برای خنده‌ای که مسری بود!
خبرگزاری آنا- مریم خرمائی: «ما سیاست‌گذاری بلدیم و به همین دلیل محتاج ستاره‌ها نیستیم»؛ این متلکی بود که «دونالد ترامپ» در شب برگزاری رقابت ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا، به «کامالا هریس» رقیب دموکراتش انداخت.
از «تیلور سوئیفت» ابرستاره موسیقی پاپ گرفته تا کیتی پری، بیانسه، لیدی گاگا و آریانا گرانده به صحنه انتخاباتی آمریکا آمده بودند تا روی موج نور و رقص و آواز، هریس رنگین‌پوست و خوش سروزبان را آنقدر بالا ببرند که مشت گرهکردهاش سقف شیشهای سیاست آمریکا را بشکند و عنوان «خانم» را چاشنی نام چهل‌وهفتمین رئیس‌جمهور آمریکا کند.
«ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه در پاسخ به اینکه «دوست دارید چه کسی رئیس‌جمهور آمریکا شود» گفت: کامالا هریس. وقتی از او سوال شد که چرا هریس؟ در جواب گفت: شاید، چون خندهاش مسری است
آمدند، خواندند و رقصیدند، اما... منصب ریاست‌جمهوری آمریکا «مردانه» ماند و آنچه در مردمک چشم کامالا نشست، نه تصویر کاخ سفید که بازتاب شکست «هیلاری کلینتون» در انتخابات ۲۰۱۵ بود.
شاید ناکامی هریس دموکرات به منزله پایان زندگی سیاسی او نباشد، اما می‌تواند نشانه‌ای باشد مبنی بر خاتمه دوران باشکوهی که در آن حمایت سلبریتی‌های هالیوودی تاثیر زیادی بر وزن سبد آرای مردمی داشت و راهگشای ورود هر یک از کاندیدا‌ها به کاخ ریاست‌جمهوری آمریکا بود.
اما چرا حمایت چهره‌های دنیای سرگرمی از هریس دموکرات، در دنیای سیاست بُرد قابل‌انتظار را نداشت؟
بخش زیادی از پاسخ این سوال را می‌توان در طعنه شب انتخابات ترامپ جستجو کرد: «سیاست‌گذاری».
*فقدان سیاست‌گذاری
هریس به جای آنکه روی سیاست‌گذاری و ارائه راهکار برای حل مشکلات واقعی مردم آمریکا تمرکز کند، روی لیستی از هنرمندان دنیای سرگرمی تمرکز کرد؛ نتیجه آنکه کارزار انتخاباتی او بیشتر به صحنه کنسرت شباهت داشت تا سکوی نمایش اراده ریاست‌جمهوری که دغدغه مطالبات مردمی را دارد.
*هدف‌گذاری اشتباه
مخاطب هنرمندانی که گرد هریس جمع شدند، بیشتر زنان، سیاه‌پوستان، لیبرال‌ها و همجنسگرایان بودند. این افراد در انتخابات ۲۰۲۴ جزء رای‌دهندگان مردد نبودند و به هر حال، حتی بدون تبلیغات پر زرق و برق هم رای خود را به سبد هریس می‌ریختند.
در کارزار انتخاباتی هریس، آرای تأثیرگذار متعلق به لاتین‌تبار‌ها (هیسپانیک‌ها) بود که دست‌کم در ۶۰ سال گذشته، طرفدار دموکرات‌ها بودند، اما این روز‌ها به دلیل دغدغه‌های اقتصادی، به حزب جمهوری‌خواه گرایش پیدا کرده‌اند. او برای مشکلات این قشر که از طبقه کارگر و کم سواد آمریکا هستند، راهکاری نداشت.
حالا که گرد و خاک رقابت ۲۰۲۴ آمریکا فرونشسته، می‌توان به وضوح دید که آن خنده مسری، کار دست نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا داده است
*الگوسازی غلط
از طرف دیگر، تحقیقات نشان می‌دهد که اگرچه حمایت سلبریتی‌ها به افزایش مشارکت مدنی کمک می‌کند؛ تأثیر مستقیمی بر تصمیم نهایی رای‌دهندگان ندارد. جالب آنکه بعد از اعلام حمایت چهره‌های سرشناس از یکی از نامزدها، مردم از سر کنجکاوی به کنکاش درباره کاندیدای مورد اشاره می‌پردازند، اما در نهایت بر اساس ارزش‌ها و اولویت‌های زندگی واقعی رای می‌دهند.
