سفیر فلسطین در گفتگو با آنا مطرح کرد؛
کرانه باختری در آستانه درگیری‌های مسلحانه/چاره‌ای جز لغو توافقات با صهیونیست‌ها باقی نمانده بود
سفیر فلسطین در تهران گفت: رئیس دولت فلسطین به این دلیل تصمیم گرفت که عمل به معاهدات و توافق‌نامه‌ها با دشمن صهیونیستی را متوقف کند، زیرا چاره دیگری نداشت و سازمان ملل متحد و مذاکرات سیاسی راهگشا نبودند.
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا-مجتبی اسماعیلی: محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در حالی از تصمیم خود برای لغو تمام توافق‌ها با رژیم صهیونیستی آن هم به دلیل تخریب گسترده منازل فلسطینیان در «صور باهر» قدس خبر داده است که در تحولی شاخص در حوزه فلسطین، شاهد اجماع همه گروه‌های فلسطینی بر این موضوع و ارسال پیام‌های تهدیدآمیز علیه رژیم صهیونیستی هستیم.
صهیونیست‌ها به بهانه نداشتن مجوز ساخت و ساز تخریب حدود 100 واحد مسکونی متعلق به فلسطینیان را در منطقه «وادی‌الحمص» در شهر صور باهر در جنوب شرقی قدس اشغالی کلید زدند که به‌گفته مقامات فلسطینی، بزرگ‌ترین عملیات تخریب از سال 1967 میلادی تاکنون به‌شمار می‌رود.
این تحولات باعث شد تا گفتگویی اختصاصی با صلاح زواوی، سفیر فلسطین در تهران انجام دهیم که در ادامه مشاهده می‌کنید.
آنا: هم‌پیمانی صهیونیستی-آمریکایی چگونه توانست مانع از تشکیل دولت فلسطین شود؟
زواوی: ما ملتی هستیم که سرزمینمان با زور و اسلحه به وسیله دشمن صهیونیستی غصب شده است. البته تمام اینها در سایه یک پروژه بزرگ بین‌المللی و یک هم‌پیمانی غربی به سرکردگی آمریکا و صهیونیسم بین‌المللی است. غربی‌ها به خاطر اینکه می‌خواستند از شرّ یهودی‌هایی که در اروپا بودند خلاص شوند و به بهانه اینکه یهودی‌ها در آن زمان در معرض فشار و ستم قرار داشتند، تصمیم گرفتند دولتی برایشان تشکیل دهند.
نخست، منطقه «انترريو» در آرژانتین انتخاب شد که مورد موافقت قرار نگرفت، بعد صحرای سینا و بعد اوگاندا. ولی موضوع تشکیل دولتی در سرزمین فلسطین توانست احساسات مذهبی یهودیان را برانگیزد و قرار شد دولتی در فلسطین برای آنان تشکیل شود و مرحله نخست انجام شد. سازمان ملل متحد در سال 1947 میلادی قطعنامه‌ای صادر و فلسطین را به دو بخش تقسیم کرد که 56 درصد آن به یهودیان و 42 درصد به اعراب فلسطین واگذار شد و دو درصد را هم به بیت‌المقدس به عنوان یک شهر بین‌المللی واگذار کردند؛ ولی چه کشوری مسئول انجام این پروژه بود؟ بریتانیای کبیر که در آن زمان فلسطین زیر قیمومیت آن قرار داشت.
وقتی سازمان ملل متحد این قطعنامه را صادر کرد، یهودی‌ها قبول کردند و ما قبول نکردیم و مبارزات زیادی علیه این قطعنامه انجام دادیم، زیرا ما صاحب زمین بودیم، زمینی که بیشتر به آنهایی که از خارج و از کل جهان به فلسطین آمده بودند، اختصاص داده شده است. بنابراین آنها 56 درصد از خاک فلسطین را طبق قطعنامه سازمان ملل متحد به دست آوردند و بعدها با زور، ایجاد رعب و وحشت و قتل‌عام مردم اشغال کردند، 78 درصد از سرزمین فلسطین دستشان افتاد و در نبرد 1967 میلادی توانستند کل خاک فلسطین ازجمله غزه، کرانه باختری رود اردن و جولان را اشغال کنند.
