سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیک‌تر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگ‌تر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/