روزنامه‌نگاری که با «نی‌لبک» شاعر شد؛ چالش با مشاعره مشروط/ کاش یک ساعت شقایق می‌شدم + فیلم
خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ در سنت و پیشینه ما شعر همواره رسانه‌ای قوی بوده که بسیاری از مفاهیم تربیتی و اطلاع‌رسانی از بستر این هنر انتقال یافته است. شعر و خوانش شعر در وجود همه افراد، شور و اشتیاق ایجاد می‌کند و طراوت و حس خوش را بر روح و جان افراد مستولی می‌کند.
چند سالی است که جشنواره مشاعره علوی در سیطره استانی و ملی در بوشهر در حال برگزاری است و حضور علاقه‌مندان به‌عنوان شرکت‌کننده، تماشاگر و همچنین استادان برجسته شعر و ادبیات، علاوه بر رونق‌بخشی این برنامه فرهنگی به‌عنوان برندی فاخر برای استان بوشهر در عرصه‌های فرهنگی شده است.
{$sepehr_key_400}
در شرایط کنونی که نسل جدید به‌نوعی از هنر و فرهنگ فاصله گرفته‌اند، یکی از برنامه‌هایی که می‌توان با آن این شکاف را از بین برد، مشاعره است، مشاعره به‌خوبی می‌تواند بسترساز آشنایی نسل‌ها با ادبیات به‌عنوان عصاره فرهنگ باشد، برنامه‌ای که خانواده‌ها با آسودگی خاطر و بدون واهمه از استفاده از کلمات موهون، به همراه فرزندان در آن شرکت دارند.
این برنامه‌ها علاوه بر ایجاد سرگرمی‌های آموزنده، قطعاً می‌تواند تلنگری به خانواده برای تربیت نسلی بادانش و به فرزندان برای شکوفایی استعدادی زیبا و گیرا باشد، یکی از افرادی که در این سال‌ها علاوه بر جشنواره مشاعره علوی، پای ثابت بسیاری از برنامه‌های حوزه شعر بوده، رقیه قدیمی نوران است که با ۴۰ سال سن و داشتن سه فرزند، همواره با چهره‌ای خندان و مشتاق اشعاری زیبا را در صحنه برای داوران و حاضران می‌خوانند.
خبرنگار خبرگزاری آنا در حاشیه برگزاری جشنواره استانی «مشاعره علوی» گفت‌وگویی را با این شاعر و علاقه‌مند به شعر و ادبیات داشته که مشروح این گپ و گفت در پی می‌آید:
علاقه به دیوان حافظ و سعدی از کودکی
آنا: خودتان را معرفی کنید؟
قدیمی نوران: متولد شهر تهران و هم‌اکنون ساکن شهر اهرم در شهرستان تنگستان هستم. متولد سال ۱۳۶۳ و ۴۰ سال سن دارم و فرزند پنجم خانواده هستم و سه فرزند پسر نیز دارم. پسر بزرگم ۲۳ ساله، پسر دوم ۲۱ ساله و پسر سوم من هم ۱۱ ساله هستند.
امسال دانشگاه را در رشته کاردانی شهرسازی از دانشگاه علمی کاربردی به پایان رساندم و از مهرماه نیز در رشته کارشناسی عمران ادامه تحصیل خواهم داد، در ضمن روزنامه‌نگار و عضو صندوق هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم هستم و با رسانه‌های دریاکنار و نگین جم همکاری می‌کنم.
آنا: از چندسالگی به شعر و ادبیات و سپس مشاعره علاقه‌مند شدید و شروع به فعالیت کردید؟
قدیمی نوران: از کودکی به شعر و اشعار دیوان حافظ، فروغ فرخزاد، سعدی، پروین اعتصامی علاقه داشتم. در ۱۰ سالگی نخستین شعرم با موضوع «نی‌لبک» که شعری حماسی بود سرودم که این دوبیت از سروده‌ام مورد علاقه‌ام است:
کاش باغ لاله‌ای می‌داشتم
زخم چندین سالهای می‌داشتم
کاش لایق کاش لایق می‌شدم
کاش یک ساعت شقایق می‌شدم
آنا: چه کسی استعداد شما را شناخت و چه کسانی مشوق شما بودند؟
قدیمی نوران: مادرم نخستین شخصی بود که استعدادم را شناخت؛ به خاطر دارم که سال سوم راهنمایی ساکن خطه سرسبز فریدونکنار مازندران بودیم و آن دوران در مدرسه راهنمایی رسالت تحصیل می‌کردم. در حقیقت در آن ایام، کادر مدرسه به‌خصوص معلم پرورشی یعنی مریم محمودی در کشف استعداد من تلاش زیادی انجام دادند.
معرفی برنامه‌های هنری از سوی مدرسه و با تلاشی که داشتم در برنامه‌های شعر، مسابقات علمی و نهج‌البلاغه دراستان مازندران دوبار به رتبه نخست رسیدم.
آنا: چند بیت و شعر را از حفظ هستید؟
قدیمی نوران: جدا از اشعار خودم، دوهزار بیت از اشعار علوی را از حفظ هستم.