آنا: چرا غرب به دنبال تشکیل دولت در سرزمین فلسطین بود؟
زواوی: غرب می‌خواست برای حفظ منافع خودش به ویژه بعد از از بین رفتن دولت وحدت اسلامی در سال 1924 که دولت عثمانی حاکم بود، پایگاهی در منطقه ایجاد کند. با تمام ایرادهایی که به آن ساختار داشتیم ولی دولت وحدت سر کار بود و کشورهای اسلامی بعد از سقوط دولت عثمانی پراکنده شدند و معاهده سایس‌پیکو باعث تکه تکه شدن جهان عرب شده است. آنها می‌خواستند به دلیل موقعیت سوق‌الجیشی فلسطین، در آنجا پایگاهی ارزان‌قیمت برای خود ایجاد کنند تا بتوانند بر نفت و مناطق راهبردی‌اش تسلط داشته باشند.
این سؤال مطرح می‌شود آیا طرفی که سازمان ملل متحد به آن دولت اعطا کرده است، از لحاظ قانون یا عرف بین‌المللی حق دارد به دولت دیگر تعدی و سرزمینش را تصاحب کند؟ این سؤال را باید آنهایی که درباره صلح با دشمن صحبت می‌کنند و صلح را یک توهم می‌پندارند پاسخ بدهند. هم‌پیمانی آمریکایی-صهیونیستی دو هدف بزرگ داشت، هدف نخست تشکیل دولت (جعلی) اسرائیل در خاک فلسطین بود که انجام شد و هدف دوم تشکیل «اسرائیل بزرگ» است؛اسرائیل بزرگی که نقشه‌اش روی سکه‌های آنها ضرب شده است و شامل کل خاک فلسطین، اردن هاشمی، سوریه، نصف صحرای سینا، عراق، لبنان و یک‌سوم عربستان سعودی تا مدینه منوره است.
ما متأسفانه در مرحله دوم پروژه امپریالیسم و صهیونیسم قرار داریم که تلاش می‌کنند اسرائیل بزرگ تشکیل شود. بعد از معاهده سایس‌پیکو و بعد از شکست دولت عثمانی و تقسیم کشورهای اسلامی به کشورهای کوچک، دشمنان ما در داخل کشورهای اسلامی اختلافات داخلی را ترویج دادند تا هیچ دولتی نتواند به زندگی خود راحت ادامه دهد و حتی میان این کشورها اختلافات و تناقضاتی در زمینه‌های مرزی، نژادی و طایفه‌ای ایجاد کرده‌اند که جهان اسلام نتواند روی پای خود بایستد و مستقل عمل کند.
ما به عنوان مردم فلسطین از سال 1948 میلادی مبارزه کردیم، ده‌ها هزار شهید و معلول از دست دادیم و 17 سال منتظر سازمان ملل متحد و دنیا بودیم تا اینکه حق ما را پس دهند، ولی متأسفانه این کار انجام نشد، بنابراین در اول ژانویه 1965 (11 دی 1343) انقلاب مسلحانه خودمان را آغاز کردیم. در آن زمان فلسطینی‌ها گرایش‌های مختلفی از کمونیست و مسلمان گرفته تا لیبرال و ملی‌گرا داشتند. ما در سازمان آزادی‌بخش فلسطین مبنا را بر وحدت ملی گذاشتیم و گفتیم هر زمان زمینمان را آزاد کردیم، آن زمان بر مبنای رأی اکثریت و با برگزاری رفراندوم، سیستم حکومتی خودمان را انتخاب می‌کنیم، ولی با اینکه اسلام سهم زیادی در انقلاب فلسطین داشت ما باید در حال مبارزه ایدئولوژی را کنار می‌گذاشتیم.
