شبکه مخابراتی درختان چگونه کار می‌کند؟!
به گزارش خبرگزاری آنا، درختان از طریق شبکه‌ای از قارچ‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این فرآیند عجیب در زیر زمین اتفاق می‌افتد، جایی که قارچ‌ها نقش یک واسط را ایفا می کنند و ریشه درختان مختلف را به هم متصل می‌کنند! این نقش واسطه‌ای یک شبکه را تشکیل می‌دهد که دانشمندان آن را همزیستی قارچ‌ریشه (Mycorrhizal networks) می‌نامند.
همزیستی قارچ‌ریشه از طریق رشته‌های کوچکی به نام میسلیوم (mycelium) صورت می‌پذیرد. این رشته‌های باریک در خاک امتداد می‌یابند و یک سیستم ارتباطی گسترده را زیر سطح جنگل ایجاد می‌کنند. شبکه‌های قارچی درست مانند شبکه‌های اجتماعی در بین انسان‌ها عمل می‌کنند و به درختان اجازه می‌دهند اطلاعات و منابع خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند!
{$sepehr_key_2593}
درختان از این شبکه‌ها برای ارسال سیگنال به یکدیگر استفاده می‌کنند. به عنوان مثال اگر یک درخت تحت تأثیر خشکسالی یا بیماری خاصی باشد، می‌تواند سیگنال‌های هشدار دهنده را از طریق همزیستی قارچ‌ریشه ارسال کند. به این ترتیب سایر درختان منطقه این سیگنال‌ها را حس کرده و خود را برای چالش‌های مشابه آماده می‌کنند. توانایی برقراری ارتباط به درختان کمک می‌کند تا با محیط خود سازگار شوند.
درختان علاوه بر ارسال هشدار، مواد مغذی را نیز از طریق این شبکه‌ها به اشتراک می‌گذارند. هنگامی که یک درخت مواد مغذی اضافی داشته باشد، می‌تواند آن را به درختان همسایه منتقل کند. این معاوضه برای بقای نهال‌های جوان‌تر، به‌ویژه آن‌هایی که در مناطق سایه‌دار هستند (که نور خورشید در آنجا محدود است) بسیار مهم است. درختان مسن معمولاً کربن و مواد مغذی را با درختان جوان به اشتراک می‌گذارند و به رشد آنها کمک می‌کنند.
قارچ‌ها در این سیستم ارتباطی نقش حیاتی دارند. آنها با دریافت قند تولیدشده توسط درختان در طول فتوسنتز از این رابطه سود می‌برند. در مقابل، قارچ‌ها به درختان کمک می‌کنند تا آب و مواد معدنی ضروری از خاک مانند فسفر و نیتروژن را جذب کنند. رابطه متقابل باعث افزایش سلامت درختان و قارچ‌ها می‌شود.
مطالعات نشان می‌دهد درختان می‌توانند خویشاوندان خود را از طریق این ارتباطات قارچی شناسایی کنند. این شناخت به آنها امکان می‌دهد تا اشتراک منابع را با خویشاوندان بر غیر خویشاوندان اولویت دهند! چنین رفتاری حاکی از ساختار اجتماعی پیچیده جنگل‌ها است.
در بسیاری از جنگل‌ها، درختان مسن‌تر، که اغلب به عنوان درختان مادر از آنها یاد می‌شود، به عنوان قطب مرکزی این شبکه‌ها عمل می‌کنند. آنها سیستم ریشه‌ای گسترده و اتصالات قارچی متعددی دارند. درختان مادر می‌توانند تشخیص دهند که درختان مجاور در حال تقلا برای حیات هستند و در صورت لزوم مواد مغذی مورد نیاز را برای آنها ارسال کنند. این رفتار به سلامت کلی اکوسیستم گیاهی جنگل کمک می‌کند.
توانایی درختان برای ارتباط از طریق همزیستی قارچ‌ریشه پیچیدگی اکوسیستم‌های جنگلی را آشکار می‌کند. این ارتباطات راه‌دور و زیرزمینی امکان همکاری بین درختان را فراهم می‌کند و شانس بقای آنها را در محیط‌های چالش برانگیز افزایش می‌دهد. دفعه بعد که در جنگل قدم می‌زنید، به یاد داشته باشید که زیر پای شما یک شبکه مخابراتی برقرار است!
انتهای پیام/