چرا باید به سلامت روان دانش‌آموزان در محیط‌های آموزشی اهمیت داد؟

به گزارش خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مطالعات متعدد نشان می‌دهد که از هر پنج نوجوان، یک نفر از حداقل یک اختلال روانی رنج می‌برد. شایع‌ترین این اختلالات شامل افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن است.

در دوران نوجوانی، نوجوانان با تغییرات چشمگیری در زندگی روبرو می‌شوند. بدن آنها شروع به رشد می‌کند، دوستی‌هایشان تغییر می‌کند و شروع به پرسش در مورد هویت و جایگاه خود در جهان می‌کنند. در حالی که نوجوانان از نظر عاطفی آسیب‌پذیر هستند، بزرگسالان تمایل دارند تأثیر این تغییرات بر نوجوانان را دست‌کم بگیرند. برای بیشتر نوجوانان، این دوره زمانی سخت است و این امر بر سلامت روان آنها تأثیر می‌گذارد.

مدارس می‌توانند اقدامات متعددی برای حمایت از سلامت روان و رفاه دانش‌آموزان انجام دهند. به عنوان مثال، می‌توانند اطلاعات و منابعی درباره مقابله با استرس، اضطراب و افسردگی ارائه دهند. همچنین می‌توانند محیط‌های امن و حمایتی ایجاد کنند که دانش‌آموزان در آنها احساس راحتی برای بحث در مورد سلامت روان و چگونگی حمایت از رفاه خود داشته باشند.

علاوه بر این، مدارس می‌توانند با آموزش استراتژی‌های مثبت برای سلامت روان و رفاه، تفکر مثبت و مقاومت را در دانش آموزان تقویت کنند. این استراتژی‌ها شامل توانایی درخواست کمک و پذیرش حمایت از دیگران است. 

چگونه می‌توان سلامت روان و رفاه را در مدارس بهبود بخشید؟

مدارس بهترین مکان برای تشخیص زودهنگام علائم سلامت روان ضعیف هستند و برای دستیابی به وضعیت خوب یا ممتاز، دانش‌آموزان باید درباره سلامت روان خود یاد بگیرند و بتوانند انتخاب‌های آگاهانه‌ای در مورد رفاه روانی و احساسی خود داشته باشند.

عوامل متعددی به ایجاد رفاه در یک مدرسه کمک می‌کنند، اما برخی از مهم‌ترین آنها فرهنگ مدرسه، حمایت از معلمان و موفقیت دانش‌آموزان است.

مدرسه‌ای با فرهنگ مثبت، محیطی ایجاد می‌کند که در آن همه افراد احساس ارزشمندی و احترام می‌کنند. معلمانی که از حمایت همکاران و مدیریت برخوردارند، بیشتر احتمال دارد که در کار خود درگیر شوند و روابط مثبتی با دانش‌آموزان خود ایجاد کنند.

در نهایت، دانش‌آموزانی که با مدرسه و هم‌کلاسی‌های خود ارتباط برقرار می‌کنند، بیشتر احتمال دارد که در یادگیری و فراگیری دروس بهتر عملکرد کنند و از نظر تحصیلی پیشرفت کنند. وقتی این عوامل وجود داشته باشند، محیطی در مدرسه ایجاد می‌شود که از سلامت روان و رفاه همه افراد حمایت می‌کند.

{$sepehr_key_1484}

چرا مدارس باید اهمیت دهند؟

شبکه‌های اجتماعی نقش بزرگی در زندگی نوجوانان امروزی ایفا می‌کنند. نوجوانان زندگی خود را از طریق شبکه‌های اجتماعی به نمایش می‌گذارند. در نتیجه، ممکن است با قلدری آنلاین و استاندارد‌های زیبایی غیرواقعی مواجه شوند. مطالعات نشان داده‌اند که ارتباطی بین شبکه‌های اجتماعی و افزایش خطر افسردگی، اضطراب و افکار خودکشی وجود دارد. 

با توجه به اینکه ۲۰ درصد از نوجوانان از حداقل یک اختلال روانی رنج می‌برند، مربیان باید بر اهمیت سلامت روان دانش‌آموزان تمرکز کنند. مربیان نه تنها مسئول الهام بخشیدن به ذهن‌های جوان برای یادگیری هستند، بلکه همچنین مسئول ایجاد الگو‌های مثبت و کمک به آنها در مواجهه با مشکلات روانی‌شان در صورت لزوم هستند.

مشکلات روانی می‌توانند به شدت بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان، روابط و توانایی آنها در مواجهه با چالش‌ها تأثیر بگذارند. دانش‌آموزان شادتر تمایل دارند روابط بهتری با معلمان، همسالان و والدین خود داشته باشند. علاوه بر این، آنها بهتر می‌توانند با استرس تحصیلی مقابله کنند. از آنجا که دانش‌آموزان بیشتر وقت خود را در مدرسه می‌گذرانند و سلامت روان آنها با رفتارشان مرتبط است، مدارس قطعا باید توجه بیشتری به سلامت روان دانش‌آموزان داشته باشند.

رها کردن نوجوانان برای مقابله با مشکلات روانی خود در سکوت، مانند مجبور کردن آنها به قدم زدن در تاریکی بی‌پایان است. مربیان و بزرگسالان مسئول، نباید بگذارند دانش‌آموزان احساس بی‌پناهی کنند.

مدارس باید آموزش سلامت روان را در برنامه درسی خود بگنجانند تا آگاهی را افزایش دهند و منابعی را برای دانش‌آموزان فراهم کنند. بسیاری از دانش‌آموزان در حال مبارزه‌ای پنهانی هستند، زیرا از گفتن بیماری روانی خود به دیگران می‌ترسند و خجالت می‌کشند.

آموزش سلامت روان به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد تا دریابند که داشتن اختلالات روانی به معنای ضعف نیست و مقابله با مشکلات روانی چیزی نیست که باعث شرمندگی شود. دانش‌آموزان می‌توانند اطلاعاتی درباره چگونگی و مکان درخواست کمک، علائم اولیه احتمالی اختلالات روانی و درمان‌های این اختلالات دریافت کنند.

در حالت ایده‌آل، مدارس باید افرادی مانند یک درمانگر دارای مجوز، مشاور مدرسه یا روانشناس مدرسه در اختیار داشته باشند. این افراد باید با دانش‌آموزان ملاقات کرده و در صورت نیاز با معلمان و والدین همکاری کنند.

از آنجا که معلمان زمان زیادی را با دانش‌آموزان می‌گذرانند، آنها نیز باید آموزش‌هایی برای کمک به دانش‌آموزان در مقابله با بیماری‌های روانی دریافت کنند.