن به سمت واحد پیل سوختی حرکت می‌کند در این واحد هیدروژن با اکسیژن هوا مخلوط می‌شود و حاصل این واکنش تولید آب و برق است. برق توسط موتور الکتریکی برای حرکت دادن اتوبوس مصرف می‌شود و آب هم از اگزوز اتوبوس خارج می‌شود. در هنگام فشار روی پدال گاز این اتوبوس در حالت درجا، اگر لیوانی را جلوی اگزوز خودرو بگیرید بعد از مدتی از آب پر می‌شود.

هیدروژن یکی از فراوا‌ن‌ترین عناصر در طبیعت است. با سوختن هیدروژن هم تنها آب تولید می‌شود تا اینجا از نظر فرضیه همه چیز عالی است اما در عمل باز هم مشکلات فراوانی وجود دارد. مهم‌ترین بحث‌ها هم مربوط به تولید و ذخیره‌سازی هیدروژن است. معمول‌ترین روش‌ها هم برای تهیه هیدروژن گرفتن هیدروژن از آّب یا سوخت‌های فسیلی مانند گاز طبیعی است.

نکته سخت اما ذخیره‌سازی هیدروژن است. هیدروژن در دمای منفی ۲۵۲ درجه سانتی‌گراد در فشار سطح دریا به جوش می‌آید. پس مایع‌سازی هیدروژن بسیار پیچیده و پر خرج است؛ فشرده‌سازی هم دارای فناوری بسیار پیچیده‌ای است. یکی از روش‌های عملی، ذخیره هیدروژن به وسیله هیدرید است. این روش امیدهای زیادی را برای استفاده در خودروهای آینده پیش روی مهندسان قرار داده است.

اما چه نکته‌ای خودروهای پیل سوختی را از خودروهای الکتریکی برجسته می‌کند که سبب می‌شوند خودروهای آینده بیشتر تمایل به سمت پیل سوختی داشته باشند؟ هر دو روش که در نهایت توسط موتور الکتریکی خودرو را به حرکت در می‌آورند؟

نکته مهم زمان سریع‌تر سوختگیری یا شارژ در خودروهای پیلی سوختی است. با فناوری فعلی این خودروها را می‌توان در زمان پنج دقیقه سوختگیری کرد در حالی که این زمان برای یک خودرو برقی بسیار بیشتر است. نکته دوم و بسیار مهم، پاک‌تر بودن خودروهای پیل سوختی است.

الکتریسته‌ای که برای خودروهای برقی تأمین می‌شوند ممکن است از روش‌های فسیلی تأمین شده باشد که در نهایت با تولید گازهای گلخانه‌ای مانند خودروهای کنونی به محیط زیست صدمه خواهد زد در حالی که الکتریسته خودروهای پیل سوختی از واکنش هیدروژن و اکسیژن تأمین می‌شود.