بازیگری یعنی زیست در یک جهان موازی/ بازیگر باید خودش را به‌روز نگه دارد

فائزه زرکش بهاری، شاعر، نویسنده و بازیگر تئاتر که این روز‌ها در نمایش «کرایسس»، به نویسندگی و کارگردانی کامبیز نیک‌آمیز در عمارت ارغوا» تهران به روی صحنه می‌رود در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: بازیگری صادقانه زندگی کردن در شرایط محیطی فرضی نمایش است، همینطور یک رویداد جسمانی که هدف مشخص درونی و بیرونی دارد.

وی افزود: اتفاق در صحنه نمایش رخ می‌دهد و هر لحظه براساس لحظات قبل شکل می‌گیرد، بازیگری که صادقانه با دیگر بازیگران روی صحنه حضور پیدا کند و هدفش مشخص باشد، به بهترین شکل می‌تواند خودش را بروز دهد. شرایط محیطی هم توسط نویسنده و کارگردان رقم می‌خورد و بازیگر ملزم به رعایت آن‌هاست. یک بازیگر، حتماً باید به یک سری از آمادگی‌ها در چارچوبی خاص دست پیدا کند و برای رویدادی که می‌خواهد رقم بزند، قدرت بداهه سازی خود را پرورش دهد.

زرکش عنوان کرد: همواره تلاش می‌کنم تا بتوانم بداهه‌سازی خود را قوی کنم تا بتوانم با هر اتفاقی که روی صحنه می‌افتد، سازگار باشم. هر چیزی که یک بازیگر یاد بگیرد ابزار‌هایی است که در اختیارش قرار دارد و با قدرت اراده، شجاعت و درک بالا می‌تواند از آن‌ها استفاده کند، در نهایت هم می‌تواند این تکنیک‌ها را کنار بگذارد و به غریزه خویش رجوع کرده و روی صحنه برود.

این بازیگر یادآور شد: بنابراین بازیگر، همواره باید درک درستی از آن چه به روشن شدن و فهم رویداد و مسیر او منجر می‌شود، دست یابد. دنیای بازیگری، آن قدر دنیای وسیعی است که به نظر من، هر آن‌چه که در ورک‌شاپ‌های مختلف حضور پیدا کنیم و یا هر آن‌چه که به صورت آکادمیک این رشته را دنبال کنیم، و یا هر آن‌چه که کتاب بخوانیم و یا فیلم و تئاتر ببینیم، به ما خیلی بیشتر در این مسیر کمک خواهد کرد، اما در نهایت به خوبی به این موضوع می‌رسیم که شاید تنها یک‌ صدم از این دریای بی‌کران را یاد گرفته‌ایم.

وی در این باره توضیح داد: یک بازیگر باید همواره بکوشد تا خود را به روز نگه دارد، براساس همین همواره باید در تلاش باشد تا هر روز به یک آموخته جدید برسد و بیشتر یاد بگیرد. حضور بازیگر روی صحنه، خود یک کارگاه است و این بدان معناست که بازی هر شب او روی صحنه، با بازی شب گذشته‌اش باید تفاوت داشته باشد. این کاملاً اشتباه است که بگوییم یک بازیگر هر شب یک شکل از بازی را باید ارائه دهد، باید گفت که بازیگر در همان اجرا و در همان لحظه با رخدادی نو مواجه می‌شود و با خود می‌گوید که بازی دراین شکل چقدر خوب است .

زرکش‌بهاری با اشاره به این نکته که تفاوت‌های موجود در اجرای هر شب از یک نمایش، همواره برای او قشنگ‌ترین قسمت هنر تئاتر و جذابترین قسمت از یک نمایش است، گفت: تئاتر به خاطر استمرار تفکر، رسم عاشقی و دیگر ویژ‌گی‌هایی که دارد، دنیای خاصی است و دنیای من، بدون هنر بازیگری و بدون تئاتر، چیزی کم دارد و به نظر من، این مقوله جسارت می‌خواهد. در واقع به اعتقاد من یک بازیگر با هنرش در یک جهان موازی است که می‌تواند جای افراد مختلف زندگی کند. ویژ‌گی زیست چندین‌باره به جای افراد مختلف در یک اثر نمایشی، شیرینی و شگفت‌انگیزی نمایش را برای بازیگر، چند برابر می‌کند و به همین دلیل است که هنر بازیگری برای من، هنری بسیار جذاب به شمار می‌آید.

وی با اشاره به این نکته که اضطراب بازیگری همواره برایش جذاب بوده است، گفت: بازیگری همیشه اضطراب دارد؛ اما تا جایی که برای فرد هیجان انگیز باشد، مقوله خوبی است منتها این اضطراب نباید فرساینده باشد.