اینفوگرافی| اولویت‌های تشکلهای دانشجویی چیست؟
جنبش‌های دانشجویی در چهار دهه اخیر همواره فراز و نشیب‌های زیادی را به خود دیده‌اند؛ گاهی نقش‌آفرینی دانشجویان در عرصه‌های مختلف تصمیم‌گیری دولت مؤثر بوده و گاهی با شکست مواجه بوده و در هر حالت این حضور و فعالیت دانشجویان است که می‌تواند کورسوی امید را همواره برای بهبود شرایط زنده نگه دارد.
اصل و لازمه فعالیت فرهنگی و تشکلهای دانشجویی ارتباط است. یعنی ارتباط دانشجویان با یکدیگر که به‌تبع آن فرایند جذب، آموزش و تقویت بدنه تشکیلاتی تشکل‌ها صورت می‌گیرد. از این منظر ارتباط یک لازمه انکارناپذیر است و زمانی که امکان ارتباط میان دانشجویان فراهم نشود، تشکلهای دانشجویی دچار ضعف می‌شوند و اگر فکر اساسی برای حل این معضل اندیشیده نشود، می‌تواند ضربه‌های جبران‌ناپذیری به تشکلهای دانشجویی وارد کند.
حیات تشکل دانشجویی صرفاً در برگزاری یک برنامه و یا انتخابات خلاصه نمی‌شود و چیزی که باعث تقویت و رونق یک تشکل می‌شود، ارتباط مستقیم و دوسویه و تداوم آن میان اعضای تشکل با یکدیگر و همچنین خود تشکل با بدنه دانشجویی است و باید یک مسیری را طی کند که نیازمند ارتباطات حضوری است.
تقویت مبانی فکری اندیشه‌ای و تشکیلاتی تشکل‌ها بسیار مهم است. در قالب محتوا مهارت و تجربیات گذشته تا جایی که می‌توانیم بنیان‌های فکری تشکیلاتی و مهارتی عناصر خود در دانشگاه‌ها را تقویت کنیم.
در وهله دوم باید برای آینده برنامه داشته باشیم. ما با نسلی روبرو هستیم که مدت مدیدی را در مدرسه گذرانده‌اند. و ازاین‌رو بسیاری از الزامات و حداقل‌های فعالیت درون دانشگاه را نیاموخته‌اند. بر همین اساس، پرداختن به مهارت‌های زندگی فردی و اجتماعی و همچنین نیازهای اولیه یک دانشجو را باید در دستور کار قرار دهیم. ما باید دو قدم عقب‌تر برویم و یکسری پیش‌فرض‌ها را در مخاطب خود اصلاح کنیم و پس از آموزش و اصلاح حداقل‌ها، سنگ بنای تقویت و آموزش و انتقال مفاهیم تشکیلاتی و مباحث بعدی را به مخاطب منتقل کنیم. این دو محور، لازم و ملزوم یکدیگرند هم از منظر مخاطب و هم از منظر تشکل‌ها.
دانشگاه امروز باید زیست دانشجویی صحیح و سالم دانشجویی را آموزش ببیند و از قِبَلِ این زیست درست است که این پتانسیل فراهم می‌شوند که دانشجویان بتوانند محتوای بعدی را پذیرا باشند.
این غیر از آموزش و برگزاری دوره‌ها و ارتباطات مؤثر و حضور فعال در جشن ورودی‌های جدید و معرفی تشکل و گروه و مجموعه فرهنگی امکان‌پذیر نیست.
راه دوم نیز به‌نوعی میدان‌داری فعالان تشکل‌ها در فضای دانشگاه و حضور درصحنه است. اگر حضور میدانی داشته باشند و بتوانند حرف و استدلال خود را به گوش مخاطب برسانند طبعاً مخاطب تحت تأثیر حرف‌های آنان قرار می‌گیرد.
به عبارتی فعالان دانشجویی باید در جریان اولویت‌ها و نیازهای امروز جامعه دانشگاهی کشور باشند، در جریان اولویت‌های امروز جامعه ایران و همچنین سیاست‌ها و اولویت‌های انقلاب اسلامی باشد. جریان دانشجویی اگر بتواند این سه را در کنار هم ببیند و برای آن برنامه‌ریزی کند طبعاً می‌تواند به بخشی از آن نیازها و اولویت‌هایی که دانشجویان به دنبال آن هستند برسد.
در مجموع، اولویت امروز تشکلهای دانشجویی ما تقویت بنیه تشکیلاتی خود و برطرف کردن ضعف‌ها و خلل‌ها است. در گام دوم حضور پررنگ در میدان عمل و صحنه دانشگاه است که باعث می‌شود شاهد جریان فعال، پویا انقلابی و مؤثر در فضای دانشگاه‌ها باشیم.
انتهای پیام/۴۱۶۷/
انتهای پیام/