کمال‌گرایی و افراطی‌گری، معضل امروز دانشجویان
به گزارش خبرگزاری آنا؛ طی بررسی‌های انجام شده و گفتگو با تعداد زیادی از دانشجویان کمال‌گرا در بین نسل جوان به‌صورت وحشتناکی در حال شیوع است. یکی از عوامل مهم این شیوع می‌تواند دوستی با افراد کمال‌گرا و افراطی باشد. در مرحله اول باید این افراد و ویژگی آن‌ها را شناخت و بعد به دنبال درمان و کمک به این افراد بود.
میل شدید و گرایش به کمال‌گرایی مخصوصاً در نسل جوان در کشور باعث شده که افراد تصویری افسانه‌وار و به دور از واقعیت نسبت به آینده داشته باشند. این گرایش منجر به عدم پذیرش خود، عدم پذیرش شریک زندگی و حتی قوانین جهان هستی می‌شود که نتیجه آن چیزی جز احساس درماندگی و افسردگی نیست. اگر بخواهیم با جهان یک فرد کمال‌گرا آشنا شویم، این افراد ایدئالیست به دنبال معیارهایی هستند که بتوانند داوری کنند که چه چیز غلط است. مدام از خود سؤال می‌کنند «آیا به‌اندازه کافی خوب هستی؟»
ایدئالیست‌ها مدام در جستجو و سیری‌ناپذیری بهتر شدن هستند، شیوه‌های تفکر آن‌ها همه یا هیچ است و اشتغال ذهنی آن‌ها باید و نبایدهاست. ازنظر این افراد، فقط یک‌راه صحیح برای هر موقعیتی وجود دارد و فکر نمی‌کنند که می‌تواند راه‌های متعددی وجود داشته باشد و ممکن است راهی که برای کسی درست است می‌تواند برای فردی دیگر نادرست باشد. در درون آن‌ها، همواره دادگاهی برپاست. عذاب وجدان دارند و برایشان مشکل است که از زندگی لذت کامل ببرند.
این افراد همیشه با انگشت اشاره و ایستاده صحبت می‌کنند و از تمام دنیا انتقاد می‌کنند. هر اشتباه کوچکی اهمیت زیادی پیدا می‌کند. مدام به خود می‌گویند من باید آن‌گونه عمل می‌کردم، او باید آن کار را می‌کرد... آن‌ها به لباس پوشیدن و ظاهر مناسب اهمیت زیادی می‌دهند. وقت خود را برنامه‌ریزی می‌کنند اما در خیلی از وقت‌ها به خاطر توجه بیش‌ازحد به جزئیات در انجام برنامه‌هایشان ناکام می‌مانند و این ناکامی باعث خود سرزنشی بیشتر کمال‌گراها می‌شود.
این افراد بیش از همه، از خود خشمگین هستند، اما در مقابل دیگران به عصبانیت خود اعتراف نمی‌کنند. چون عصبانیت، نشانه ناکامل بودن است و بچه‌های خوب هیچ‌وقت عصبانی نمی‌شوند. برایشان سخت است که قبول کنند شریکشان می‌تواند آن‌ها را همان‌طور که هستند دوست داشته باشد و در ارتباطات صمیمی، با یک حالت تنش، شدیداً خود را می‌پایند. افراد کمال‌گرا، با تمام وجود شیفته کسی می‌شوند که به نظر آن‌ها بسیار کامل است و چنانچه ضعفی در طرف مقابلشان پیدا کنند او به‌سرعت از چشمشان میافتد.
پیشنهاد به این افراد این است که مسئولیت‌های پی‌درپی را به عهده نگیرید، گاهی نسبت به اشتباهات خود چشم‌پوشی کنید و خود را موردحمله قرار ندهید، هنگامی یک راه‌حل به جواب نمی‌رسد، راه‌های دیگر را امتحان کنید. فقط یک راه صحیح وجود ندارد. به ارزش‌ها و تفاوت‌های دیگران نیز توجه کنید همچنین عادت کنید که از زمان حال لذت ببرید، یعنی فقط به مقصد توجه نکنید، از چشم‌اندازهای طول مسیر هم لذت ببرید.
موضوع مهم این است که درک وجود نقص در همه انسان‌ها، باعث می‌شود نگاه واقع‌بینانه‌تری نسبت به پذیرش خود داشته باشیم حتی در مسیر پیشرفت موفق‌تر باشیم.
*امین عدالتخواه، روانکاو و مدرس مرکز مشاوره دانشگاه تهران
انتهای پیام/4084/4071
انتهای پیام/