ایستگاه فضایی بین‌المللی در جو می‌سوزد/ تمرکز ناسا بر اکتشاف سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ژاپن‌تودی، ایستگاه فضایی بین‌المللی پس از بیش از ۲۰ سال فعالیت در مدار زمین، قرار است در آینده نزدیک بازنشسته شود. ناسا و شرکت اسپیس‌ایکس به عنوان دو سازمان اصلی درگیر در این پروژه، برنامه‌های دقیقی را برای فرود کنترل‌شده و ایمن ایستگاه فضایی طراحی کرده‌اند.
قرار است اسپیس‌ایکس از یک کپسول قدرتمند و سوپ‌دار برای بیرون راندن ایستگاه فضایی بین‌المللی از مدار خود استفاده کند.
ناسا و شرکت ایلان ماسک طرحی را برای سوزاندن ایستگاه فضایی در هنگام ورود مجدد و فرو بردن آنچه که در اقیانوس باقی مانده است، در ابتدای سال ۲۰۳۲ ترسیم کرده‌اند. سازمان هوانوردی و فضای ایالات متحده آمریکا گفته است، گزینه‌های دیگر مانند جدا کردن ایستگاه و آوردن همه چیز آن به داخل جو یا حتی تحویل ایستگاه به کشور دیگر را رده کرده است.
ناسا قراردادی ۸۴۳ میلیون دلاری با اسپیس ایکس برای فروپاشی ایستگاه، بزرگترین سازه خارج از جو زمین را بسته است؛ در اینجا خلاصه‌ای از کار و چالش‌های پیش رو آورده شده است:
به گفته متخصصان علوم فضایی ایستگاه فضایی در حال حاضر نشانه‌هایی از فرسودگی را به نمایش گذاشته، روسیه و ایالات متحده نخستین قطعات را در اواخر سال ۱۹۹۸ به فضا فرستادند و فضانوردان دو سال بعد به فضا رفتند. اروپا و ژاپن نیز بخش‌هایی را اضافه کردند و کانادا نیز بازوهای رباتیک را برای ایستگاه توسعه داد. زمانی که شاتل‌های ناسا در سال ۲۰۱۱ بازنشسته شدند، این ایستگاه به اندازه یک زمین فوتبال بود.
ناسا تخمین می‌زند که این ایستگاه حداقل تا سال ۲۰۳۰ به فعالیت خود ادامه دهد. هدف این است که شرکت‌های خصوصی تا آن زمان ایستگاه‌های فضایی خود را راه‌اندازی کنند و ناسا به عنوان یکی از مشتریان اصلی حضور ثابتی در آن داشته باشد.
این استراتژی ناسا را از دغدغه تحویل بار و خدمه و برگرداندن آنها از ایستگاه فضایی به زمین آزاد می‌کند و به این سازمان اجازه می‌دهد تا بر سفر ماه و مریخ تمرکز کند. اگر هنوز پایگاه تجاری در آنجا وجود نداشته باشد نیز ناسا می‌تواند تصمیم بگیرد که عمر ایستگاه را افزایش دهد.
مراحل اصلی این عملیات به شرح زیر است:
۱. تخلیه ایستگاه فضایی: ابتدا تمام خدمه و تجهیزات ضروری از ایستگاه تخلیه می‌شوند که شامل بازگرداندن فضاپیماهای سرنشین‌دار مانند کپسول‌های کدو دراگون اسپیس‌ایکس به زمین است.
۲. کاهش ارتفاع مداری: پس از تخلیه ایستگاه، موشک‌های اسپیس‌ایکس برای چند ماه متوالی ارتفاع مداری ایستگاه را به تدریج کاهش می‌دهند تا آن را به سمت لایه‌های پایین‌تر جو زمین هدایت کنند.
۳. ورود به جو و سوزاندن: در نهایت، زمانی که ایستگاه به ارتفاع حدود ۱۲۰ کیلومتری برسد، کنترل آن به صورت کامل به ناسا و اسپیس‌ایکس سپرده می‌شود. در این مرحله، ایستگاه با سرعت زیاد وارد جو زمین می‌شود و بخش‌های بزرگ آن در اثر اصطکاک با جو و گرمای شدید سوزانده می‌شوند.
۴. فرود خرده‌های باقی‌مانده: قطعات کوچکی از ایستگاه که پس از سوختن باقی بمانند، در اقیانوس‌ها یا بیابان‌های دورافتاده فرود خواهند آمد. ناسا و اسپیس‌ایکس با همکاری شرکت‌های دریایی و هوافضایی، محل دقیق فرود این خرده‌ها را رصد و آنها را به طور ایمن مدیریت خواهند کرد.
این عملیات پیچیده با دقت بالایی طراحی و اجرا می‌شود تا از هرگونه خطر برای انسان‌ها و تأسیسات روی زمین جلوگیری شود.
انتهای پیام/