در این مورد به خصوص، شاید خالی از لطف نباشد اگر بدانید حمایت تیلور سوئیفت از هریس، بر خلاف انتظار او و شما، به کاهش وزن سبد آرای نامزد دموکرات منجر شد.
نظرسنجی «یوگاو» نشان می‌دهد که بعد از اعلام حمایت این سوپرستاره موسیقی پاپ، ۲۰ درصد از رای‌دهندگان نسبت به اینکه هریس گزینه درستی برای ریاست‌جمهوری باشد، دچار تردید شدند.
وقتی رای‌دهنده آمریکایی به دلیل فشار اقتصادی، دغدغه نرخ تورم را دارد و مهاجران غیرقانونی را به چشم کارگران ارزان‌قیمتی می‌بیند که نه تنها امنیت شغلی بلکه امنیت اجتماعی او را (با توجه به افزایش نرخ جرم و جنایت) می‌دزدند، چرا باید به شانتاژ رسانه‌ای تیلور سوئیفت که در یک عمارت چند میلیون دلاری زندگی می‌کند و بالا-پایین شدن قیمت بنزین روی زندگی‌اش اثری ندارد، بها بدهد؟
هریس یک اشتباه بزرگ انجام داد و آن تزریق بیش از اندازه شادی به کارزار انتخاباتی در برهه‌ای بود که مردم آمریکا نیاز به شنیدن راه‌حل‌هایی برای برون‌رفت از دغدغه‌های واقعی از جنس نیاز‌های اقتصادی داشتند
*پرهیز از واقع‌گرایی
به همان اندازه که هریس با نشان دادن چهره‌هایی چون جنیفر لوپز، سوئیفت یا بیانسه، رای‌دهنده خود را به ناکجاآباد قصه پریان پرتاب کرد، ترامپ جمهوری‌خواه روی زندگی روزمره آمریکایی‌های عادی مانور داد و از مسائل ملموسی چون اقتصاد و جنگ حرف زد. نامزد جمهوری‌خواه پای بُر خوردن با سلبریتی‌ها هم که به میان آمد، سراغ یکی مثل «ایلان ماسک» رفت که با رمزارز و فضا و فناوری سروکار دارد- حوزهای که به‌خصوص برای نسل جوان آمریکا الهام‌بخش است.
*مبارزه با سلبریتی واقعی
تجربه زیسته آمریکا نشان داده که سلبریتی‌ها فقط در یک حالت می‌توانند بُرد سیاسی داشته باشند و آن زمانی است که خودشان نامزد پست سیاسی شوند. این حالت برای رونالد ریگان، آرنولد شوارتزنگر و البته ترامپ صدق می‌کند. در رقابت امسال، ترامپ جمهوری‌خواه در مقام یکی از ستارگان دنیای سرگرمی که هنر نگاه کردن در دوربین را بلد است، بیش از همه سلبریتی‌های پر زرق و برقی که دور هریس جمع شده بودند، به کارزار انتخاباتی خودش کمک کرد.
کلام آخر
حدود دو ماه پیش، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه در پاسخ به اینکه «دوست دارید چه کسی رئیس‌جمهور آمریکا شود»؛ گفت: کامالا هریس.
وقتی از او سوال شد که چرا هریس؟ در جواب گفت: شاید، چون خندهاش مسری است.
شاید آن موقع، از شوخی کنایه‌آمیز سکاندار کاخ کرملین چیزی دستگیرمان نشده باشد. اما حالا که گرد و خاک رقابت ۲۰۲۴ آمریکا فرونشسته، می‌توان به وضوح دید که آن خنده مسری، کار دست نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا داده است.
هریس یک اشتباه بزرگ انجام داد و آن تزریق بیش از اندازه شادی به کارزار انتخاباتی در برهه‌ای بود که مردم آمریکا نیاز به شنیدن راه‌حل‌هایی برای برون‌رفت از دغدغه‌های واقعی از جنس نیاز‌های اقتصادی داشتند.
مردم آمریکا وقتی پای صندوق‌های رای می‌رفتند، هرآنچه را که باید، درباره شخصیت «مردسالار»، «زن ستیز» و «نژادپرست» نامزد جمهوری‌خواه می‌دانستند، اما او دست‌کم به آنها حرف‌هایی را زده بود که دوست داشتند بشنوند: اینکه پول آمریکایی‌ها را خرج جنگ و مهاجران غریبه نمی‌کند و کشور را به دوره رونق اقتصادی و شکوه گذشته باز می‌گرداند.
انتهای پیام/