مارتین هایدگر و فناوری
خبرگزاری علم و فناوری آنا- آزاده پورحسینی؛ مارتین هایدگر نام فیلسوف مشهوری است که افکار جالبی در مورد فناوری داشت. او فکر می‌کرد که در فناوری فقط بحثِ ماشین و ابزار نیست. به اعتقاد وی گاهی اوقات شرایط می‌تواند به سمت‌وسویی برود که مردم فکر کنند که برای هر کاری در زندگی خود به فناوری نیاز دارند، مانند استفاده همیشگی از تلفن و کامپیوتر.
به‌عبارت‌دیگر هایدگر می‌گوید وقتی مردم برای همه‌چیز به فناوری تکیه کنند، ممکن است فراموش کنند چیزهای مهم دیگری مانند گذراندن وقت با خانواده و دوستان یا لذت بردن از طبیعت وجود دارد. هایدگر فکر می‌کرد فناوری می‌تواند مانند یک چتر بزرگ شود که همه‌چیز را می‌پوشاند و مردم ممکن است فراموش کنند به آنچه زیر چتر است نگاهی بیندازند.
به اعتقاد هایدگر مردم نباید فراموش کنند، کنترل فناوری مورداستفاده در دست آن‌هاست و نه برعکس. شاید فکر کنید این موضوع چیز روشن و مشخصی است، اما این‌طور نیست. اگر افراد دقت نکنند چه زمانی و چگونه از فناوری استفاده می‌کنند این احتمال وجود دارد که به‌طور کامل زندگی آنها را به کنترل خود درآورد.
هایدگر همچنین گفت که برای مردم مهم است که گاهی اوقات از فناوری فاصله بگیرند، مانند پیاده‌روی یا بازی کردن در بیرون. او فکر می‌کرد که این مسئله می‌تواند به مردم کمک کند آنچه واقعاً در زندگی مهم است، مانند مهربانی با دیگران و تفریح کردن را به یاد بیاورند.
به‌طور خلاصه، هایدگر فکر می‌کرد که گرچه فناوری مفید است، مردم نباید اجازه دهند همه‌چیز در زندگی تحت کنترل فناوری باشد و باید به خاطر داشته باشند که آنها مدیر فناوری هستند؛ بنابراین باید برای لذت بردن از امور زندگی وقت گذاشت. ممکن است ما شب‌ها از تماشای ستارگان لذت ببریم، اما اگر چشم‌مان ضعیف باشد برای رفع این عیب باید عینک بزنیم. پس در اینجا، فناوری به ما کمک می‌کند تا از زندگی لذت ببریم.
ایستگاه فکر
1-به اطرافتان نگاه کنید. ببینید چه فناوری‌هایی در اطراف شما وجود دارد؟
2-آیا این فناوری‌ها عیب‌هایی هم دارد؟
3-فناوری تا چه حد، برای ما و محیطی که در آن زندگی می‌کنیم. ضرر دارد؟
داستان کوتاه
روزی روزگاری در سرزمینی زیبا، دو کودک به نام‌های لیلی و لاله زندگی می‌کردند. پدر و مادر لیلی و لاله دوست داشتند که فرزندانشان درباره فناوری اطلاعاتی داشته باشند. آنها برای بچه‌ها یک تبلت خریدند تا بتوانند با آن فیلم آموزشی تماشا کنند یا تحقیق و نوشته‌های علمی بخوانند.
در ابتدا بچه‌ها هیجان‌زده شدند و از هدیه‌ای که گرفته بودند احساس خوشحالی می‌کردند.
آنها با کمک برنامه‌های سرگرم‌کننده یاد گرفتند که چگونه اعداد و ارقام را بشمرند یا نقاشی کنند.
با گذشت زمان، لیلی و لیلا بیش‌ازپیش به تبلت وابسته شدند و ساعت‌های طولانی به صفحه نمایش نگاه می‌کردند. والدین آنها متوجه تغییر رفتار آنها شدند. آنها با داشتن تبلت، شروع به غفلت از اسباب‌بازی‌های دیگر و فعالیت‌های خارج از منزل کردند. با دیدن این اتفاقات پدر و مادر آنها تصمیم گرفتند برای مدتی در استفاده از تبلت محدودیت ایجاد کنند. آنها می‌خواستند که بچه‌ها بدانند، باید در استفاده از فناوری تعادل داشته باشیم.
در ابتدا، بچه‌ها در برابر قوانین جدید مقاومت می‌کردند، اما با حوصله و صبر، خوبی‌های این تصمیم را مشاهده کردند. آنها لذت بازی با اسباب‌بازی‌های خود و تحقیق در فضای باز را دوباره کشف کردند. آنها همچنین یاد گرفتند که خلاقیت خود را از طریق نقاشی، نوشتن و بازی تخیلی نشان دهند. تبلت به جای تمرکز بر فعالیت‌های آنها، تنها به یکی از وسیله‌های یادگیری و سرگرمی تبدیل شد.
از طریق این تجربه، لیلی و لیلا درس‌های ارزشمندی در مورد تعادل یاد گرفتند. آنها متوجه شدند که درحالی‌که فناوری می‌تواند سرگرم‌کننده و آموزشی باشد، لذت بردن از فعالیت‌های دیگر و گذراندن وقت با خانواده و دوستان مهم است. آنها با راهنمایی والدین خود، رابطه سالمی با فناوری ایجاد کردند.
انتهای پیام/