اولین بازی ویدیویی را یک فیزیکدان در ۱۹۵۸ طراحی کرد!

به گزارش خبرگزاری آنا، بازی‌های ویدیویی امروزه یکی از بزرگ‌ترین صنایع سرگرمی جهان به‌شمار می‌روند و میلیون‌ها نفر را در سراسر دنیا به خود جذب کرده‌اند. با این حال شاید برای بسیاری عجیب باشد که ریشه این صنعت عظیم به یک پروژه علمی ساده در سال ۱۹۵۸ بازمی‌گردد.

نخستین بازی ویدیویی جهان، به نام «تنیس برای دو نفر» (Tennis for Two)، توسط فیزیکدانی به نام ویلیام هیگینباتام (William Higinbotham) در آزمایشگاه بروکهاون آمریکا طراحی شد. این بازی، هرچند ساده و به کلی متفاوت از استاندارد‌های امروزی بود، نقطه آغازین تحولی عظیم در صنعت بازی‌سازی به شمار می‌رود.

{$sepehr_key_4332}

هدف علمی یا سرگرمی؟

صنعت بازی‌های ویدیویی به یکی از پردرآمدترین و تأثیرگذارترین بخش‌های فرهنگ عامه تبدیل شده است. دستگاه‌های اولیه مانند آتاری در دهه ۱۹۷۰ و کنسول‌های مدرن امروزی مانند پلی‌استیشن و ایکس‌باکس همگی میراثی هستند که از «تنیس برای دو نفر» آغاز شد.

هیگینباتام در آن زمان، به‌عنوان یک فیزیکدان برجسته، عضو تیمی بود که روی پروژه‌های علمی پیشرفته کار می‌کرد. یکی از دغدغه‌های او در آزمایشگاه، جلب توجه بازدیدکنندگان به علوم پیچیده‌ای بود که در بروکهاون به نمایش گذاشته می‌شد. او متوجه شد که بسیاری از نمایش‌های علمی آن دوره برای عموم مردم چندان جذاب نیستند و نیاز به راهی وجود دارد که بازدیدکنندگان را درگیر کند. 

به همین دلیل، او تصمیم گرفت تا از دانش خود در الکترونیک و محاسبات دیجیتال بهره ببرد و دستگاهی تعاملی بسازد که بازدیدکنندگان بتوانند با آن سرگرم شوند. نتیجه این تلاش، «تنیس برای دو نفر» بود؛ بازی‌ای که با استفاده از یک اسیلوسکوپ (Oscilloscope) و قطعات الکترونیکی ساده طراحی شد.

این بازی تصویری دوبعدی از یک زمین تنیس را بر روی صفحه یک اسیلوسکوپ نمایش می‌داد. بازیکنان می‌توانستند توپ را با استفاده از کنترلر‌هایی ساده، به سمت یکدیگر پرتاب کنند. کنترلر‌ها شامل دکمه‌هایی برای تغییر زاویه و شدت ضربه بودند. اسیلوسکوپ به‌عنوان نمایشگر عمل می‌کرد و توپ در صورت برخورد به زمین، دیواره‌ها یا تور به‌گونه‌ای فیزیکی شبیه‌سازی می‌شد.

آنچه این بازی را خاص می‌کرد، استفاده از محاسبات آنالوگ برای شبیه‌سازی حرکت توپ بود. برخلاف بازی‌های دیجیتال امروزی که با کد‌های پیچیده برنامه‌ریزی می‌شوند، در اینجا از مدار‌های ساده الکترونیکی برای ایجاد بازی استفاده شد.

بازخورد اولیه و تأثیرات

«تنیس برای دو نفر» در زمان خود بسیار مورد استقبال قرار گرفت. بازدیدکنندگان آزمایشگاه با شوق و هیجان در صف ایستادند تا این تجربه منحصربه‌فرد را امتحان کنند. بااین‌حال، هیگینباتام هرگز تصور نمی‌کرد که اختراعش به چنین پدیده‌ای تبدیل شود. او این بازی را صرفاً یک ابزار آموزشی و سرگرم‌کننده برای نمایشگاه علمی می‌دانست و حتی آن را به‌عنوان اختراع ثبت نکرد. 

این تصمیم باعث شد که بعدها، تاریخچه صنعت بازی‌های ویدیویی کمتر از نام او  یاد شود. بازی دیگری به نام «پنگ» (Pong) که در دهه ۱۹۷۰ عرضه شد، اغلب به‌عنوان نخستین بازی ویدیویی شناخته می‌شود؛ هرچند «پنگ» در واقع نسخه پیشرفته‌تری از ایده هیگینباتام بود.

 مسیر تکامل: از «تنیس برای دو نفر» تا صنعت بازی‌های ویدیویی

اگرچه «تنیس برای دو نفر» به‌صورت مستقیم به موفقیت تجاری نرسید، اما این ایده نوآورانه الهام‌بخش دانشمندان و مهندسان بسیاری شد. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، با پیشرفت فناوری کامپیوتر و الکترونیک، بازی‌های دیجیتال کم‌کم شکل گرفتند. 

یکی از بازی‌های مهمی که در این مسیر توسعه یافت، «اسپیس‌وار!» (Spacewar!) بود که در سال ۱۹۶۲ توسط گروهی از دانشجویان دانشگاه MIT طراحی شد. این بازی نخستین بازی ویدیویی دیجیتال بود که روی کامپیوتر‌های مین‌فریم (Mainframe Computers) اجرا شد. 

از آن زمان تاکنون، صنعت بازی‌های ویدیویی به یکی از پردرآمدترین و تأثیرگذارترین بخش‌های فرهنگ عامه تبدیل شده است. دستگاه‌های اولیه مانند آتاری در دهه ۱۹۷۰ و کنسول‌های مدرن امروزی مانند پلی‌استیشن و ایکس‌باکس همگی میراثی هستند که از «تنیس برای دو نفر» آغاز شد.

اختراع هیگینباتام نشان می‌دهد که چگونه یک ایده ساده می‌تواند الهام‌بخش تغییرات عظیم باشد. او اولین قدم در مسیر صنعت بازی‌سازی را برداشت و نشان داد که فناوری می‌تواند پلی بین علم و سرگرمی بسازد. بازی‌های ویدیویی امروزه برای سرگرمی و به‌عنوان ابزاری آموزشی، درمانی و حتی هنری مورد استفاده قرار می‌گیرند. با وجود اینکه ویلیام هیگینباتام هیچ‌گاه به‌طور مستقیم از اختراع خود بهره مالی نبرد، اما میراث او همچنان در هر بازی ویدیویی که اجرا می‌کنیم، زنده است!