آنا: گفتید شاعر هستید، سبک اشعار شما چیست؟
قدیمی نوران: بله شاعر هستم و در تمام سبک‌ها کار و کتاب هم چاپ کردم و سبک اشعارم غزل و پست مدرن است. خودم هفت جلد کتاب شعر دارم که سیب سرخ، حکمت گل مریم، آخرین دقایق عمر من ۱ و آخرین دقایق عمر من ۲، کیمیای مهر به چاپ رسیده، اما متأسفانه سایر کتاب‌هایم هنوز موفق به کسب مجوز نشده، البته وبلاگ دارم و اشعارم را در این وبلاگ با علاقه‌مندان به اشتراک می‌گذارم، آدرس وبلاگم www.aramtanha.blogfa است.
آنا: چه سبکی از شعر را بیشتر می‌پسندید؟
قدیمی نوران: اشعار آیینی و حماسی را بیشتر دوست دارم، البته اشعار غزل و غزل کلاسیک از علاقه‌مندی‌های من است.
استعداد ذاتی و تمرین مستمر شاعرم کرد
آنا: شعر چه تأثیری روی شما و زندگی‌تان داشته و دستاوردی داشته‌اید که فکر کنید به‌طور مستقیم از هنر شعر به دست آورده‌اید؟
قدیمی نوران: شعر آرامش خاصی به من می‌دهد و تمام اشعاری که حفظ کردم زیبایی خود را دارند، اما دوبیتی است که بسیار دوست دارم و ارتباط خاصی با این دو بیت برقرار کردم، البته نمی‌دانم شاعر این دوبیتی کیست!
غم را به دل نماز پابرجا کرد
محراب عزا گرفته را دریا کرد
با زهر، وضو گرفت آن تیغ نگاه
بر فرق علی نشست و قرآن وا کرد
آنا: برخورد معلمان و همکلاسی‌ها با شما چگونه بود؟
قدیمی نوران: زمانی که دوره راهنمایی و متوسطه بودم، معلمان و دبیران همواره استقبال خوبی از من داشتند و همیشه اجرای مراسم آیینی را به من می‌سپردند، در دانشگاه هم با توجه به تفاوت رشته تحصیلی‌ام با ادبیات، برای هم‌دانشگاهیان جذابیت خاص داشت.
آنا: فعالیت هنری خود را در قالب شعر ناشی از استعداد ذاتی می‌دانید یا تمرین و استمرار؟
قدیمی نوران: می‌توان گفت هم استعداد ذاتی و هم تمرین و استمرار.
آنا: چگونه می‌توان شعر حفظ و در برنامه‌هایی مانند شب شعر و مشاعره شرکت کرد؟
قدیمی نوران: با خوانش، نوشتن و تکرار شعر می‌توان آن را حفظ کرد.
آنا: آیا توانسته‌اید کسی و یا کسانی را به شعر غلاقه‌مند کنید؟
قدیمی نوران: بله. موفق شدم بسیاری از دوستان و آشنایان را به مشاعره علاقه‌مند کنم.
عضو چند انجمن شعر هستم و سال‌ها این افتخار را داشتم که انجمن موسیقی و شعر و ادب نیایش را مدیریت کنم و از طریق این انجمن با اجرا‌های کنسرت‌های سنتی ـ تلفیفی و جُنگ‌های شادی علاوه بر علاقه‌مندسازی افراد به ادبیات، برای کمک به انجمن بیماران سرطانی کسب درآمد داشته باشم.
در سالهای گذشته بسیاری در مقاطع سنی مختلف عضو این انجمن‌ها شدند و من از این فرصت استفاده کردم و این علاقه‌مندان را به کسب دانش بیشتر و یادگیری ارکان سرودن مانند عرض وعروض، هجا، وزن و ... علاقه‌مند‌تر کردم.
آنا: چه پیشنهادی برای جذابیت برنامه‌های مشاعره دارید؟
قدیمی نوران: پیشنهادم برای جذابیت بیشتر برنامه‌های مشاعره علوی بالابردن سطح کیفیت در چیدمان دکور و از همه مهم‌تر بهبود وضعیت سیستم صوت و تجهیزات و توجه به تعداد و افراد در گروه‌بندی‌هاست.
آنا: رقابت به چه گروه سنی دشوار است، بزرگسال یا کودکان؟
قدیمی نوران: به‌نظرم با توجه به دغدغه‌های زندگی، رقابت در گروه بزرگسالان دشوارتر است و از سویی خردسالان ذهن بازتری برای حفظ ابیات دارند.
آنا: دشوارترین بخش مشاعره کدام است؟
قدیمی نوران: دشوارترین بخش مشاعره بخش مشروط است که باید با یک کلمه بیتی از موضوع مشاعره را به یاد آورد.
آنا: و سخن پایانی ...
قدیمی نوران: از بزرگوارانی که با تلاش بی‌وقفه در برگزاری و پوشش رسانه‌ای جشنواره مشاعره علوی در بخش استان و ملی، زمینه حضور علاقه‌مندان شعر و ادبیات را فراهم کردند، قدردانی می‌کنم.
همچنین از مادرم تمامیت من است و در تک‌تک لحظه‌های شاعرانه زندگیم به‌عنوان دوست، حامی، مشوّق، راهنما و مایه دلگرمی‌ام بود، قدردانی می‌کنم.
انتهای پیام/