ژنتیک مهمترین عامل بروز «اوتیسم» است

به گزارش گروه اجتماعی آنا، اوتیسم یک اختلال رشدی دوره کودکی است. کودکان مبتلا به اوتیسم در تعاملات اجتماعی و برقراری ارتباط احساسی با دیگران مشکل دارند و اغلب به رفتارهای تکراری علاقه نشان می‌دهند.

سن شروع این اختلال قبل از سه سالگی است و کودکان دارای این اختلال رفتارهایی همچون ناتوانی در برقراری تماس چشمی و اشاره مستقیم به اشیا، مشکل در درک احساسات دیگران یا بیان احساسات خود، فرار از بغل شدن یا تماس فیزیکی با دیگران، بی‌میلی به صحبت کردن و مشکل در بیان نیازهای خود، از خود بروز می‌دهند.

تشخیص اوتیسم بسیار مشکل است، زیرا هیچ تست پزشکی برای تشخیص آن وجود ندارد (مانند آزمایش خون و...)، تنها راه تشخیص مشاهده رفتار کودک است. همچنین درمان قطعی برای آن وجود ندارد.

امروزه عامل ژنتیک مهمترین عامل این اختلال شناخته می‌شود اما اضطراب و استرس مادر در دوران بارداری یکی از عوامل فعال کننده این ژن قلمداد می‌شود. البته مواد موجود در آفت کش‌ها و غیره نیز تاثیر خود را در فعال شدن این ژن دارند اما نکته مهمی که باید مدنظر قرار داد محیط مادر در دوران بارداری است.

امروزه در هزاره سوم که شاهد گسترش استرس‌ها و اضطراب‌ها به خصوص در کلانشهرها هستیم مادران با استرس و اضطراب خود می‌توانند زمینه را برای اوتیسم هموارتر کنند. این احتیاط نیست بلکه وظیفه مادران است.

اوتیسم در بسیاری از کلانشهرها یک نگرانی مهم برای بهداشت عمومی قلمداد می‌شود بطوری که در یکی از بزرگترین پروژه‌های مطالعاتی آمریکا تا امروز، به نام سید(SEED) با صرف بودجه‌ای عظیم به دنبال کشف علل این اختلال هستند.

در همین راستا انجمن علمی کودکان استثنایی ایران در فعالیتی موثر اقدام به برگزاری همایش اوتیسم با هدف معرفی روش‌های درمانی مفید و توجه ویژه به نیازهای والدین با حضور متخصصان مجرب این حوزه در تاریخ ۹ مهر ماه ۹۴ در محل دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران کرده است.

سازمان‌ها و نهادهای مرتبط چون بهزیستی، آموزش و پرورش کودکان استثنایی و دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در این همایش حضور خواهند داشت.