صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
آنا گزارش می‌دهد؛

یادی از درگذشتگان موسیقی در سال ۱۴۰۱

در چند ماه پایانی سال ۱۴۰۱، جامعه موسیقی در سوگ هنرمندان برجسته‌ای نشست، از شاعران تا نوازندگان که روزگاری جامعه را تحت تأثیر خود قرار دادند، در این مجال یادی از این هنرمندان کردیم.
کد خبر : 836759

به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری آنا، ماه‌های واپسین سال ۱۴۰۱ برای هنرمندان موسیقی کشورمان مصادف با درگذشت برخی از هنرمندان برجسته این عرصه شد.

** استاد حسن ناهید، نوازنده تخصصی نی

از جمله این هنرمندان فقید استاد حسن ناهید، متولد سال ۱۳۲۲ است که در بهمن ماه ۱۴۰۱ و در ۷۹ سالگی درگذشت. وی هنرمند موسیقی سنتی ایرانی در ژانر موسیقی کلاسیک بود و ساز تخصصی‌اش نیز نی بود. وی از اعضای پیشین ارکستر رودکی، گروه پایور، ارکستر گل‌ها و صبا بود. وی در سال ۱۳۹۲ مدرک درجه یک گرفت و در بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر در سال ۱۳۸۴ مورد تقدیر قرار گرفت.

** محمدعلی شیرازی؛ شاعر شعر زیرآسمون شهر 

از جمله دیگر هنرمندان عرصه موسیقی یک شاعر و ترانه سرای ایرانی به نام محمدعلی حافظ الکتب معروف به محمدعلی شیرازی متولد ۲۷ اسفند ۱۳۱۹ در شیراز و درگذشت ۲۵ آذر ۱۴۰۱ بود. وی از گذشته تاکنون اشعارش توسط خوانندگان خوانده شد و از جمله در صدا و سیما نیز با صدای خوانندگانی، چون قاسم افشار، امیر تاجیک، همایون شجریان، شهرام شکوهی و ... خوانده شد. ازجمله شعر‌های معروف اخیر او می‌توان به وقف پرنده‌ها، عشق گمشده و شب چراغ، زیرآسمون شهر اشاره کرد.

** سیدابوالحسن مختاباد

سید ابوالحسن مختاباد، نویسنده، منتقد، پژوهشگر موسیقی و روزنامه نگار نیز که در ۲۲ دی ۱۳۴۸ به دنیا آمد، دوم بهمن ماه ۱۴۰۱ در یک مرگ ناگهانی با ایست قلبی از دنیا بدورد گفت. مختاباد فعالیت صنفی در حوزه موسیقی را با انتخاب به عنوان بازرس کانون پژوهشگران خانه موسیقی در سال ۸۱ آغاز کرد و سپس در کنار سردبیری نشریه خبری این نهاد، در دوره‌های بعد به عنوان عضو (۱۳۸۳–۱۳۸۵)، نایب رئیس (۱۳۸۵–۱۳۸۷) و رئیس هیئت مدیره (۱۳۸۷–۱۳۸۹) این کانون انتخاب شد.

او موسیقی را با یادگیری آواز در سال‌های اولیه دهه هفتاد نزد کریم صالح عظیمی آغاز کرد و در ادامه مدتی نزد سید نورالدین رضوی سروستانی ردیف آموخت و نیز شیوه آوازی طاهرزاده به روایت نورعلی خان برومند را نیز نزد حمیدرضا نوربخش فرا گرفت. ضمن آنکه چند مدتی هم نزد کمال‌الدین عباسی ردیف آوازی را فرا گرفت. در این مدت آموزه‌های آوازی و صداسازی را با برادرش سید عبدالحسین مختاباد استمرار داد و سلفژ و تئوری موسیقی را نزد محسن الهامیان و نواختن سه تار را هم برای مدتی کوتاه نزد حمید سکوتی، رضا موسوی‌زاده، پیمان سلطانی و بهداد بابایی آموخت.

** داود جعفری امید؛ پیشکسوت ویلنسل

داود جعفری امید، موسیقیدان و نوازنده پیشکسوت ویلنسل، ۲۰ آذرماه ۱۴۰۱ وفات یافت وی در سال ۱۳۰۸ در تهران متولد شد و پس از پایان تحصیلات ابتدایی وارد دبیرستان رازی شد، اما در سال دوم دبیرستان، با تشویق علی‌محمد خادم میثاق که از دوستان پدرش بود به هنرستان عالی موسیقی راه یافت. او در هنرستان موسیقی ساز ویلنسل را برگزید و نوازندگی این ساز را تحت نظر «میس خوتسیف» آموخت.

از جمله شاگردان او می‌توان به حمید کازرانی، محسن تویسرکانی، مجید اسماعیلی، مهسا قاسمی، نسیم سعد، ژابیز زربخش، آنکیدو دارش و نرسی جعفری امید اشاره کرد. از جمله فعالیت‌های هنری زنده‌یاد داود جعفری امید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: فرماندهی موزیک تیپ رشت، همکاری با وزارت فرهنگ و هنر، همکاری با ارکستر سمفونیک تهران، همکاری با ارکستر‌های مختلف رادیو، تدریس در هنرستان عالی موسیقی، تدریس در هنرستان موسیقی ملی، داوری جشنواره ملی موسیقی جوان.

