۷ نمونه از تغییر نحوه هنرآفرینی توسط فناوری

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری آنا، فناوری امروز هنر را به شکل‌های عجیب و تازه‌ای بازتعریف می‌کند. امروز آثار هنری یا توسط افرادی خلق می‌شوند که با اشعه‌های لیزر کار می‌کنند یا از طریق جمع آوری داده‌ها درباره آلودگی هوا.

اگر دست امپرسیونیست‌ها به ابداع لوله‌های رنگ قابل حملی که به آن‌ها اجازه داد بیرون از خانه و گالری‌های شان نقاشی کنند نمی‌رسید، امروز آن‌ها کجا بودند؟ اگر اندی وارهول چاپ سیلک اسکرین را پیدا نمی‌کرد، امروز کسی چیزی درباره او می‌دانست؟ حقیقت این است که فناوری مدتهاست که به هنرمندان روش‌های جدیدی برای ابراز هنرشان بخشیده است.

در طول چند دهه گذشته، هنر و فناوری بیش از هر زمان دیگری در هم تنیده شده‌اند، چه از طریق ایجاد روش‌های جدید برای ترکیب انواع مختلف رسانه‌ها، که امکان تعامل بیشتری را بین افراد فراهم می‌کند و چه از طریق ساده‌تر کردن فرایند خلق.

امروزه هنرمندان دیجیتالی از فناوری برای هدایت هنر به جهت‌های مختلف استفاده می‌کنند، به طوری که افرادی که از نمایشگاه‌های هنر‌های دیجیتالی بازدید می‌کنند اغلب می‌توانند با آن آثار هنری از جنبه‌های متعددی ارتباط برقرار کنند.

** در ادامه به هفت مثال اشاره می‌کنیم که نشان می‌دهنده چگونه فناوری درحال تغییر شکل گیری هنر است:

۱) با لیزر‌ها شروع می‌کنیم. امروزه لیزر‌ها به قلم موی خیلی از هنر‌های دیجیتالی تبدیل شده‌اند. یکی از نمایشگاه‌های مجبوب هنر‌های دیجیتالی در سال‌های اخیر طوری طراحی شده بود که بازدیدکننده را تشویق به خلق سازه‌های نوری و طراحی‌های روی کف زمین از طریق حرکت از میان پرتو‌های رنگی لیزری و دود می‌کرد. افرادی که تنها کار می‌کردند آسیب پذیر بودند، چون اگر فردی که کنارشان بود وارد سازه آن‌ها می‌شد احتمالاً سازه شان خراب می‌شد. اما افرادی که با دیگران همکاری می‌کردند، حتی اگر این همکاری در حد گرفتن دست‌ها بود، می‌دیدند که سازه‌های نوری که خلق می‌کنند هم مقاومت‌تر و هم زیباتر می‌شود.

۲) گزینه محبوب دیگر در «انقلاب دیجیتالی» تجربه‌ای است موسوم «باغ وحش نوازش». به جای نوازش بز‌های بامزه و خرگوش‌های پشمالو شما وارد لوله‌های ماری شکلی که از سقف آویزان هستند می‌شوید. باحال نیست؟ اما صبر کنید، آن‌ها لوله‌های بسیار حساسی هستند. بر اساس تعبیر و تفسیر حرکات، اصوات و لمس دست شما آن‌ها خم می‌شوند، حرکت می‌کنند و رنگشان را تغییر می‌دهند. اگر حس کنند گروه بزرگی دارد به آن‌ها نزدیک می‌شود قهر کنند و عقب بروند یا اگر نوازششان کنید ممکن است برایتان ناز کنند؛ و اگر همین طور بی حرکت آنجا بایستید کسالت خودشان را نشان می‌دهند. این اثر اشاره‌ای دارد به آینده زمانی که ربات‌ها یا حتی حیوانات خانگی مصنوعی قادر خواهند بود حال و هوای ما را بخوانند و طبق آن واکنش نشان بدهند.

۳) اگر فضای رنگی بالارونده، یک اثر هنری آبسترده نقاشی شده روی دیوار یک گالری در برلین در نگاه اول چیز خاصی به نظر نمی‌رسد، فقط کمی به آن فرصت بدهید. اگر روز برگردید و به آن سر بزنید می‌بینید که حداقل کمی تغییرکرده است. دلیلش این است که این نقاشی همیشه در حال تغییر است، دلیلش هم وجود یک ربات به ورتواکر است که از دیوار بالا می‌رود. این ربات دارای یک قلم نقاشی و یک برنامه نرم افزاری است که به او دستور می‌دهد یک الگوی مشخص را دنبال کند.

