روایت نژادپرستی پلیسان آمریکایی در «قربانی» جویس کرول اوتس

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، رمان «قربانی»، روایت جویس کرول اوتس از ظلم و ستمی است که دستگاه پلیس آمریکا بر سیاه‌پوستان وارد می‌کنند. این رمان جنجالی، داستان زنی سیاه‌پوس به نام ادنتا فرای است که دختر چهارساله‌اش را گم کرده است و:

« ادنتا صدای جیغ را از طبقه بالا شنید. تازه به خانه آمده بود و بچه‌ها را که همراهش بودند، فرستاده بود بیرون توی کوچه که بازی کنند و تا صدایشان نکرده است، برنگردند. می‌شنید که مرد صدایش را بالا برده بود. دخترک جیغ می‌کشید و التماس می‌کرد. صدای داد و بیداد را شنید و صدای شکستن چیزی را، و بعد با عجله از پله‌ها بالا رفت. ادنتا با خودش فکر کرد که من رو هم می‌شکه و از وحشت این فکر، پاهایش سست شد و خواست برگزدد که جیغ خیلی بدی شنید. سرش را پایین انداخت، وارد اتاق شد و انیس را بالای سر سیبلا دید. انیس دختر کوچک بیچاره را مشت و لگد گرفته بود. وقتی انیس خودش را جمع و جور کرد و بی‌آنکه به او نگاه کند از اتاق بیرون رفت، ادنتا نهایت خشم و غضب را در چهره مردک مست دید. دومین چیزی که دید سیبلا بود که کتک‌خورده و داغان کف اتاق افتاده بود. قطره‌های خون مثل بارانی تیزه همه‌جا ریخته بود. درست نمی‌دانست خون از لای دندان‌هایش شره می‌کرد یا از سر و صورتش. ادنتا سرش به دوران افتاد و از حال رفت. چند لحظه بعد به خودش آمد، سر پا ایستاد و با خودش گفت ادنتا، تو حالت خوبه.»

رمان «قربانی» با مضمون مبارزه با نژادپرستی، در سال 2015 از سوی این نویسنده آمریکایی به انتشار رسیده و مورد توجه علاقه‌مندان این نویسنده سرشناس قرار گرفت؛ نویسنده‌ای که جایزه ملی کتاب (۱۹۷۰)، جایزه ادبی برام استوکر (۱۹۹۶)، جایزه منتقدین ادبی (۲۰۰۳)، جایزه ادبی تریبون شیکاگو (۲۰۰۶)، مدال ملی علوم انسانی (۲۰۱۰)، دکتری افتخاری هنر در دانشگاه پنسیلوانیا (۲۰۱۱) و نامزد جایزه ادبی پولیتزر برای داستان آب سیاه (۱۹۹۳) و نامزد جایزه ادبی پِن فاکنر برای رمان چیزی که من برایش زندگی می‌کردم (۱۹۹۵) را نیز در کارنامه دارد.

جویس کرول اوتس، نویسنده‌ای است که کتاب‌هایش بارها در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک‌ تایمز قرار گرفته‌اند. او این بار دست به نگارش رمانی زده است که تأثیر غم‌انگیز خشونت جنسی، نژادپرستی، بی‌رحمی و قدرت را بر زندگی آدم‌های بی‌گناه به تصویر می‌کشد. کتاب بر اساس پرونده‌ای واقعی نوشته شده و سعی دارد به جنبه‌های متفاوت آن معنا ببخشد. نیویورک پست می‌نویسد: «قربانی را باید در میان بهترین کارهای اوتس جای داد. روایت او با حوصله و به تدریج، آجر به آجر داستان را بنا می‌کند و زمینۀ اجتماعی ماجرا را برای خواننده‌اش روشن می‌کند. قربانی هجونامه‌ای است بر روابط میان نژادها.