با خیال راحت سراغ بازی‌های ویدئویی خشن بروید

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از سای پُست، نتیجه حاصل از مطالعه‌ای که اخیراً انجام شده است، باور رایج درباره اضطراب‌آور بودن بازی‌های ویدئویی خشن را به چالش می‌کشد.

طبق گفته محققان دانشگاه لوکزامبورگ، اتفاقاً در روندی متفاوت با آنچه پیشتر گمان می‌کردیم، در برخی افراد، بازی‌های ویدیوئی خشن ممکن است به کاهش تولید هورمون‌های استرس‌زا منجر شوند.

علاوه بر این، آن‌ها می‌گویند که هیچ شواهدی مبنی بر اینکه بازی‌های خشن ویدئویی به افزایش تمایلات خشونت‌آمیز منجر شود، پیدا نکرده‌اند و همین مسئله نشان می‌دهد که رابطه میان محتوای بازی‌های ویدئویی و واکنش احتمالی بازی‌کنان از آنچه گمان می‌کردیم، بسیار پیچیده‌تر است.

این مطالعه با حضور ۴۵ دواطلب مرد انجام شد که در رویکردی تصادفی به هر یک از آن‌ها پیشنهاد شد که به مدت ۲۵ دقیقه، بخشی (خشونت آمیز یا غیرخشونت‌آمیز) از بازی معروف «آنچارتد ۴: عاقبت یک دزد» را انجام دهد.
 
محققان برای اندازه‌گیری تأثیری که بازی بر روحیه داوطلبان می‌گذارد، به چند ترفند خلاقانه متوسل شدند. آن‌ها با نمونه‌برداری از بزاق، سطح کورتیزول (هرمون استرس) و تسترون داوطلبان را قبل و بعد از انجام بازی اندازه‌گیری کردند.
 
علاوه بر این، برای سنجش ویژگی‌های فردی، از داوطلبان خواسته شد به پرسشنامه‌هایی پاسخ دهند که مثلث تاریک شخصیت آن‌ها شامل خودشیفتگی، ماکیاولیسم و سایکوپاتی و همچنین سادیسم روزمره را ارزیابی می‌کرد. در نهایت، از آزمون تداعی ضمنی (IAT) برای اندازه‌گیری تمایلات پرخاشگرانه استفاده شد.

نتیجه حاصل از ارزیابی‌ها بسیار غیرمنتظره بود و برخلاف آنچه مطالعات قبلی القا می‌کردند، محققان هیچ تغییر چشمگیری در سطح هورمون تسترون داوطلبان ندیدند.

جالب‌تر آنکه سطح هرمون استرس‌زای کورتیزول هم در آن دسته از داوطلبانی که اپیزود‌های خشن «عاقبت یک دزد» را بازی کرده بودند، کاهش پیدا کرد.

این به آن معنا است که به جای افزایش استرس، انجام بازی‌های ویدئویی خشن می‌تواند اثری آرامش‌بخش بر فرد به جا بگذارد.

علاوه بر این، با برگزاری آزمون تداعی ذهنی، محققان ادراک تهاجمی داوطلبان را هم ارزیابی کردند تا دریابند بعد از پایان بازی، هر یک از آن‌ها تا چه اندازه افکار و رفتار‌های پرخاشگرانه دارد.

نتیجه آنکه محققان هیچ تفاوت چشمگیری میان افرادی که اپیزود‌های خشن را بازی کرده بودند با آن‌ها که اپیزود‌های غیرخشونت‌آمیز را بازی کرده بودند، مشاهده نکردند.

این به آن معنا است که اختصاص دادن زمانی کوتاه به انجام بازی‌های ویدئویی خشن، احتمالاً آنگونه که برخی از مطالعات اولیه نشان می‌دادند، تأثیری بر شدت گرفتن افکار یا گرایش‌های خشونت‌آمیز ندارد.

از همه جالب‌تر آنکه در نهایت، برآیند کلی محققان این بود که حتی اگر جنبه‌های شخصیتی را هم دخیل کنیم، نه تنها بازی‌های ویدئویی هیچ تأثیری بر میزان خشونت افراد ندارند، بلکه چه بسا برای آن‌ها مزایای فیزیولوژیکی هم خواهند داشت.

طبق این مطالعه که در ژورنال علمی فیزیولوژی و رفتار (Physiology & Behavior) هم منتشر شده است، بعد از انجام بازی‌های خشن، سطح کورتیزول (هورمون استرس) آن‌هایی که منفعت‌گراتر هستند، بیشتر پایین می‌آید و این می‌تواند نشانه‌ای باشد مبنی بر اینکه بسته به شخصیت افراد، واکنش آن‌ها نسبت به بازی‌های ویدئویی خشن متفاوت است.

در مقابل، بعد از انجام بازی‌های ویدئویی خشن، شاهد هیچ اثر تعدیل‌کننده دیگری در سایر صفات مثلث تاریکی مانند سادیسم، روان‌پریشی و خودشیفتگی نیستیم.

با این اوصاف، برداشت کلی این است که هیچ تصویر روشنی مبنی بر اینکه بازی‌های ویدئویی خشن مضر هستند، وجود ندارد چراکه به هیچ عنوان باعث تشدید خشونت نمی‌شوند و چه بسا برای بازیکن آرامش‌بخش هم هستند.

البته ناگفته نماند که مطالعه اخیر در محیط بسته آزمایشگاهی و بر مبنای محتوای ویدئویی انتخاب‌شده انجام شده است و برای حصول نتیجه قطعی نیازمند تکرار آزمایش با استفاده از محتویات ویدئویی بیشتر هستیم.

دیگر آنکه مطالعه فقط بر داوطلبان مرد متمرکز بود و این سوال که بازی‌های ویدئویی خشن چه تأثیری بر زنان دارند، همچنان به قوت خود باقی است.