شرط حضور دانش‌بنیان‌ها در صنایع نساجی/ واردات سالانه ۴۵۰ میلیون دلار تکنولوژی به کشور
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری آنا، زمینه برای پیوند فناوری و نوآوری شرکت‌های دانش‌بنیان و خلاق به صنایع نساجی فراهم شده است. امروزه محصولات پارچه و پوشاک بین مردم جایگاه ویژه تری نسبت به سال های گذشته دارد تا جایی که این بازارها به دنبال ایده‌ه، برندینگ و تولیدات خلاقانه هم از لحاظ طراحی و هم کیفیت هستند.شرکت‌های دانش بنیان با طراحی‌های نوین در تجهیز ماشین آلات و همچنین خلاقیت و نوآوری در نحوه تولیدات صنعت نساجی می توانند تحول عظیمی در این صنعت ایجاد کنند.
در همین رابطه سید شجاع‌الدین امامی رئوف درباره ظرفیت دانش‌بنیان‌ها برای تامین تجهیزات و تکنولوژی‌های به روز‌تولید در صنعت نساجی، در گفت‌وگو با آنا اظهارکرد: صنعت نساجی طیف وسیعی از تولیدات از فرش و منسوجات تا لباس و پوشاک را شامل می‌شوند و تامین تجهیزات آنها نیز تفاو‌ت‌های بسیاری با هم دارند. به طورمثال در تولید فرش ماشینی تنها یک یا دو کمپانی مطرح در دنیا وجود دارند که تولیدکننده ماشین‌آلات تولیدی در این صنعت هستند یا در زمینه بافندگی نیز همین شرایط وجود دارد و کشور‌ها به طور معمول از آنها خرید می‌کنند و تکنولوژی آنها به گونه‌ای است که تولید آنها تنها در تیراژ بالا توجیه دارد.
تیراژ و توجیه اقتصادی شرط اصلی برای ورود دانش‌بنیان‌ها به عرصه ساخت صنایع نساجی
وی افزود: فارغ از توان تولید این تجهیزات، تیراژ تولید و تامین قطعات و سرویس‌دهی تجهیزات در صنایع نساجی موضوعی مهم است که توجیه اقتصادی تولید را امکان‌پذیر می‌کند.
امامی‌رئوف عنوان کرد:خوشبختانه در سال‌های اخیر در زمینه تولید قطعات، ماشین‌آلات و اتوماسیون دستگاه‌های قدیمی، شرکت‌های دانش‌بنیان زیادی وارد عرصه شده‌اند، اما در مجموع درصد پائینی از ماشین‌آلات تولید نساجی را جوابگو هستند و در حوزه‌های خاصی توانایی تولید دارند.
{$sepehr_key_2647}
دشواری‌های خرید ماشین‌الات نو از کشور‌های اروپایی در صنعت نساجی
دبیر انجمن صنایع نساجی ایران خاطرنشان کرد: عمده ماشین‌الات در صنعت نساجی اعم از ریسندگی، بافندگی، رنگرزی، چاپ و تکمیل وارداتی است و حتی بسیاری از کشور‌های دنیا از معدود کشور‌های تولیدکننده در جهان کار خرید خود را انجام می‌دهند. البته به دلیل تحریم‌ها خرید ماشین‌آلات نو از کشور‌های اروپایی و برخی کشور‌های دیگر دشوار است و به همین دلیل هزینه‌های بازسازی و نوسازی در صنایع نساجی بسیار بالاتر است.
واردات سالانه ۴۵۰ میلیون دلار تجهیزات و تکنولوژی‌های صنایع نساجی به کشور
وی افزود: علیرغم همه محدودیت‌هایی که برای واردات تجهیزات وجود دارد در سال‌های گذشته سالانه ۴۵۰ میلیون دلار تجهیزات و تکنولوژی‌های صنایع نساجی به کشور وارد شده است.
امامی‌رئوف بیان کرد: برخی تجهیزات نیز به صورت دست دوم به کشور وارد شده و شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی در بهینه‌سازی و اتوماسیون این ماشین‌آلات اقداماتی انجام داده‌اند، اما عمده تکنولوژی‌ها و ماشین‌آلات مورد استفاده در صنایع نساجی وارداتی است.
