شخصیت «گورکن» برایم پیچیده بود/ متن نمایش «هملت، پسر انسان» را دو روزه حفظ کردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «هملت، پسر انسان»، اثری با نویسندگی، طراحی و کارگردانی «بابک سعیدیان» بر اساس متنی با عنوان «لوکوموتیوران»، اثر «آثول فوگارد» است که با بازی «امیرحسین رضوان صفت»، «تانیا بیات»، «بهنود خیرخواه»، «علی کرمانی» و «امیرعلی فرحناک»، در سالن استاد عزت‌الله انتظامی در خانۀ هنرمندان تهران به روی صحنه می‌رود. 

تانیا بیات، بازیگر نقش «گورکن» در نمایش «هملت، پسر انسان»، در گفت وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا با بیان این نکته که مدت ۴ سال است که به فعالیت در حوزه هنر‌های نمایشی می‌پردازد، گفت: من کار نمایش را از گروه‌های کوچک‎تر و تازه‌کار‌تر آغاز کرده‌ام و امروز به این گروه رسیده‌ام و در کار قبلی که در آن بر روی صحنه حضور داشتم، اثری با نام «همکارها» بود که در تماشاخانۀ ایرانشهر در تهران به روی صحنه می‌رفت و در کنار خانم «ریحانه سلامت» به ایفای نقش می‌پرداختم.

از کار گروهی لذت می‌برم

وی در ادامه، با بیان این که همین آشنایی موجب شده است که ریحانه سلامت، او را به گروه نمایش «هملت، پسر انسان» معرفی کند، افزود: زمانی که به این اثر اضافه شدم، با این نکته مواجه شدم که گروه، گروهی دوستانه اما حرفه‌ای است و از کنار این گروه بودن احساس لذت می‌کنم.

«گورکن» خدای جهان مردگان است

این بازیگر که تحصیلات خود را در رشته کارگردانی نمایش دانشگاه آزاد تهران سپری می‌کند، در ادامه گفت: گورکن دارای شخصیتی عجیب است. خدای جهانی است که در آن زندگی می‌کند و به همین خاطر، همه چیز را دیده است. چیزی در داستان نیست که «گورکن»، نداند، ندیده باشد، از نظر او مخفی باشد، او انتهای تمام ماجرا‌های جاری در این قصه را می‌داند و به همین خاطر است که می‌توان گفت «گورکن» خدای جهان مردگان است و هیچ چیزی نیست که از نگاهش دور مانده باشد، چیزی نیست که او ندیده باشد 

این بازیگر تئاتربا اشاره به دیالوگ پایانی شخصیت «گورکن» در این نمایش که می‌گوید: «تکلیف روشنه، ما همه بلاتکلیفیم.»، افزود: این دیالوگ به این معنی است که ما همه به اینجا می‌رسیم که همه قرار است بمیریم و او در نهایت به این نکته اشاره می‌کند که هر کسی که می‌خواهد، باشد، چه فقیر ، پولدار  یا هر شخص دیگری با هر ویژگی خاص دیگری ، در انتهای داستان قرار است به این نقطه برسد، چه با نام بمیرد و چه بی‌نام بمیرد.

بیات در پاسخ به این سؤال که نخستین واکنش‌های او پس از مواجهه با متن اثر چه بوده است، گفت: در پلۀ اول، به دنبال این داستان رفتم و زمانی که به واقعی بودن داستان اثر پی بردم، تلاش کردم تا با مطالعه بیشتر پیرامون این داستان به بررسی شخصیت‌های جاری در اثر بپردازم. پس از مطالعه سرگذشت این شخصیت، متوجه شدم که او زنی فقیر بوده است که به دلیل فقر، خود و هر ۳ بچه‌اش را جلوی قطار می‌اندازد و باید به این نکته هم اشاره کرد که این جلوی قطار انداختن، خود ماجرایی جداگانه دارد و پس از آن، این پرسش مطرح می‌شود که چرا این شخصیت، در خانه خود را نکُشته و یا بدون این که کسی او را ببیند، خود را نکُشته است.

وی همچنین اظهار داشت: فقط مرگ این شخصیت نیست که مورد توجه قرار می‎‌‌گیرد. شخصیت «گورکن» در این نمایش برای من بسیار جذاب بود، آن آرامشی که در وجود دارد، این که همه چیز را در دنیا دیده و به این نقطه از آرامش رسیده است که فقط مردم را دفن می‌کند و می‌داند که ته این داستان چیزی نیست و در نهایت، خود نیز باید یک روز در این قبرستان بخوابد و خاک شود، برای من موضوعی جالب بود.

بازیگر نمایش «هملت، پسر انسان» توضیح داد: برای این که نقش را بیشتر از آن‎ چه که هست درک کنم، تمام متن دیالوگ‌های شخصیت را در دو روز نخست حفظ کردم و تلاش کردم این شخصیت را در موقعیت‌های مختلف اتود بزنم. من چه در مترو ، خانه و یا هر جای دیگری باشم، سعی می‌کنم شخصیتم را برای خودم اتود بزنم تا ببینم چگونه است.

کسی که پایان را می‌داند، تلاطمی در وجود ندارد

این بازیگر تئاتر، با اذعان به این امر که در موقعیت‌های مختلف با شخصیت‌هایی مشابه شخصیت گورکن مواجه شده، یادآور شد: مثلاً درباره «گورکن» و نگاه او می‌توان گفت شخصی که تا انتهای یک کار رفته و پایان آن را دیده است، می‌تواند همین نگاه «گورکن» را نسبت به فردی که تازه‌ وارد است، داشته باشد و استرس و تلاطم نداشته باشد.

وی اظهار داشت: گورکن در «هملت، پسر انسان»، به یک کمال رسیده است، همه چیز را می‌داند و دیگر هیچ چیز برای او، آن قدر عجیب و غریب نیست.

بیات درباره بازخوردهای کار گفت:‌ تا به امروز، واکنش‌‌‌ های مثبت و منفی مخاطبان به این اثر برای او پنجاه-پنجاه بوده است. یک تعداد از دوستان من، شخصیت «گورکن» را بیشتر دوست داشتند و عده‌ای دیگر نیز، واکنش‌های مثبتی به شخصیت مقابل من داشتند و ارتباط بیشتری با آن گرفتند. امیدوارم مخاطبان این گفت‌وگو، اگر با محتوای موجود در «هملت، پسر انسان» ارتباط برقرار کردند، به دیدن این نمایش بنشینند و دوستان خود را نیز با خود در دیدن این اثر همراه سازند.