** علی‌اکبر اسطلخی؛ بتهوون ایران

علی اکبر اسطلخی معروف به علی اکبرپور دارای مدرک درجه یک هنری و موسیقیدان پیشکسوت که اهالی موسیقی او را با نام بتهوون ایران می‌شناختند، ۲۷ دی ماه ۱۴۰۱ در هشتاد و هشت سالگی پس از طی یک بیماری درگذشت. وی در سال ۱۳۱۳ در روستای سیاه اسطلخ (از توابع خشک بیجار رشت) متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در شهر رشت سپری کرد. اولین استاد او در فراگیری ساز ویولن موسیو یِرواند بود. از سن ۱۳ یا ۱۴ سالگی در «رادیو بی‌سیم» رشت به اجرای ویولن می‌پرداخت. مجموعه «نغمه‌های زندگی»، «سوئیت‌ها» و «سمفونی‌ها» قطعه‌های گوناگون برای «ویولن»، «فلوت»، «نی»، «پیانو» و... از جمله آثار بی‌کلام اوست که برای ارکستر‌های بزرگ و کوچک نوشته شده‌اند. او با ارکستر‌هایی نظیر «باربد»، «نکیسا» و ارکستر‌های بزرگ رادیو و تلویزیون همکاری داشت. گیشه دمرده (براساس حکایت مشهور گیلکی)، قطعه میرزا کوچک‌خان (با صدای ناصر مسعودی)، سوئیت «دوره‌گرد قصه‌گو»، ترانه ساقی (با صدای مازیار)، تصنیف‌های «شهید وطن» و «بلند آسمان» از آثار او محسوب می‌شوند.

** امیرحسین ندایی، آهنگساز

امیرحسین ندایی مدرس دانشگاه، فیلمساز، مجری تلوزیون و آهنگساز نیز در ۲۲ مهر ماه و در منزلش براثر ایست قلبی در گذشت. وی فعالیت‌های هنری‌اش را از سال ۱۳۶۰ در رشته موسیقی آغاز کرد و سپس در زمینه‌های هنری دیگر مانند نقاشی و سینما به فعالیت پرداخت. ندایی فعالیت‌های فیلم سازی را از سال ۱۳۷۲ در صدا و سیما آغاز کرد. او که دکترای پژوهش هنر از دانشگاه تربیت مدرس داشت، تدریس را در دانشگاه از ۱۳۷۹ در رشته‌های سینما، تئاتر، گرافیک، انیمیشن آغاز کرده بود. برنامه «شب سینما» از سری «شب‌های هنر» در سال ۹۸ با اجرا و کارشناسی «امیرحسین ندایی» روی آنتن می‌رفت.

** اسفندیار قره‌باغی؛ خواننده سرودهای انقلابی

اسفندیار قره‌باغی خواننده و آهنگساز ایرانی متولد اول بهمن ۱۳۲۲ که پیش از انقلاب در اکستر اپرای تهران سولیست باس حضور داشت، نخستین خواننده سرود‌های انقلابی «آمریکا، آمریکا، ننگ به نیرنگ تو» بود که در ۱۷ آذر ۱۴۰۱ بدرود حیات گفت. رهبری گروه کُر تالار وحدت، رهبری گروه کُر صدا و سیما، رئیس مرکز سرود و آهنگ‌های انقلابی، ریاست کمیته آواز کلاسیک خانه موسیقی، مسئول موسیقی رادیو و نایب رئیس کانون هنرمندان ایران از جمله سوابق مسئولیتی او محسوب می‌شد. اسفندیار قره‌باغی در چند فیلم هم به عنوان خواننده، نوازنده یا بازیگر حضور داشته‌است که معروف‌ترین آن‌ها در مقام بازیگر، بازی در فیلم سینمایی صمد و فولادزره‌دیو (۱۳۵۱) در کنار پرویز صیاد بود. همچنین وی سال‌ها در هنرستان هنر‌های زیبای میرک و موسیقی تبریز به تدریس رشته و دروس موسیقی پرداخته بود.

** خلیفه شاهمیر مالداری

خلیفه شاهمیر بلوچ مالداری نیز شانزدهم اسفند ماه در مکران دار فانی را وداع گفت. وی یکی از چهره‌های سرشناس فرهنگ و هنر بلوچ در مکُّران و اطراف چابهار بود. این هنرمند صاحب نام و شناخته شده موسیقی بلوچستان با رپرتوار یا مجموعه کم‌نظیری از ذکر‌های خود به همراه سروز یا سرود یا همان قیچک و تمبورک و همراهی چاپی‌ها و همخوانان، گاه چند شب متوالی برای رهایی بیمار از باد به اجرای مراسم ذکر گواتی می‌پرداخت. این گونه از اجرا‌های آیینی در طی قرن‌ها در جنوب ایران و به خصوص در مناطق ساحلی بسیار متداول بود که به نوعی بادباوری محسوب می‌شد و امروزه دستخوش تغییرات و سوءاستفاده‌های سودجویانه شده است.

اینک که در واپسین روز‌های سال ۱۴۰۱ به سر می‌بریم، برای همه هنرمندان فقید این سال طلب آمرزش الهی داشته و برای بازماندگان آرزوی صبر داریم.

انتهای پیام/

ارسال نظر