مقابله با قرارداد‌های صوری، مزورانه یا متقلبانه را باور کنیم یا ارقام فضایی را؟/محرومیت از دو پنجره نقل و انتقالاتی در انتظار متخلفان

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، سال گذشته فدراسیون فوتبال به این نتیجه رسید که اگر جلوی ریخت و پاش برخی باشگاه ها را نگیرد این فوتبال خیلی زودتر از آنجا تصورش می رود به یک رشته ورشکسته تبدیل می شود. هر چند که همین الان هم فوتبال و باشگاه های آن ورشکسته هستند اما با هزاران ضرب و زور و با سیلی سرخ نگه داشتن در حال فعالیتند.

فدراسیون فوتبال فصل پیش در یک اقدام انتحاری و بدون مطالعه عمیق تصمیم گرفت تا قانون سقف بودجه را برای جلوگیری از نقل و انتقالات سرسام آور اجرا کند. هر چند کلیات این قانون تصمیم بدی نبود اما به یکباره اجرایی کردن آن بدون پیش زمینه، همچنین بدون توجیه اهالی فوتبال و از همه مهمتر بدون در نظر گرفتن ضمانت اجرایی قوی باعث شد هم نه تنها این قانون را جدی نگیرند بلکه راه های دور زدن آن را به خوبی اجرا کردند هر چند که با وجود آشکار شدن تخلفاتشان ژست مظلوم نما هم به خود گرفتند. از سوی دیگر برخی بازیکنان و مربیان با بی پروایی هر چه تمام تر به این قانون تاختند و حتی کار به جایی رسید که نه تنها رعایت آن را جدی نگرفته و آن را ملزم به اجرا نمی دانستند بلکه مدیران خود را هم زیر شدید ترین انتقادات قرار دادند که چرا سقف بودجه را رعایت کرده و با همین حربه هواداران را مقابل مدیران قرار دادند. البته که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم هیچ وقعی به این گونه مصاحبه ها و رفتارها نشان نداد.

همه این موارد دست به دست هم داد تا فدراسیون فوتبال برای فصل آینده تصمیمات خود را بازنگری کند و با تغییرات بسیار در جزییات این قانون امسال قرار است سقف بودجه با شرایط جدیدتر اجرا شود.تا اینجای ماجرا به نظر مشکلی نیست اما زمانی مشکل خود را نمایان می کند که به صورت ریز و جزیی به پیشنهادات در فصل نقل و انتقالات وارد می شویم.

بازار نقل و انتقالات ایران امسال هم بدتر از هر سال دیگری در حال پیشروی است. هرچند که تا امروز هنوز هیچ یک از باشگاه ها از خریدهای جدید خود به طور رسمی رونمایی نکرده اند و یا به صورت تک و توک از تمدیدی ها خود خبر داده اند اما ارقامی که در رسانه ها در مورد رقم قرارداد بازیکنان اعلام می شود به قدری فضایی و عجیب است که هر لحظه این شک بیشتر می شود که آیا واقعا امسال قرار است قانون سقف بودجه رعایت شود؟

دو باشگاه پرسپولیس و استقلال مدعی هستند سقف تمدید قراردادشان بیشتر از 20 میلیارد نیست و برای خرید بازیکن جدید هم نهایت 5 میلیارد بیشتر هزینه می کنند اما واقعا چنین است؟ هر چند که هیچ وقت نمی توان به طور رسمی و تا قبل از ارسال قراردادها به سازمان لیگ، این ارقام ردوبدل شده بین باشگاه ها و بازیکنان را ثابت کرد اما چطور امکان دارد ارقام اعلام شده در رسانه ها با آنچه روی کاغذ به طور رسمی امضا می شود فرق اساسی داشته باشد؟ گیریم که انتشار این ارقام برای بازارگرمی هم باشد حتی اگر در اعلام اعداد اغراق هم شده باشد باز هم رقم های رسمی و نهایی با سقف بودجه باشگاه ها فاصله زیادی دارد.

آیین نامه جدید کارگروه نظارت بر قراردادها در این باره برای فصل جدید تصمیمات جدیدی گرفته است. مسئولان این گارگروه مدعی هستند اخبار مطرح شده در رسانه ها ملاک برای تشخیص ریخت و پاش باشگاه ها خارج از سقف بودجه شان نیست و آنچه به عنوان قرارداد رسمی در سازمان لیگ ارائه می شود ملاک ارزیابی است.

هر چند بر کسی پوشیده نیست که مدیران باشگاه ها به شکل های عجیب و باورنکردنی بلد شده اند این قانون را دور بزنند اما موضوع این است اگر سازمان لیگ خیلی زرنگ باشد و متوجه قراردادهای صوری شود به قانون خودش پایبند است و تماس ها و فشارها و مظلوم نمایی ها باعث نمی شود از تصمیم خود برگردند؟

طبق ماده -٤٩ در صورتي كه به حكم مراجع صالح، قرارداد يا قراردادهاي منعقده، صوري، مزورانه و يا متقلبانه تشخيص داده شوند، افزون بر تنبيه مقرر، باشگاه از يك تا دو پنجره نقل و انتقالات با تشخيص ركن قضايي فدراسيون محروم مي شوند.همچنين اشخاص خاطي (بازيكن، مربي، عوامل تيم و صاحبان امضاء مجاز باشگاه) از حضور در حداقل يك و حداكثر دوفصل مسابقاتي با تشخيص ركن ذيصلاح، محروم خواهند شد.

سقف بودجه برای کمک به ورشکست نشدن فوتبال گرفته شده فعلا آنچه در نقل و انتقالات ایران می گذرد درخواست های نجومی و غیر قابل درک بازیکنان و مربیان از باشگاه هاست. به نظر می رسد بازیکنان و مربیان ما در دنیای دیگری سیر می کنند و هر آنچه در زندگی خود کمبود می بینند برای فصل جدید از باشگاه های خود طلب می کنند. گویا هنوز به این باور نرسیده اند که تا یک سقف مجازی باشگاه می تواند هزینه کند.مگر در این بین مدیران باشگاه ها در باغ سبز دیگری را نشان بدهند که بازیکنان هم به خود این اجازه را می دهند با رقم های افسانه ای دنبال امضای قرارداد باشند.

بازیکنانی که در نهایت شاید 10 میلیارد هم ارزش مادی نداشته باشند درخواست های بالای 30 میلیارد برای تمدید دارند و حتی در این مسیر برخی بازیکنان به نام وقتی با پیشنهاد پایین تر هم روبرو شده اند قهر کرده و تماس های باشگاه را جواب نمی دهند.این گرفتاری است که باشگاه ها با آن روبرو هستند اما کارگروه نظارت بر قراردادها بیرون گود نشسته اند و به  مدیران می گویند لنگش کن! این نشان از باگ های زیاد در نظارت بر قراردادها است اما انگار همه خود را خواب می زنند.