یک مدرسه مسیحیت به پناهگاهی در لبنان تبدیل شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، کارکنان این مدرسه پذیرای حدود ۳۵ خانواده با بیش از ۲۵۰ عضو، شامل ۵۵ کودک از یک ماهه تا ۱۵ ساله، شدند که به دنبال در امان ماندن از تهدید بمب‌ها در شهر‌های خود به آنجا پناه آورده بودند.
از اکتبر ۲۰۲۳، لبنان و مناطق اطراف آن با درگیری‌هایی مواجه بوده‌اند که به تلفات سنگین و جابه‌جایی هزاران نفر منجر شده است. شهروندان مناطق جنوبی لبنان با لرزش بمب‌هایی که از هواپیما‌های بالای سرشان پرواز می‌کردند، وسایل خود را جمع کرده و برای ایمنی به پایتخت این کشور یعنی بیروت، گریختند.
پناهگاهی امن در مدرسه «ادونتیست موسیتبه» (ASM) پیدا شد. گرچه کارکنان این مدرسه در اصل برای آموزش دانش‌آموزان استخدام شده‌اند، اما در چنین لحظاتی، آنها مأموریت بزرگتری را دنبال می‌کنند و آن مراقبت و هدایت از کسانی است که به آنجا پناه آورده‌اند.
در پاسخ به ناآرامی‌ها و جابه‌جایی مداوم، کارکنان مدرسه یک نیروی وظیفه برای خدمت و مراقبت از افراد بی‌خانمان داخلی تشکیل دادند. در روز دوشنبه، ۲۲ سپتامبر، به مدرسه اطلاع داده شد که خانواده‌های آواره از حداقل پنج روستای جنوب لبنان به سرپناه نیاز دارند و در راه هستند.
نیروی وظیفه مدرسه به چالش پیش رو پاسخ داد و با وجود منابع محدود و زمان کم، اقدام به جمع‌آوری غذا، محصولات بهداشتی و رختخواب کردند. همه ۲۵۰ فرد خسته و آواره روز بعد وارد مدرسه شدند تا پناه گیرند.
«الیاس چوفانی» مدیر مدرسه و رهبر نیروی وظیفه «دیما چوفانی» و خواهرش معلم مدرسه جانا، از جمله کارکنانی هستند که فشار را تحمل کرده ودر حالی که با کمبود خواب و استرس شدید ناشی از وضعیت سیاسی فعلی دست و پنجه نرم می‌کنند در حال سازماندهی خانواده‌ها و مراقبت از افراد هستند.
مدرسه «ادونتیست موسیتبه»
شرایط زندگی چندان مطلوب نیست. رختخواب کافی وجود ندارد، آنها مجبورند با سطل حمام کنند، محصولات بهداشتی ناکافی است و از غذا‌های بسته‌بندی شده تغذیه می‌کنند، چون آشپزخانه‌های مدرسه برای چنین بحرانی ساخته نشده است. چنین منابعی نه تنها به سختی به دست می‌آیند بلکه به دلیل کمبود، هزینه‌های بالایی دارند.
با وجود منابع کم، نیروی وظیفه برنامه‌هایی برای ارتقای زمان حضور آنها دارد. نیروی وظیفه‌ای که مدرسه تشکیل داده است، چندین طرح برای حمایت از خانواده‌های آواره، از جمله یک باشگاه کتاب‌خوانی، یک کمیته آگاهی‌بخشی و یک کمیته ورزشی برنامه‌ریزی کرده است. با این حال، این فعالیت‌ها هنوز آغاز نشده‌اند، زیرا خانواده‌ها هنوز به این سبک زندگی موقت عادت نکرده و در حال سوگواری افراد خانواده خود هستند که در این ناآرامی‌ها آنها رااز دست داده‌اند.
جامعه نیز به طور گسترده‌ای کمک کرده و هرچه در توان داشته برای کمک به افراد آواره ارائه کرده است. یک دانش‌آموز جوان یک سیستم تصفیه آب ارائه داد و دیگران نیز ملزومات نوزادان، غذا و رختخواب اهدا کردند.
آنها به تعهد مدرسه برای ارائه پناهگاه احترام می‌گذارند، اما بحران در حال تشدید است و به سطحی رسیده که فراتر از توان مدرسه یا جامعه است. مدرسه به حداکثر ظرفیت خود رسیده، منابعش در حال اتمام است و کار مداوم ۱۸ ساعته بدون خواب بر معلمان و مدیران فشار آورده است.
جانا، یکی از معلمان این مدرسه، گفته است که کمبود منابع و بحران اقتصادی فعلی لبنان، وضعیتی که از ابتدا چالش‌برانگیز بوده، را غیرممکن کرده است. آنها امیدوارند دیگران بتوانند هرچه می‌توانند اهدا کنند و با انعطاف‌پذیری بیشتر ادامه دهند.با وجود این چالش‌ها، این راهی است که برای زندگی کردن بر اساس ایمان‌مان انتخاب کردیم . ما هویت‌مان ، هویت کلیسایی‌مان، هویت مسیحی‌مان، هویت انسانی‌مان را از طریق عمل نشان می‌دهیم. کارکنان ما مثل یک خانواده هستند. ما یک خانواده هستیم. ما از یکدیگر مراقبت کرده و از هم حمایت می‌کنیم.
انتهای پیام/