چرا شیرها خمیازه می‌کشند؟ / آیا خمیازه ریشه در یک رفتار اجتماعی دارد؟

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، وقتی به خمیازه کشیدن گروهی از شیرها نگاه می‌کنید، ممکن است چیزی به جز دهان‌دره گربه‌های بزرگ و تنبلی که خواب‌ آلودند به ذهن‌تان خطور نکند، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این خمیازه‌ها ممکن است با ظرافت خاصی، برخی از نشانه‌های مهم اجتماعی را تجلی دهند. خمیازه نه تنها در بین شیرها مسری است، بلکه به نظر می‌رسد به این سلاطین جنگل کمک کند تا حرکات خود را هماهنگ کنند، این گزارش به تازگی در انیمال‌ بی‌هی‌وی‌اِر منتشر شده است.

الیزابتا پالاگی(Elisabetta Palagi)، پژوهشگر رفتارشناسی حیوانات در دانشگاه پیزا ایتالیا می‌گوید، این کشف تا حدی به طور تصادفی انجام شده است. وی و همکارانش هنگام مطالعه رفتار کفتارها در آفریقای جنوبی، این فرصت را پیدا کردند که همزمان به تماشای شیرها نیز بپردازند. او به سرعت متوجه شد که شیرها مرتباً خمیازه می‌کشند و این خمیازه‌ها در بازه‌های زمانی کوتاه نظم به خصوصی دارد.

خمیازه در میان مهره داران امری رایج است، احتمالاً باعث افزایش جریان خون در جمجمه می‌شود، مغز را خنک می‌کند و به هوشیاری کمک می‌کند. این اتفاق به ویژه هنگام ورود و خروج در حالت استراحت، بیش از هر زمانی اتفاق می‌افتد. ماهی‌ها و خزندگان خمیازه می‌کشند، اما به نظر می‌رسد بیشتر مهره‌داران اجتماعی مانند پرندگان و پستانداران این رفتار را برای اهداف مناسب برای زندگی گروهی انتخاب کرده‌اند. در بسیاری از گونه‌ها(مانند انسان‌ها، میمون‌ها و حتی طوطی‌های درازدُم) خمیازه‌بازها می‌توانند تماشاگر را به بیماری خمیازه خود مبتلا کنند و بینندگان خود کمی بعد خمیازه می‌کشند.

دیدن خمیازه شیرها، پالاگی را به یاد تحقیقات خود در مورد خمیازه مسری پستانداران انداخت. پالاگی و تیمش با کنجکاوی و گمانه‌زنی در رابطه با اینکه آیا خمیازه عجیب شیرها از نظر اجتماعی به هم ارتباطی دارد، شروع به ضبط فیلم از این گربه‌های بزرگ کردند و زمان خمیازه آنها و رفتارهایشان را، تجزیه و تحلیل کردند.

محققان بیش از چهار ماه نوزده شیر را از نزدیک در زیست‌گاه خود در ماکالالی رصد کردند. این تیم دریافت، هنگامی که شیرها می‌دیدند عضوی دیگر از گله خمیازه می‌کشد، در حدود ۱۳۹ برابر بیشتر احتمال دارد که در سه دقیقه بعدی خمیازه بکشند. اما سرایت خمیازه به همین جا ختم نشد. شیری که خمیازه شیر دیگری را اصطلاحاً دریافت می‌کرد، ۱۱ برابر به احتمال بیشتری حرکات خمیازه‌کننده اصلی را تکرار می‌کرد(در قیاس با شیرهایی که خمیازه نکشیده بودند). این «همزمانی حرکتی» به این صورت بود که فرضاً شیر اول خمیازه می‌کشید. به فاصله کمی شیر دوم خمیازه می‌کشید. سپس اولین شیر از جایش بلند می‌شد و راه می‌رفت یا در اطراف دور می‌زد و یا حتی می‌خوابید. مشاهدات نشان می‌داد شیر دوم نیز در غالب موارد همین رفتار را تکرار می‌کرد.  

پالاگی می‌گوید ممکن است در شیرها خمیازه مسری برای حفظ انسجام اجتماعی مهم باشد. خمیازه‌هایی که به شیرها کمک می‌کند تا حرکات گروهی خود را هماهنگ کنند، می‌تواند در میان گله‌ها خصوصاً در مواردی که به طور مشترک شکار می‌کنند یا برای فرزندآوری تلاش می‌کنند حیاتی باشد.

انتهای پیام/۴۱۶۰