به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، بوی افول آمریکا جهان را فراگرفته است. کشوری که خود را ابرقدرت می‌دانست حالا با ابتدایی‌ترین مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند. سخنان «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا شاهدی بر این ادعا است. وی چندی پیش در یک سخنرانی تلویزیونی گفت: «امروز بیش از ده میلیون نفر آمریکایی بیکار و پانزده میلیون آمریکایی از پرداخت اجاره خانه‌هایشان عقب هستند. 24 میلیون بزرگ‌سال آمریکایی و ۱۲ میلیون کودک آمریکایی به معنای واقعی کلمه غذایی برای خوردن ندارند!». پس از آن، «برنی سندرز» سناتور عضو کنگره آمریکا در یک توییت اعلام کرد که «با افزایش فقر و بیکاری دستکم 22 میلیون آمریکایی غذای کافی برای خوردن ندارند».

اما افول مدنظر نویسنده در این یادداشت از جنس ناتوانی آمریکا نیست بلکه این کشورهای دیگر جهان هستند که با افزایش توان خود زمینه افول واشنگتن را رقم زده‌اند. رهبران آمریکا اگرچه صدای مردم بی‌نوای کشور خود را نمی‌شنود اما زنگ خطر از سوی «امپراتوری صلح و سازندگی چین» به‌خوبی گوش آن‌ها را نوازش می‌دهد. درواقع اگرچه آمریکا روبه‌مرگ نیست اما تب چینی امان آن را بریده است. به گزارش مرکز مطالعات اقتصادی و تجاری بریتانیا (CEBR) چین تا سال 2028 قدرت برتر اقتصاد جهانی خواهد شد. حالا همگان می‌دانند که نمی‌توان پادشاه نوظهور اقتصاد جهان را دستکم گرفت. دریای آرام و بدون تنش چین هر کشتی از سوی کشورهای خواهان توسعه را به ساحل ثبات می‌رساند. 

اروپا همکاری اقتصادی با چین را بر اختلاف سیاسی ارجح می‌داند

حتی شریک سیاسی، امنیتی و تجاری آمریکا یعنی اروپا نیز صدای گام‌های استوار پکن را شنیده است. اروپا هم در حال محاسبه است که آیا بین این ابرقدرت اقتصادی نوظهور که نگاه ارباب-رعیتی همچون واشنگتن به اروپا ندارد و کاخ سفید که از یک‌سو در حال افول و از یک‌سو با توجه به دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ غیرقابل تکیه به نظر می‌رسد کدام‌یک را باید انتخاب کند؟ در سندی که اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۹ درباره چین منتشر کرد این کشور را «شریک راهبردی» و «رقیب نظام‌مند» توصیف کرد. اروپا درک کرده است که نمی‌توان قدرت این غول اقتصادی را انکار کرد. درواقع کشورهای اروپایی نیز اگرچه همچنان ژست مقابله در برابر چین را به خود می‌گیرند اما پشت درهای بسته می‌دانند که شعله روشن اقتصاد جهان در دستان پکن است و باید پروانه‌وار به گرد آن طواف کنند.

بیشتر بخوانید:

سند راهبردی ایران و چین؛ آنچه باید بدانیم و آنچه نمی‌گویند!

ظریف: سند همکاری جامع ایران و چین تعهدآور نیست/ سند راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین نیاز به تصویب مجلس ندارد

دولت ایران نیز باید به تأسی از همین رویکرد مسیر ارتقا روابط خود با پکن را هموار سازد. آمریکا در آزمون در ایجاد روابط با ایران بر پایه احترام متقابل رفوزه شده است. برجام اگرچه هنوز پیکری نیمه‌جان دارد اما دولت ایران متوجه شده است که حمل چندساله این بیمار زخمی (برجام) هیچ منفعتی را نصیب تهران نکرده است. تهران باید مسیر مطمئن‌تر، آسان‌تر و بی‌دردسرتر را انتخاب کند.

در روزگاری که اکثر کشورها به‌سرعت درحال‌توسعه و پیشرفت هستند معطل گذاشتن اقتصاد در دام برجام و احیای روابط با کاخ سفید اشتباهی راهبردی محسوب می‌شود. حالا زمان آن است تا ایران با ورود به ابرپروژه «یک کمربند-یک راه» چین ضمن اتصال اقتصاد خود به این برنامه اقتصادی عظیم و منتفع شدن از ثمرات آن، محاصره و تروریسم اقتصادی آمریکا را درهم بشکند.

سند همکاری اقتصادی ایران و چین؛ ضامن تحول اقتصاد تهران

اهمیت ورود به پروژه «یک کمربند-یک راه» را می‌توان در این دانست که این پروژه بیش از 60 کشور جهان را به هم متصل و رنگین‌کمانی از کشورهای گوناگون آسیایی، اروپایی و آفریقایی را ایجاد می‌کند. همچنین تاکنون ۱۲۶ کشور و ۵۶ سازمان بین‌المللی در سراسر آسیا، خاورمیانه، اروپا، آفریقا و آمریکای جنوبی توافق‌نامه همکاری با چین را برای مشارکت در این زمینه امضا کرده‌اند. این پروژه درمجموع بیش از 40 درصد اقتصاد جهان را شامل می‌شود و توسعه جاده‌ها، خطوط ریلی، توسعه بنادر و زیرساخت‌های ارتباطی را تسهیل می‌کند. ورود به این پروژه می‌تواند ناجی اقتصاد ایران باشد. راه ابریشم جدید که رهبران پکن آن را به زبان چینی «ای‌دای‌ای‌لو» می‌خوانند، با سرمایه بیش از 4 تریلیون دلار هر اقتصاد ورشکسته‌ای را نیز می‌تواند سامان دهد.

مزیت ارتقای روابط چین و ایران

درنتیجه بهترین گزینه برای دولت ایران ارتقای روابط همه‌جانبه با قدرت اقتصادی به نام چین است. امضای سند 25 ساله چین و ایران فارغ از مفاد آن چند مزیت بنیادین برای تهران دارد. اول، سرمایه‌گذاری چین می‌تواند فشار تحریم‌های آمریکا بر ایران را کاهش دهد. دوم، کشورهای اروپایی و آمریکا را تحت‌فشار قرار دهد که در صورت عدم ایجاد روابط مفید با ایران میدان اقتصاد دستکم 80 میلیونی را در اختیار چین قرار خواهد داد. سوم، اقتصاد ضعیف شده ایران با سرمایه‌گذاری خارجی از سوی چین جانی دوباره خواهد گرفت. آینده اقتصاد در دستان چین است. بسیاری از کشورها زنبیل خود برای پیوستن به مسیر اقتصادی این کشور در نوبت گذاشته‌اند. اگر درنگ و تردید کردیم بزرگ‌ترین بازنده خواهیم بود در حالی برخی از کشورهای عربی مثل عمان، امارات و کویت که به‌صورت سنتی شریک آمریکا محسوب می‌شوند خود را برای پیوستن به دالان‌های مختلف مسیر «یک کمربند-یک راه» آماده می‌کنند.

* کارشناس روابط بین‌الملل

انتهای پیام/4106/