آیا مکمل های ویتامین D می توانند خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهند؟

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، مطالعه‌ای که توسط دانشگاه فنلاند شرقی و بیمارستان دانشگاه کووپیو انجام شد، نشان داد که موارد کمتری از ملانوم در میان مصرف کنندگان منظم مکمل‌های ویتامین D مشاهده شده است. متخصصان پوست با تجربه همچنین تخمین زدند که افرادی که به طور منظم مکمل‌های ویتامین D مصرف می‌کنند، خطر ابتلا به سرطان پوست را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهند.

این مطالعه که در تحقیقات ملانوما منتشر شد، نزدیک به ۵۰۰ فرد در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست را مورد بررسی قرار داد و نشان داد افرادی که مکمل‌های ویتامین D را به طور منظم مصرف می‌کردند، در مقایسه با افرادی که از آن‌ها استفاده نمی‌کردند، کمتر دچار ملانوما شدند.

ویتامین D برای عملکرد صحیح بدن انسان حیاتی است و ممکن است در بیماری‌های مختلف نقش داشته باشد. تحقیقات گسترده‌ای در مورد رابطه بین ویتامین D و سرطان‌های پوست، با تمرکز بر کلسیدیول، متابولیت ویتامین D، و ارتباط آن با سرطان پوست انجام شده است. مطالعات قبلی حول محور بررسی سطوح سرمی کلسیدیول و ارتباط آن با سرطان‌های پوست بوده است.

یافته‌های این مطالعات غیرقطعی و حتی گاهی متناقض بوده است، زیرا سطح کلسیدیول سرم با خطر کمی بالاتر و کمی کمتر سرطان‌های پوست مرتبط است. این ممکن است تا حدی با این واقعیت توضیح داده شود که تجزیه و تحلیل کلسیدیول سرم اطلاعاتی در مورد متابولیسم ویتامین D در پوست انسان ارائه نمی‌دهد، که می‌تواند آنزیم‌هایی را بیان کند که متابولیت‌های ویتامین D فعال بیولوژیکی تولید می‌کند یا آن‌ها را غیرفعال می‌کند.

مطالعه جدید، که تحت برنامه سرطان پوست نورث ساوو انجام شد، رویکرد متفاوتی داشت: ۴۹۸ بیمار بزرگسال که تخمین زده می‌شد در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست، مانند کارسینوم سلول بازال، کارسینوم سلول سنگفرشی یا ملانوم بودند، در بخش پوست انتخاب شدند. کلینیک سرپایی بیمارستان دانشگاه کوپیو. متخصصان پوست با تجربه در دانشگاه فنلاند شرقی به دقت اطلاعات پیشینه و سابقه پزشکی بیماران را تجزیه و تحلیل کردند و پوست آن‌ها را بررسی کردند.

متخصصان پوست همچنین بیماران را در گروه‌های مختلف خطر سرطان پوست، یعنی کم خطر، خطر متوسط ​​و پرخطر طبقه‌بندی کردند. بر اساس استفاده از مکمل‌های خوراکی ویتامین D، بیماران به سه گروه غیر مصرف کننده، مصرف کننده گاه به گاه و مصرف کننده معمولی تقسیم شدند. سطح سرمی کلسیدیول در نیمی از بیماران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مشخص شد که مطابق با استفاده خود گزارش شده از ویتامین D است.

یکی از یافته‌های کلیدی این مطالعه این است که موارد ملانوما در بین مصرف‌کنندگان منظم ویتامین D نسبت به افراد غیرمصرف به‌طور قابل‌توجهی کمتر بود و طبقه‌بندی خطر سرطان پوست در مصرف‌کنندگان معمولی به‌طور قابل‌توجهی بهتر از افراد غیرمصرف بود. تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که خطر ابتلا به ملانوم در میان کاربران معمولی به طور قابل توجهی کاهش یافته است، بیش از نصف، در مقایسه با غیر کاربر.

یافته‌ها نشان می‌دهد که حتی مصرف کنندگان گاه به گاه ویتامین D ممکن است خطر ابتلا به ملانوم کمتری نسبت به افراد غیر مصرف کننده داشته باشند. با این حال، هیچ ارتباط آماری معنی داری بین مصرف ویتامین D و شدت پیری نوری، پیری نوری صورت، کراتوز‌های اکتینیک، تعداد خال، کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی وجود نداشت. سطح کلسیدیول سرم نیز با این تغییرات پوستی ارتباط معنی داری نداشت. از آنجایی که طرح تحقیق مقطعی بود، محققین نتوانستند رابطه علی را نشان دهند.

سایر مطالعات نسبتاً اخیر نیز شواهدی از فواید ویتامین D در ملانوما ارائه کرده اند، مانند ارتباط ویتامین D با ملانوم کمتر تهاجمی.

 این مطالعات قبلی یافته‌های جدید ما را از منطقه ساوو شمالی اینجا در فنلاند تأیید می‌کند. با این حال، این سوال در مورد دوز بهینه ویتامین D خوراکی به منظور تأثیرات مفید آن همچنان باید پاسخ داده شود. پروفسور پوست شناسی و آلرژی ایلکا هارویما از دانشگاه فنلاند شرقی خاطرنشان می‌کند تا زمانی که بیشتر بدانیم، توصیه‌های ملی مصرف باید رعایت شود.

محققان دانشگاه فنلاند شرقی و بیمارستان دانشگاه Kuopio قبلا گزارش داده بودند (BMC Cancer ۲۰۲۱) که میزان مرگ و میر ملانوما در North Savo نسبت به بروز آن نسبتاً بالا است.

هارویما در پایان می‌گوید: به همین دلیل نیز ارزش توجه به دریافت کافی ویتامین D در جمعیت این منطقه را دارد.