چرا عمار حکیم با فرزندان خود پای صندوق رای آمد؟

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ در جریان انتخابات پارلمانی عراق افراد، شخصیت‌ها و مقام‌های سیاسی عراق همگام با مردم این کشور در پای صندوق‌های رای حاضر شدند تا خود را در رقم خوردن سرنوشت چهار سال آینده کشورشان سهیم کرده باشند. در این میان، نوع و نحوه مشارکت عمار حکیم، رئیس جریان حکمت ملی عراق در پای صندوق رای با هدف مشارکت در انتخابات پارلمانی توجه بسیاری از رسانه‌ها را به خود جلب کرد.

عمار حکیم، رهبر ائتلاف ملی شیعیان عراق در هنگام مشارکت در انتخابات پارلمانی، فرزندان و نوادگانش را نیز با خود همراه کرد تا بدین‌وسیله در اقدامی نمادین و معنادار، پیام‌های متعددی را به مخاطب عراقی مخابره کرده باشد. این موضوع با جلب توجه رسانه‌های دیداری و شنیداری متعدد در داخل و خارج از مرزهای عراق، کنجکاوی شدید آن‌ها را نسبت به چرایی حضور عمار حکیم به همراه فرزندانش در انتخابات برانگیخت و موجب شد تا تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌های بسیاری در این زمینه مطرح شود.

هدف اصلی عمار حکیم از حضور به همراه فرزندانش در پای صندوق رای رساندن چند پیام مهم و راهبردی به مخاطب عراقی بوده است. رئیس جریان حکمت ملی از رهگذر این اقدامِ نوین و نمادین و البته تاثیرگذار، پیامی راهبردی را مخابره کند و آن، این است که عراقِ امروز متعلق به نسل‌های فرداست و به همین دلیل چاره فردا را باید از همین امروز اندیشید. چهارمین انتخابات پارلمانی در عراق از برخی جهات، بسیار مهمتر و حساس‌تر از ادوار گذشته به‌شمار می رود. این اولین دور از انتخابات پارلمانی است که پس از نابودی تروریست‌های تکفیری داعش به همت نیروهای مقاومت و همچنین نیروهای مخلص مردمی، برگزار می‌شود. رئیس جریان حکمت ملی عراق این پیام را ارسال کرد که اکنون که کار تکفیری‌ها در عراق پایان یافته و باید به فکر مرحله پساداعش بود.

عمار حکیم با آوردن فرزندانش به پای صندوق رای این پیام را به مقام‌ها و مسئولان عراقی گوشزد کرد که اکنون زمان آغاز دوره بازسازی و آبادانی عراق برای نسل‌های آینده است؛ نسل هایی که امروز به دلیل کوچکی سن‌شان شاید متوجه خیلی از موضوعات نباشند اما در سال‌های آینده زمانی که به گذشته بازگردند و تاریخ را مطالعه کنند، از غفلت پیشینیان درقبال آینده‌شان نخواند گذشت در واقع، این اقدام عمار در واکنش به اختلافات سیاسی و دعواهای انتخاباتی برخی احزاب، جریان‌ها و گروه های سیاسی انجام شد که به جای اندیشیدن به عراق و نیازهای نسل‌های آینده این کشور، منافع شخصی، حزبی، جناحی و انتخاباتی را نصب‌العین قرار داده‌اند. عمار تلاش کرد تا با اقدام نمادینش در پای صندوق رای، تلنگری به این دسته از احزاب و سردمدارانشان بزند و آن‌ها را به نوعی به مسیر اصلی که همان مسیرِ تلاش برای پیشرفت، بازسازی و آبادانی کشور است، بازگرداند.

از سوی دیگر، علاوه بر موضوع آبادانی عراق و لزوم آغاز روند بازسازی آن برای فراهم آوردن رفاه و آسایش برای نسل‌های آینده، موضوع مهم دیگری نیز وجود دارد که عمار حکیم به خوبی روی آن دست گذاشته است و آن، برخورداری عراق از منابع طبیعی و نفتی غنی و سوء مدیریت در استفاده و بهره‌برداری از این منابع است. طبق گزارش‌های منتشره، کشور عراق در سال 2012 هشتمین تولید کننده بزرگ جهان در مجموع تولید مایعات نفتی بود. این کشور دارای بزرگترین ذخایر اثبات شده نفت خام جهان پس از عربستان سعودی، ونزوئلا، کانادا و ایران است. باوجود داشتن ذخایر بزرگ اثبات شده نفت خام، افزایش تولید نفت عراق به‌دلیل محدودیت در زیرساخت‌ها و اختلافات سیاسی موجود در این کشور با کندی پیش می‌رود. درحالی که انتظار می‌رفت پس از سال 2003 یعنی سرنگونی صدام، دولت‌های مختلف در عراق در راستای بهره‌برداری درست از منابع نفتی و کاهش وابستگی گسترده اقتصاد عراق به نفت حرکت کنند اما این اتفاق نیفتاد.

