از بزرگترین بانک مغز انسان در جهان رونمایی شد

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از (sciencealert)، تعداد ۹۴۷۹ مغز وجود دارد که همگی در طول چهار دهه تا سال ۱۹۸۰ از اجساد بیماران روانی خارج شده اند. این مجموعه که در فرمالین و سطل‌های سفید بزرگ نگهداری می‌شود، اثر زندگی روانپزشک برجسته دانمارکی اریک استرومگرن (Erik Stromgren) است.

جسپر واچی کراگ (Jesper Vaczy Kragh) کارشناس تاریخ روانپزشکی توضیح داد:این فعالیت‌ها در سال ۱۹۴۵ و به عنوان نوعی از تحقیقات تجربی آغاز شد. استرومگرن و همکارانش بر این باور بودند که شاید می‌توانستند چیزی در مورد بیماری‌های روانی پیدا کنند یا فکر می‌کردند که ممکن است پاسخ‌ها را در مغز‌ها بیابند. پس از کالبد شکافی اجساد افرادی که به موسسات روانپزشکی در سراسر دانمارک مراجعه کرده بودند، مغز‌ها جمع آوری می‌شد. جالب اینجاست که برای انجام این کار هرگز نه از متوفی و نه خانواده آن‌ها اجازه گرفته نمی‌شد.

واچی کراگ در ادامه گفت: این‌ها بیمارستان‌های روانی دولتی بودند و هیچ فردی از بیرون وجود نداشت که درباره آنچه در این موسسات دولتی می‌گذرد سؤال بپرسد.

به گفته کارشناسان، دانمارک بیماران روانی را باری بر دوش جامعه می‌دانسته و مردم آن دوران معتقد بودند اگر به آن‌ها اجازه بچه دار شدن بدهیم یا اگر آن‌ها را رها کنیم باعت ایجاد دردسر می‌شوند.

مارتین ویرنفلد نیلسن (Martin Wirenfeldt Nielsen) مدیر این مجموعه گفت که در آن زمان، هر دانمارکی که می‌میرد کالبد شکافی می‌شد. نیلسن افزود: این ماجرا فقط بخشی از فرهنگ درمانی آن زمان بوده است.

تکامل روش‌های پس از مرگ و آگاهی روزافزون از حقوق بیماران، پایان افزوده‌های جدید به مجموعه را در سال ۱۹۸۲ اعلام کرد. پس از آن بحثی طولانی و داغ در مورد اینکه باید با آن چه کرد، آغاز شد. شورای اخلاق دولتی دانمارک در نهایت حکم داد که این میراث باید حفظ شود و برای تحقیقات علمی مورد استفاده قرار گیرد.

این مجموعه که مدت‌ها در آرهوس در غرب دانمارک نگهداری می‌شد، در سال ۲۰۱۸ به اودنسه منتقل شد. تحقیقات روی این مجموعه طی سال‌ها طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله زوال عقل، اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و افسردگی را پوشش داده است.

به گزارش آنا، مدیر این مجموعه در خاتمه گفت: برخی از مغز‌ها متعلق به افرادی بوده که هم از مشکلات سلامت روان و هم از بیماری‌های مغزی رنج می‌بردند.

وی افزود: از آنجایی که بسیاری از این بیماران شاید نیمی از عمر یا حتی کل زندگی خود را بستری بودند، ممکن است بیماری‌های مغزی دیگری مانند سکته مغزی، صرع یا تومور‌های مغزی نیز داشته باشند.