صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
دانشمندان:

سیاه‌چاله‌های عظیم‌الجثه طناب‌های پلاسما را می‌چرخانند

دانشمندان در مشاهدات خود دریافتند، یک سیاهچاله پرجرم به صورت یک عنکبوت کیهانی رشته‌های پلاسما را می‌چرخاند.
کد خبر : 876873

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، یک تیم از دانشمندان فضایی به تازگی از آرایه خط پایه بسیار بزرگ (VLBA) استفاده کردند تا یک نگاه جدید به سیاهچاله‌ها داشته باشند. 

آرایه خط پایه بسیار بزرگ که به اختصار (VLBA) نامیده می‌شود، سامانه‌ای شامل ده رادیو تلسکوپ است که از مرکز مدیریت آرایه در سوکورو، نیومکزیکو مدیریت می‌شود و بخشی از رصدخانه ملی رادیویی آمریکا به‌شمار می‌رود.

در این طول موجی طویل برای برخی سیاهچاله‌ها که به عنوان «سیاهچاله‌های فوق پرجرم» شناخته می‌شوند، خبری از روشن شدنی خارق‌العاده نیست، اما تیم محققان مشخص کرد که یکی از این سیاهچاله‌ها به نام «۳سی ۲۷۹»، نه تنها بسیار روشن است، بلکه همچنین رشته‌های پلاسمایی را در اطراف آن می‌چرخاند.

پنج میلیارد سال پیش، یک انفجار بزرگ منطقه‌ای نزدیک به ابرسیاه‌چاله موجود در مرکز کهکشان «۳سی ۲۷۹» را لرزاند. این کهکشان بلازار (Blazar) معروفی است که انرژی خود را از سیاه‌چاله عظیم مرکزش دریافت می‌کند و جرمی یک میلیارد برابر جرم خورشید دارد.

این کشف بزرگ و غیرمنتظره، به دلیل اینکه قادر به دیدن و ثبت عملکرد پلاسما‌های چرخان سیاهچاله از راه دور بود، به پژوهش‌های در دست انجام کمک می‌کند و امکان درک بهتر علمی پیرامون سیاهچاله‌ها را فراهم می‌کند.

تصاویر نشان می‌دهد که رشته‌های پلاسما «۳سی ۲۷۹» شبیه به موی عنکبوت هستند؛ این رشته‌ها به طور فزاینده‌ای در اطراف سیاهچاله می‌گردند. 

این مشاهدات شامل دقیق‌ترین نگاه دانشمندان از یک حادثه اخترفیزیکی است که از یک سیاه‌چاله بزرگ بیرون می‌آید و یک الگوی پیچیده و پیچ خورده را در نزدیکی منبع حادثه نشان می‌دهد. این تصویر جدید می‌تواند تئوری‌های پذیرفته‌شده فعلی را که به مدت ۴۰ سال برای توضیح چگونگی ایجاد این حادثه‌ها و چگونگی تکامل آن‌ها در طول زمان مورد استفاده قرار گرفته‌اند، به چالش بکشد.

انتهای پیام/

ارسال نظر