{$sepehr_key_2648}
دبیرانجمن صنایع نساجی ایران با اشاره به واردات بی‌رویه پارچه به عنوان یکی از معضلات پیش‌روی فعالیت واحد‌های نساجی، اظهار کرد: مطابق با آمار گمرک در سال ۱۴۰۲ حدود ۷۵۰ میلیون دلار پارچه به کشور وارد شده است. اعتراض‌هایی از سوی تولیدکنندگان به میزان واردات پارچه با توجه به ظرفیت کارخانجات برای تولید مطرح و مقرر شد تا میزان واردات پارچه کاهش یابد.
سالانه ۷۵۰ میلیون دلار پارچه به کشور وارد می‌شود
وی با بیان اینکه امکان تولید برخی از پارچه‌ها درکشور وجود ندارد، عنوان کرد: حدود ۲ میلیارد دلار واردات مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز صنعت نساجی است و طبیعی است که ۷۵۰ میلیون دلار واردات پارچه رقم بالایی است. بررسی‌ها نشان داد تنها یک شرکت، ۹۰ میلیون دلار ارز دریافت و با اعلام تولید پوشاک از مناطق آزاد پارچه وارد کرده است. در صورتی که در سایت سامانه جامع این شرکت فعال نبوده و شرکت شناخته شده‌ای در میان فعالان صنعت نساجی نیز نیست.
امامی رئوف عنوان کرد: این بررسی‌ها نشان می‌دهد که تخلفاتی در زمینه واردات پارچه وجود دارد و ارزی به آنها تخصیص می‌یابد که معلوم نیست در قبال آن اصلا پارچه‌ای وارد می‌شود یا خیر.
دبیرانجمن صنایع نساجی ایران خاطرنشان کرد: صنعت نساجی با همکاری تشکل‌های مرتبط تلاش کردند تا واردات پارچه در سال ۱۴۰۳ کاهشی شود و تدابیری اندیشیده شده تا در تخصیص ارز و سهمیه‌بندی گروه‌های کالایی ارز واردات پارچه کاهش یافته و این میزان ارز صرفه‌جویی صرف واردات ماشین‌الات و تجهیزات به‌روز در تولید صنایع نساجی شود.
قرار بود امسال ۳۰۰ میلیون دلار ارز واردات پارچه صرف واردات تجهیزات شود
امامی‌رئوف با اشاره به نیاز مبرم صنایع نساجی به بازسازی و نوسازی خطوط تولید، عنوان کرد: براین اساس مقرر شد تا ۳۰۰ میلیون دلار از واردات پارچه کاهش و صرف واردات تجهیزات شود. برخی ماشین‌آلات در صنعت نساجی ساخت داخل ندارند و عمده آنها وارداتی است. سیاست دفتر نساجی وزارت صمت و تشکل‌های مرتبط این بوده است که در واردات پارچه سخت‌گیری شود تا به جای آن تکنولوژی به کشور وارد شود.
۶ ماه از سال گذشته است و آمار‌ها نشان می‌دهد میزان واردات پارچه ۲۰ درصد افزایش یافته و میزان واردات تکنولوژی و ماشین‌آلات کاهش ۴۰ درصدی داشته است که نشان می‌دهد حتی سیاست‌هایی که دردفتر نساجی و پوشاک وزارت صمت مصوب شده است از سوی رده‌های بالای سیاستگذاری در این وزارتخانه مورد توجه قرار نگرفته است
دبیر انجمن صنایع نساجی ایران خاطرنشان کرد: ازسوی دفتر معاونت صنایع عمومی به سازمان توسعه تجارت نامه‌ای ارسال و مقرر شود که ارز واردات پارچه ارز غیرنیمایی باشد، اما عملا این مصوبه اجرا نشده و برخی واردکنندگان موفق شده‌اند با ارز نیما بیش از میزان مقرر شده پارچه وارد کنند.