آنا: چرا رهبران فلسطینی به جایی رسیدند که معاهده شومی همچون اسلو را امضا کنند؟
زواوی: رهبریت فلسطین اعتقاد داشت که شاید با مذاکرات سیاسی و دیپلماتیک بتوان بخشی از خاک فلسطین را پس گرفت و یک دولت در کرانه غربی رود اردن و نوار غزه به پایتختی قدس شریف تأسیس کرد. من در آن زمان وقتی توافق اسلو امضا شد، از تهران علیه این معاهده بیانیه صادر کردم، نه اینکه من وفادارتر از رهبری وقت به فلسطین باشم یا اینکه اطلاعات بیشتری از رهبران آن زمان داشته داشتم، بلکه دلایل خاص خودم را داشتم. من در آن بیانیه گفتم بعید می‌دانم آنهایی که 56 درصد از خاک فلسطین را اشغال و بعد، آن را به 87 درصد رساندند و اکنون کل فلسطین را اشغال کردند، وجبی از خاک فلسطین را به آسانی به ما پس بدهند.
من در آن بیانیه که علیه معاهده اسلو صادر شد، گفتم اگر دولت فلسطینی با شاخصه‌هایی که قید شده بود تشکیل شود، مقابل در سفارت فلسطین و در خیابان از خوشحالی می‌رقصم، زیرا می‌دانستم دشمن صهیونیستی حقی را به ما نخواهد داد. زمانی که توافق اسلو امضا شد، 100 هزار شهرک‌نشین در کرانه باختری سکونت داشتند و میان 10 تا 15 شهرک صهیونیستی ساخته شده بود، ولی امروز چه تعداد شهرک‌نشین داریم؟ میان 800 هزار تا یک میلیون شهرک‌نشین و 240 شهرک صهیونیستی! یعنی آنها از روز نخست امضای توافق اسلو، به ورود شهرک‌نشینان و ساخت شهرک‌های صهیونیست‌نشین ادامه دادند. قرار بود در ماه می 1999 (اردیبهشت 1378) دولت مستقل فلسطینی در کرانه غربی و غزه به پایتختی قدس شریف تشکیل شود و امروز ما در سال 2019 میلادی قرار داریم، یعنی بعد از 20 سال هنوز این دولت تشکیل نشده است.
بنابراین آنهایی که درباره صلح با دشمن صهیونیستی صحبت می‌کنند، سخت در رؤیا به سر می‌برند و توهم دارند. بعد از امضای توافق، اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی که سال 1967 میلادی کل فلسطین را اشغال کرد، به وسیله یک افراطی صهیونیست به نام «ایگال عمیر» در شهر تل‌آویو ترور شد، زیرا مدعی بود که چرا رابین با امضای این توافق زمینشان را به فلسطینی‌ها داده است! بعد از این قتل بود که عمیر به عنوان یک قهرمان ملی نزد افراطیون صهیونیست معرفی شد.
آنا: مذاکرات صلح با رژیم صهیونیستی را در دوره ریاست جمهوری ترامپ در آمریکا چگونه ارزیابی می‌کنید؟
زواوی: بعد از آن همه مذاکرات، درگیری و ... یک رئیس‌جمهور دیوانه در ایالات متحده بر سر کار آمده که اوضاع را برای فلسطینی‌ها بغرنج‌تر کرده است. وی نخستین تصمیمی که گرفت، به رسمیت شناختن بیت‌المقدس به عنوان پایتخت همیشگی اسرائیل و انتقال سفارتخانه‌اش از تل‌آویو به آنجا بود و حتی از تمام کشورهای دنیا خواست چنین کاری انجام دهند.
