همیوپاتی؛ داروی رقیق‌شده در اقیانوس آرام!
خبرگزاری علم و فناوری آنا، محمدامین پورحسینقلی؛ همکاری داشتم که علاقه‌مند شده بود به همیوپاتی و کلاسی می‌رفت که آن را آموزش می‌دادند. برایم عجیب بود چطور آدمی که با دانشگاه و آزمایشگاه و تحقیقات سر و کار دارد باید به چنین موضوعی که امروز در گروه شبه علم طبقه‌بندی میشود علاقه‌مند شود. به طور خلاصه همیوپاتی مدعی است می‌تواند بیماری‌ها را از طریق خودشان درمان کند. آن هم براساس اصلی که متعلق به دوره سقراط است و می‌گوید همانند، همانند را شفا می‌دهد. پس مثلاً برای مقابله با عقرب گزیدگی باید مقدار کمی زهر عقرب را گذاشت روی محل گزش! وقتی از این همکار پرسیدم دقیقا داروهای همیوپاتی که از خود عامل بیماری‌زا ساخته می‌شوند چه مکانیسیم اثری دارند که منجر به بهبود می‌شوند صرفاً یک سری کلیات را عنوان کرد. مثلا بدن با کمک داروی رقیق شده همیوپاتی قوی میشود. اما اینکه چگونه قوی میشود، پاسخی نداشت (این یکی از ترفندهای شبه علم است که وقتی از مکانیسم اثر یک روش ادعایی پرسش می‌کنیم صرفا به توضیح کلیات و مبانی می‌پردازد و از ارائه شواهد علمی و آزمایشگاهی عاجز است چون شواهدی ندارد).
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیشتر بخوانید{$sepehr_key_109}
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در همیوپاتی عنوان میشود که داروها با رقت تولید می‌شوند. مثلا همین زهر عقرب یا مار را در آب مقطر آنقدر رقیق می‌کنیم تا دیگر اثر زهر نداشته باشد. بعد آن را به بیمار می‌دهیم تا بدنش قوی شود و اثر زهر را از بین ببرد. میزان رقیق سازی این داروها تقریبا معادل ریختن یک قاشق از آن زهر در اقیانوس است! البته براساس مدل‌های علم شیمی، اگر شما چنین دارویی که با چنین شدتی رقیق شده باشد مصرف کنید احتمال اینکه حتی یک مولکول از سم یا عامل بیماری‌زا وارد بدن شما شود تقریباً صفر است. درست مثل اینکه زهر مار را در اقیانوس بریزند و شما از آب اقیانوس بچشید!
پس از این نظرگاه داروهای همیوپاتی با آب مقطر فرقی ندارند و در نتیجه بی‌خطر هستند. در سال‌های اخیر برخی پزشکان طرفدار همیوپاتی و محققینی که این روش را مورد بررسی قرار داده‌اند تلاش کرده‌اند با روش علمی اثربخشی داروهای همیوپاتی را بررسی کنند. مرکز ملی تحقیقات دارویی و سلامت در استرالیا با بررسی بیش از 255 تحقیق در زمینه اثربخشی درمانهای همیوپاتی، به این نتیجه رسیدند که این روش درمانی هیچ تأثیر مفیدی برای درمان بیماری ندارد و مصرف داروی همیوپاتی با مصرف نکردنش برابر است. مدعیان اثربخشی همیوپاتی هنوز نتوانسته‌اند در پژوهشی مستدل بر مبنای مشاهده و تکرارپذیری و تصادفی‌سازی بین گروه‌های درمانی، اثربخشی درمان همیوپاتی را اثبات کنند و عموماً شواهد ارائه‌شده توسط آنها گزینشی و مخدوش بوده است (مثلاً مانند درمانهای شبه علم، مدعی می‌شوند ما چند بیمار داشتیم که داروی ما را مصرف کردند و خوب شدند اما نمی‌توانند مانند یک کارآزمایی بالینی تصادفی در مقایسه آماری با گروه کنترل، این درمان پذیری را نشان دهند).
گرچه داروهای رقیق شده همیوپاتی به نظر بی‌خطر هستند، مشکل جایی آشکار میشود که بخواهیم درمان همیوپاتی را جایگزین درمان‌هایی کنیم که اثربخشی آنها با روش‌های علمی اثبات شده است و از مکانیسم اثرشان اطلاع داریم. مثلا فرض کنید خدای نکرده به سرطان مبتلا شده‌اید و به جای استفاده از درمان رایج، دارویی بخورید که فرقی با آب مقطر ندارد! فهرست بلندی از افرادی وجود دارد که به جای استفاده از روش‌های اثبات شدهی علمی برای درمان بیماری خود، به همیوپاتی روی آورند و به دلیل توقف روند استاندارد درمانی، جان خود را از دست دادند. درمانهای شبه علم مانند همیوپاتی گرچه در ظاهر بی‌خطر به نظر می‌رسند، می‌توانند جان انسان‌ها را به دلیل تعلل در بکار گیری روش صحیح مداخلات پزشکی به خطر بیندازند.
همکار سابق من هم که به این روش شبه علم علاقه پیدا کرده بود، بعد از مدتی پیگیری و آزمون و خطا و مطالعه، عاقب همیوپاتی را کنار گذاشت و به روش علمی خود در مشاهده و آزمون در آزمایشگاه بازگشت.
انتهای پیام/