علاقه جوان اهل هائیتی به فیلم اخراجی‌ها/ در ادبیات و سینما به نهضت ترجمه نیاز داریم
طلبه اهل هائیتی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا عنوان کرد: در طول سال‌هایی که در ایران بودم شاهد بودم که علاقه به ادبیات و سینما در بین جوانان ایرانی بسیار پررنگ است و حتی طلبه‌های جوان هم از این فضا‌ها دور نیستند.
ابراهیم فیفن افزود: من خودم به دیدن فیلم علاقه زیادی دارم. سینمای ایران در جهان کاملاً شناخته‌شده است. من خودم به فیلم‌های جنگی یا همان سینمای دفاع مقدس علاقه زیادی دارم. فیلم‌هایی مثل «افق»، «از کرخه تا راین»، «تنگه ابوقریب» و «۲۳ نفر» را دیده‌ام. در هائیتی هم به دوستانم این فیلم‌ها را دادم تا آن‌ها هم با دیدن این فیلم‌ها با واقعیت زندگی مردم و مقاومتی که در سال‌های جنگ داشتند آشنا شوند و ببیند که ایرانی‌ها چگونه از کشورشان دفاع کردند.
وی اظهار کرد: دیدن چنین فیلم‌هایی می‌تواند یک عبرت برای هر جامعه‌ای باشد، چون دارای پیام است با این حال اگر در برخی قالب‌های سینمایی مثل انیمیشن فعالیت بیشتری داشته باشند مخاطبان بیشتری هم جذب خواهند کرد.
ارائه پیام با ترکیبی از کمدی و درام
این جوان اهل هائیتی عنوان کرد: یکی از مواردی که در سینمای ایران به خوبی دیده می‌شود این است که گاهی سوژه‌های جدی و حتی درام در یک قالب کمدی یا نیمه‌کمدی ارائه می‌شود که می‌تواند تماشاگر بیشتری داشته باشد و آن پیام را بیشتر درک کنند. یعنی یک بخش خنده دار دارد و بعضی قسمت‌های آن غمگین است.
وی گفت: مثلاً چند سال پیش فیلمی از آقای ده‌نمکی دیدم که درباره تعدادی از اسرای ایرانی در اردوگاه‌های ارتش عراق بود [ اخراجی‌ها ۲]. در جاهیی از فیلم که در هواپیما می‌گذشت صحنه‌های خنده‌داری وجود داشت یا جایی که زندانیان با تیم عراقی‌ها مسابقه فوتبال می‌دادند در ادامه می‌دیدیم که مسائل مهم و جدی‌ای مطرح می‌شد؛ از جمله این که نیرو‌های ایرانی که در زندان بودند با هم اختلاف پیدا کردند برخی توانایی ادامه مقاومت را نداشتند و حتی می‌خواستند تسلیم شوند، اما در نهایت یک شخصیت روحانی که از بقیه بزرگ‌تر بود [فخرالدین صدیق شریف]این اختلافات را مدیریت کرد و نگذاشت که آن‌ها ضربه بخورند. در اینجا فیلم این پیام را میداد که در زمان وقوع اختلافات و بحران‌ها یک عالم دینی می‌تواند آرامش را به ارمغان بیاورد.
ضرورت تولید فرهنگی به زبان‌های رایج دنیا
ابراهیم فیفن افزود: ایران هم در سینما و هم در ادبیات آثار درخشانی دارد، اما مشکل اینجا است که این آثار در دایره زبان فارسی باقی مانده است. چند وقت پیش در فضای مجازی کلیپی را دیدم که یک آقایی در خیابان‌های یکی از شهر‌های آمریکا از مردم مصاحبه می‌گرفت و می‌پرسید آیا شما ایران را می‌شناسید؟ خیلی‌ها اصلا نمی‌دانستند که ایران کجاست یا فکر می‌کنند که ایران یک سرزمین جنگ‌زده و ناامن است. اگر بتوانند این آثار را به شکلی جذاب به زبان انگلیسی و اسپانیایی و فرانسه ترجمه کنند، می‌توانیم شاهد باشیم که سینما و فرهنگ ایران از مرز‌های کشور‌های غربی هم رد می‌شود. در این میان ترجمه کتاب‌هایی که می‌تواند اساس ساخت یک فیلم باشد [فیلم‌های اقتباسی]اهمیت بیشتری دارد و اصولاً چنین کتاب‌هایی در کشور‌های غربی طرفدار بیشتری دارد. شما برای معرفی سینما و کتاب‌های ایرانی به جهانیان هم نیاز به یک نهضت ترجمه دارید و با یک یا دو اثر نمی‌توان انتاظر زیادی از تاثیرگذاری بر دیگران داشت.
انتهای پیام/