اگر با سرعت نور حرکت کنید در یک ثانیه هفت‌بار دور زمین می‌چرخید!

به گزارش خبرگزاری آنا، سرعت نور در خلأ یکی از بنیادی‌ترین و مهم‌ترین مفاهیم علم فیزیک است. این سرعت حدود ۲۹۹,۷۹۲ کیلومتر در ثانیه (یا تقریباً ۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه) است و به عنوان یک ثابت پایه در نظریه‌های فیزیکی به ویژه نظریه نسبیت خاص آلبرت انیشتین شناخته می‌شود. این سرعت به عنوان حداکثر سرعت ممکن برای انتقال اطلاعات و ماده در جهان تلقی می‌شود و تأثیرات عمیقی بر نحوه درک ما از زمان و فضا دارد. به عنوان مثال با نزدیک شدن به سرعت نور، زمان برای یک مسافر کندتر می‌گذرد و این پدیده به نام اتساع زمان شناخته می‌شود.

{$sepehr_key_4067}

علاوه بر تأثیرات نظری، سرعت نور همچنین در علوم مختلف کاربرد‌های عملی دارد. به عنوان مثال، در فناوری‌های ارتباطی مانند فیبر نوری و سیستم‌های GPS، سرعت نور نقش کلیدی ایفا می‌کند. در علم نجوم، فاصله‌ها در فضا معمولاً با استفاده از واحد «سال نوری» اندازه‌گیری می‌شوند که نشان‌دهنده مسافتی است که نور در یک سال طی می‌کند. این مفهوم به ما کمک می‌کند تا عظمت و فاصله‌های بین ستاره‌ای را بهتر درک کنیم. 

اگر بتوانید با سرعت نور سفر کنید، می‌توانید در کمتر از یک ثانیه، هفت بار دور کره زمین بچرخید. این جمله به‌ظاهر غیرممکن، در واقع به ما نشان می‌دهد که چگونه فیزیک و علم می‌توانند تصورات ما را از زمان و فضا به چالش بکشند. چنانچه گفته شد سرعت نور در خلأ حدود ۲۹۹,۷۹۲ کیلومتر در ثانیه است. این عدد به قدری بزرگ است که برای درک بهتر آن باید تصور کنیم که چگونه این سرعت می‌تواند بر سفر‌های فضایی تأثیر بگذارد.

وقتی به سفر با سرعت نور فکر می‌کنیم، باید به این نکته توجه کنیم که طبق نظریه نسبیت خاص آلبرت انیشتین، هیچ جسمی نمی‌تواند به این سرعت برسد. با نزدیک شدن به سرعت نور، زمان برای مسافران کندتر می‌گذرد و این پدیده به عنوان اتساع زمان شناخته می‌شود؛ بنابراین اگر کسی با سرعت نور سفر کند، در مقایسه با افرادی که در زمین هستند، زمان بسیار متفاوتی را تجربه خواهد کرد. 

سفر‌های فضایی ما هنوز هم محدود به سرعت‌های بسیار پایین‌تر از سرعت نور هستند و حتی با وجود پیشرفت‌های تکنولوژیکی، فاصله‌های بین-ستاره‌ای (interstellar distances) هنوز هم بسیار بزرگ و دست‌نیافتنی است.