برهمین اساس، با گذشت بیش از حدود 15 سال از برقراری دموکراسی در عراق، انتظارات اقتصادی مردم این کشور برآورده نشده و بسیاری از آن‌ها با مشکلات و معضلات معیشتی بسیاری مواجه هستند. لذا عمار حکیم با حضور خود و فرزندانش در پای صندوق رای این پیام را نیز مخابره کرد که سوء مدیریت‌ها در وضعیت اقتصادی امروز دیگر نه تنها نسل‌های کنونی که نسل‌های آینده را نیز به شدت تهدید می‌کند. وی با این اقدام خود به صورت تلویحی خطاب به مقام‌ها و مسئولان عراقی این نکته را گوشزد کرد که اگر به فکر عراق نیستید دستکم به فکر فرزندان آینده آن باشند.

رهبر ائتلاف ملی شیعیان عراق پیشتر نیز در این‌باره تصریح کرده بود: «ناتوانی اقتصادی که امروز دچار آن هستیم، نتیجه سیاست‌های ناموفقی است که ما را به این نقطه رساند تا کشوری مصرف کننده باشیم که تولید داخلی ندارد. کشوری که بودجه خود را در اختیار کارمندانش قرار می‌دهد تا با آن کالاهای کشورهای همسایه را خریداری کنیم! عراق تا زمانی که از محصولات کشاورزی و تولیدات خود استفاده نکند نمی‌تواند اعتبار خود را بار دیگر در میان سایر کشورها به دست آورد. دیگران نیز باید شجاعت اعتراف به اشتباه و بازنگری در عملکرد خود را داشته باشند». این بدان معناست که از دیدگاه رئیس جریان حکمت ملی عراق، این کشور از ظرفیت بسیار بالایی برای حرکت به سمت پیشرفت، شکوفایی و آبادانی برخوردار است و تحقق این مهم، مسلتزم بکارگیری درست امکانات، مدیریت صحیح ثروت‌ها و منابع غنی نفتی و غیرنفتی و همچنین توجه ویژه به آینده فرزندان عراق است.

رهبر ائتلاف ملی شیعیان عراق با این حرکت ابتکاری و تاثیرگذار تلاش کرد تا به مردم این کشور نشان دهد که عراق متعلق به فرزندان این سرزمین است و درست به همین دلیل، آینده و سرنوشت این فرزندان باید برای تک تک آن‌ها مهم باشد. عمار این پیام را به مردم رساند که آراء آن‌هاست که موجب از بین رفتن فقر، فساد و تبعیض در کشور خواهد شد و آینده فرزندان عراق را تضمین خواهد کرد و در صورت غفلت آن‌ها از عمل به وظیفه و تکلیفشان در مشارکت صحیح در انتخابات پارلمانی، نباید انتظار ساختن عراقی جدید برای فرزندانشان را داشته باشند.

رئیس جریان حکمت ملی این واقعیت را به نمایش گذاشت که اگر نسل‌های دیروز طعم تلخ دیکتاتوری را چشیدند، اگر نسل‌های امروز طعم تلخ جنایت‌های تکفیری‌ها، فسادهای مالی و شکست‌های اقتصادی را چشیدند، باید با درس گرفتن از گذشته و استفاده صحیح از تجارب حاصل شده کاری کرد تا نسلهای آینده دچار چنین بلایایی نشوند و در صلح و آرامش زندگی کنند.

بدون هیچ شک و تردیدی، اگر گوش شنوایی برای شنیدن پیام‌های صادقانه و مخلصانه عمار حکیم به‌عنوان یک شخصیت سیاسی و انقلابی وجود داشته باشد، آینده عراق بهتر آن چیزی است که امروز شاهد آن هستیم و یقینا می‌توان از رهگذر توجه به نسل‌های آینده، عراقی آباد را در سال‌های آینده ساخت.

* رامین حسین آبادیان، کارشناس امور عراق و غرب آسیا