دولت ترامپ سپس دفتر سازمان آزادی‌بخش فلسطین در واشنگتن را بستند، حساب‌های ما را در آنجا بلوکه و کمک‌ها به سازمان «آنروا» که محل رسیدگی به اوضاع آوارگان بود، قطع کردند. این سازمان به 6 میلیون آواره فلسطینی کمک می‌کرد تا زندگی ساده‌ای داشته باشند. دولت آمریکا کمک‌ها به بیمارستان‌های ما در بیت‌المقدس را نیز قطع کرد و مدعی شد که فلسطینی‌ها 6 میلیون آواره ندارند و واشنگتن بیشتر از 40 هزار آواره را به رسمیت نمی‌شناسد.
بنابراین درباره کدام صلح با چنین دشمنی می‌توانیم صحبت کنیم. صلح با چنین دشمنی توهمی بیش نیست. من صلاح زواوی هستم و به جز آزادی کل خاک فلسطین به چیزی راضی نمی‌شوم. هر وجب از خاک فلسطین برای من قدس است، مغازه پدرم در شهر صفد قدس است، منزل خودم در شهر صفد قدس است، همه آنجا باید آزاد شود و دشمن صهیونیستی با مذاکره سیاسی چیزی به ما نخواهد داد.
آنا: چرا محمود عباس، رئیس دولت فلسطین تصمیم گرفت عمل به معاهدات فلسطین با رژیم صهیونیستی را متوقف کند؟
زواوی: برادر رئیس ابومازن از این رو تصمیم گرفت عمل به معاهدات و توافق‌نامه‌ها با دشمن صهیونیستی را متوقف کند، زیرا چاره دیگری نداشت؛ نه سازمان ملل متحد و نه مذاکرات سیاسی راهگشا نبودند، بنابراین تصمیم گرفته شد که بهتر است ما تعهدی در قبال آن توافق‌نامه‌ها نداشته باشیم، زیرا نمی‌توان انتظار داشت که ما تعهد داشته باشیم و طرف مقابل تعهد نداشته باشد!
آنا: آیا این اقدام به معنای احتمال افزایش درگیری‌های مسلحانه در کرانه باختری است؟
زواوی: صهیونیست‌ها پیش‌تر تصمیم گرفته بودند به کرانه باختری وارد شوند و آنجا را به اشغال خود درآورند، ولی به دلیل مقاومت فلسطینیان این نقشه عملی نشده است. با تحولات اخیری که در زمینه لغو توافقات میان فلسطین و رژیم صهیونیستی به وجود آمد، هر لحظه احتمال تقابل مسلحانه وجود دارد. آنها منطقه صور باهر را عامل اصلی تجاوزات خود معرفی کرده‌اند، ولی صور باهر تنها بخشی از مشکل و سیاست صهیونیست‌هاست و دلالت بر این دارد که آنها به دنبال صلح نیستند.
آنا: نقش جهاد اسلامی فلسطین را در مبارزه علیه صهیونیست‌ها چگونه ارزیابی می‌کنید؟
زواوی: نه فقط جهاد اسلامی، بلکه جنبش مقاومت اسلامی فلسطین(حماس)، فتح و همه گروه‌های مقاومت از نیروهای فلسطینی هستند که در صحنه حضور دارند و متفق‌القول خواهان آزادی خاک فلسطین هستند. ولی باید از اختلافات دوری کرد. بدون وحدت ملی و وحدت جهان عرب و اسلام فلسطین دچار مشکلاتی زیادی می‌شود و آزادی آن به عقب می‌افتد. لذا همه فلسطینیان باید یک میثاق‌نامه و منشور میهنی داشته باشند و از آن اطاعت کنند؛ زیرا اکنون وقت جمع کردن صفوف و وضعیت سختی بر فلسطین حاکم است، در این وضعیت باید اختلافات را کنار گذاشت و حرف از جاسوسی، خیانت و ... نزد.
انتهای پیام/4033/
انتهای پیام/
