کشف جدید دانشمندان کاهش وزن را آسان‌تر می‌کند
به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، هر کسی که به آن دست یافته است می‌داند که کاهش وزن طولانی مدت یک نبرد بسیار دشوار و سخت است. عوامل هورمونی، متابولیک و عصبی وزن بدن را تنظیم می‌کنند، به این معنا که کاهش وزن بیشتر می‌تواند یک موضوع زیست‌شناسی باشد تا اراده.
در عین حال، صنعت کاهش وزن در جهان ۲۲۴ میلیارد دلار آمریکا ارزش گذاری شده است و قرار است تا سال ۲۰۳۰ به ۴۰۵ میلیارد دلار افزایش یابد.
یکی از ناامیدکننده‌ترین جنبه‌ها برای بسیاری از افراد، اثر یویو محدودیت کالری است، که باعث می‌شود رژیم‌گیرندگان نیمی از وزن از دست رفته خود را در عرض دو سال و حدود ۸۰ درصد بعد از پنج سال به دست آورند. این اغلب به عنوان یک شکست شخصی تلقی می‌شود و می‌تواند تأثیرات فیزیکی، عاطفی و روانی طولانی مدت داشته باشد.
اما ممکن است همه چیز عذاب آور و ناراحت کننده نباشد. محققان موسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک (MPIMR) و دانشکده پزشکی هاروارد تغییر قابل توجهی در مسیر‌های عصبی در مغز را شناسایی کرده اند که هنگام رژیم گرفتن اتفاق می‌افتد و سیگنال‌های بسیار قوی تری به اعصابی می‌رسد که واسطه احساس گرسنگی هستند. مهار این سیگنال‌ها ممکن است به دانشمندان کمک کند تا درمان‌هایی ایجاد کنند که به افراد در حفظ وزنشان کمک کند.
هنینگ فنسلاو، محقق و رهبر این مطالعه می‌گوید: «مردم عمدتاً به اثرات کوتاه‌مدت پس از رژیم‌های غذایی توجه کرده‌اند. ما می‌خواستیم ببینیم در درازمدت چه تغییراتی در مغز ایجاد می‌شود.»
برای انجام این کار، محققان موش‌ها را تحت رژیم غذایی قرار دادند و مدار‌های مغزی را تحت نظر گرفتند و بر روی نورون‌های پپتید مرتبط با آگوتی (AgRP) در هیپوتالاموس تمرکز کردند که به کنترل احساس گرسنگی معروف است. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که چگونه تحریک این نورون‌ها منجر به افزایش شدید مصرف غذا می‌شود. آن‌ها دریافتند که مسیر‌های عصبی به نورون‌های AgRP زمانی که حیوانات در رژیم غذایی بودند تقویت می‌شوند و در آن سطوح تقویت‌شده باقی می‌مانند، که منجر به سیگنال‌های گرسنگی شدید و دریافت غذای بیشتر و افزایش وزن سریع‌تر می‌شود.
برادفورد لاول از دانشکده پزشکی هاروارد، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «این کار درک چگونگی کنترل گرسنگی توسط نمودار‌های سیم کشی عصبی را افزایش می‌دهد. ما قبلاً مجموعه‌ای کلیدی از نورون‌های بالادست را کشف کرده بودیم که به طور فیزیکی روی نورون‌های گرسنگی AgRP سیناپس می‌شوند و آن‌ها را تحریک می‌کنند. در مطالعه حاضر، متوجه شدیم که ارتباط انتقال‌دهنده عصبی فیزیکی بین این دو نورون، در فرآیندی به نام پلاستیسیته سیناپسی، با رژیم غذایی و کاهش وزن بسیار افزایش می‌یابد و این منجر به گرسنگی مفرط طولانی‌مدت می‌شود.
هنگامی که محققان ارتباط بین آن نورون‌ها را مهار کردند، فعالیت AgRP کاهش یافت و حیوانات پاسخ منظم تری به دریافت غذا داشتند. جای تعجب نیست که این کار باعث کمتر شدن قابل توجا افزایش وزن در آن‌ها شد.
فنسلائو گفت: «این کشف می‌تواند به ما فرصتی بدهد که اثر یویو را کاهش دهیم. در دراز مدت، هدف ما یافتن روش‌های درمانی برای انسان است که می‌تواند به کاهش وزن بدن پس از رژیم کمک کند. برای دستیابی به این هدف، ما همچنان به بررسی این موضوع ادامه می‌دهیم که چگونه می‌توانیم مکانیسم‌هایی را که میانجی‌گر تقویت مسیر‌های عصبی در انسان هستند، مسدود کنیم.»
این مطالعه در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.
انتهای پیام/