این ربات دائم در حال تغییر کار خود است و با استفاده ازهشت رنگ به مدت تا تا سه ساعت روی دیوار‌ها مشغول نقاشی است تا این که باطری اش تمام می‌شود. خالق این ربات می‌گوید این ربات نشان می‌دهد که فرایند خلق کردن پایان ندارد.

۴) هنرمند روس، دیمیتری موروزوف، راهی برای زیبا نشان دادن آلودگی پیدا کرده است، هرچند هدف او این است که به ما نشان بدهد چقدر آلودگی در محیط زیستمان وجود دارد. ابتدا او یک وسیله ساخت که مجهز به یک بینی پلاستیک کوچک بود. این بینی از حس‌گر‌هایی که می‌توانند گرد و غبار و دیگر آلاینده‌ها شامل منواکسید کربن، فرمالدهید و متان را اندازه گیری کنند استفاده می‌کند. بعد او با آن بینی به خیابان‌های مسکو رفت.
این حسگر‌ها داده‌هایی که جمع می‌کنند را به ولت تبدیل می‌کنند و یک پلتفرم کامپیوتری به نام آردوینو این ولت‌ها را به اشکال و رنگ‌ها تبدیل می‌کند و فیلمی از آلودگی خلق می‌کند. دستگاه موزورف بعد از این فیلم عکس می‌گیرد و آن‌ها را چاپ می‌کند. نکته جالب این ابداع این است که هر چه هوا کثیف‌تر باشد، تصویر شفاف‌تر می‌شود.

۵) اریک استندلی، استاد دانشگاه ویرجینیا، یکی از هنرمندانی است که از فناوری برای ساده‌تر کردن فرایند خلق استفاده نمی‌کند. درواقع، او عکس این عمل می‌کند. او پنجره‌های با شیشه رنگ می‌سازد، منتها این پنجره‌ها از جنش کاغذی هستند که با لیزر بریده شده اند. او کارش را باکشیدن یک طرح پیچیده شروع می‌کند، بعد با دقت شکل‌های زیادی که وقتی روی هم قرار می‌گیرند یک نسخه سه بعدی از آن طراحی را تشکیل می‌دهند را می‌برد. ممکن است یکی از پنجره‌های او از ۱۰۰ قطعه بریده شده با لیزر که روی هم قرار می‌گیرند تشکیل شده باشد. استندلی می‌گوید فناوری به او اجازه می‌دهد تا ارتباط بیشتری با چیزی که خلق می‌کند برقرار کند؛ و به این فکر وادارش می‌کند که اثرش را مدام پیچیده‌تر کند.

۶) امروزه نورافشانی روی دیوار ثابت یا آسمان تاریک به یک روش معمول در جشن‌های مکان‌های باز تبدیل شده است. اما اخیراً دو هنرمند به نام‌های آرون کوبلین و بن تریکلبنک از این مفهوم در یک مقیاس بزرگتر استفاده کرده‌اند. یک شب آن‌ها لیزری را روی یک جرثقیل نصب شده روی یک قطار درحال حرکت گذاشتند این لیزر در آسمان نقشه‌های زمین شناسی و حتی ابیات شعر را در جنوب کالیفرنیا در آسمان منعکس می‌کرد. این تصاویر زیبایی و جلوه خاصی به اسمان این منطقه داده بودند.

۷) آخرین مورد یک فناوری بود که توسط هنرمند ویدئویی کریس میلک خلق شده بود. هدف این فناوری کشف فرایند خلاقانه‌ای است که از طریق تعامل با پرنده‌های دیجیتالی شکل می‌گیرد. در این فناوری چندین صفحه بزرگ روی دیوار نصب می‌شوند و بازدیدکننده‌ها می‌توانند مقابلشان بایستند. جلوی صفحه اول، سایه فردی که مقابل صفحه ایستاده به تصویری از یک گله پرنده تبدیل می‌شود. این به گفته میلک نشان دهنده لحظه الهام خلاقانه است. در مقابل صفحه دوم، سایه به وسیله پرندگان مجازی که از آسمان به زمین شیرجه می‌زنند پر می‌شود. این نشان دهنده واکنش انتقادی است. در صفحه سوم، همه چیز بهتر می‌شود-می بینید که چطور با بال‌های بزرگی که با هر حرکت شما به حرکت در می‌آیند احاطه شده اید واین نشان دهنده لحظه‌ای است که فکر خلاقانه به چیزی بزرگتر از یک ایده اولیه تبدیل می‌شود.