وی با اشاره به اینکه به دلیل وضعیت اقتصادی نامناسب مردم، بازار پارچه و پوشاک کوچکتر و محدودتر شده است، اظهار کرد:حتی در شرایط این محدودیت‌ها میزان واردات پارچه کمتر نشده است تا بتوان سهم تولیدکننده داخلی را از این بازار محدود‌شده افزایش داد و به جای آن واردات پارچه بیشتر و ارز نیمایی نیز به آن تخصیص یافته است. معنای چنین شرایطی این است که تولیدکننده داخلی در صنعت نساجی با مشکلات بیشتری در تولید و بازار مواجه خواهد بود و برای تامین تکنولوژی و تجهیزات به روز تولید در سال‌های آینده نیز مشکل خواهد داشت.
دبیرانجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: در یک دوره زمانی قبل از انقلاب شرکت‌هایی در صنعت نساجی وجود داشتند که پس از انقلاب به بخش‌های دولتی واگذار شدند. بخش عمده‌ای از این شرکت‌ها طی سال‌های گذشته تعیین تکلیف شده‌اند یا ورشکسته و تعطیل شده یا به بخش‌های خصوصی واگذار شده‌اند. صنایع نساجی از جمله صنایعی است که بیش از ۹۵ درصد فعالان آن بخش خصوصی هستند که هم سرمایه‌گذار و هم مدیریت آن در دست بخش‌های خصوصی است.
بهبود فضای کسب و کار سرمایه‌گذاری در بهسازی خطوط تولید نساجی را توجیه‌پذیر می‌کند
وی افزود: واردات سالانه ۴۵۰ میلیون دلار صنایع و تجهیزات به روز نشان‌دهنده آن است که این صنعت به به‌روز بودن خود اهمیت می‌دهد. اگر فضای کسب و کار به گونه‌ای ساماندهی شود که رونق اقتصادی لازم وجود داشته باشد صرفه اقتصادی یا مزیت سرمایه‌گذاری برای بهسازی و نوسازی خطوط تولید افزایش خواهد یافت. واردات بی‌رویه پارچه به کشور موجب خواهد شد که سرمایه‌گذاری‌ها در بخش به‌روزرسانی و نوسازی تجهیزات ترمز کند و با وقفه همراه شود و صرفه اقتصادی و جذابیت سرمایه‌گذاری را کاهش خواهد داد.
{$sepehr_key_2649}
امامی‌رئوف خاطرنشان کرد: رشد واحد‌های تولید پوشاک در سال‌های اخیر و سرمایه‌گذاری‌های انجام شده موجب شده است تا این صنعت در به‌روز نگه‌داشتن خود اقدام‌های جدی انجام دهد و بتواند مواد اولیه کیفی‌تر و بهتری را به زنجیره‌های بعدی این صنعت که تولیدکنندگان پوشاک هستند، تحویل دهد.
وضعیت قابل قبول صنعت نساجی از نظر تکنولوژی‌های تولید
وی تاکید کرد:علیرغم وجود تحریم‌ها و عدم حمایت دولت، صنعت نساجی از نظر تکنولوژی در وضعیت قابل قبولی قرار دارد. بخش عمده تجهیزات و تکنولوژی‌ها در صنعت نساجی تولید داخل ندارند، اما به دلیل عدم حمایت دولت به جای آنکه با تعرفه صفر وارد شوند با تعرفه‌های وارداتی وارد کشور می‌شوند.
وی با بیان اینکه تسهیلات بانکی و تخصیص ارز از جمله مواردی است که می‌تواند نوسازی و بازسازی صنعت نساجی را تسریع کند، خاطرنشان کرد: صنعت نساجی از جمله صنایعی است که حتی در کشور‌های صنعتی برای تحقق رشد اقتصادی سرمایه‌گذاری‌های مناسبی در آن صورت گرفته است. این صنعت از جمله صنایع با ارزش‌افزوده بالا و اشتغال مناسب است بنابراین تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی در برنامه هفتم توسعه نیازمند نگاهی متفاوت به صنایع از جمله صنعت نساجی است.
دبیرانجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: حمایت‌های حتی کوچک از صنعت نساجی نتایج بزرگ را در انتهای زنجیره برای این صنعت به همراه خواهد داشت.
انتهای پیام/