مرثیه‌ای برای نسل مجازی
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، محمد امین توکلی زاده طی یادداشتی نوشت: مشکلات اقتصادی و سیاسی آنقدر پر حجم برافکار عمومی سایه انداخته که دیگر مجال و مخاطبی برای دغدغه های فرهنگی باقی نمانده است. چند روزی است فیلم گفتگوی نوجوانی با یک زن معلوم‌الحال درحال انتشار است که انسان را یاد داستان قورباغه پخته می اندازد؛ فضای مجازی آنقدر آهسته جامعه ما را بی غیرت نموده که بخشی از جامعه هیچ احساس خطری نکرد. اگر این فاجعه فرهنگی ده سال قبل رخ می‌داد عکس العمل جامعه چه بود؟
بحران‌هایی مثل شکاف بین نسلی، بحران جنسی، نظام آموزش وپرورش ناکارآمد، پایین بودن سطح سواد رسانه ای و ... در بحران ولنگاری فضای مجازی ضرب شده تا با سرعت، بنیان‌های اعتقادی و فرهنگی ما فرو بریزد. سلطه طلبان جهان برای توسعه منافع خود و مدیریت ملت‌ها با زیر ساخت سایبری بنای خود را در نابودی ارزش‌های ملت‌های دیگر به ویژه ملت های متمدن گذاشته‌اند.
رها شدگی فضای مجازی شتاب دهنده نابودی فرهنگی شده است، البته برخی از کشورها با تدارک قوانین سخت گیرانه‌ای متناسب با ارزش‌ها و مبانی خود سعی در تاخیر این فروپاشی دارند.
نظام ارتباطات با پدیده‌های رسانه‌ای کاملا تغییر یافته و نخبگان فرهنگی نتوانسته‌اند متناسب با سرعت و شتاب تکنولوژی سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی کنند. خارج شدن مدیریت افکار عمومی از مدار گروه‌های مرجع فرهنگ‌ساز و افتادن آن به دست اقشار کم عمق و فردمحور شدن تولید و انتشار محتوا به سختی کار افزوده است.
جریانی مرموز مدیریت فضای مجازی را مساوی واژه فیلترینگ کرده و با تابوی فیلترینگ همه را ترسانده و هر نوع مدیریت این فضا را "دیکتاتوری" در ذهن مخاطبان جا انداخته است.
متاسفانه در ایران چون اختلاف از حوزه سیاست‌گذاری تا عملیات گسترده است کار دشوار تر است، دولت برای کم کردن مرجعیت رسانه ملی دنبال گسترش کمی فضای مجازی است تا بتواند منافع سیاسی خود را دنبال کند، گروه‌ها و جناح‌های سیاسی هم فضای مجازی را فرصتی برای بیان نقدهای خود قلمداد می‌کنند و ترس دارند مدیریت آن بهانه‌ای برای محدودیت آنها باشد، شکل گیری طبقاتی از چهره‌های مجازی که کسب و کاری راه انداخته‌اند هم به دایره مخالفان مدیریت فضای مجازی افزوده است.
ولی این خطر بیخ گوش همه کودکان و نوجوانان این سرزمین است؛ نسلی که با گوشی‌های هوشمند زندگی می‌کنند و سخیف ترین محتواها در کوتاه ترین زمان در برابر چشمان آنها است.
اگر چاره‌ای نکنیم فردایی وجود ندارد که برایش تدبیر سیاسی و اقتصادی کنیم اهالی حوزه فرهنگ و رسانه و دلسوزان این مرز و بوم بیش از دیگران باید برای این مهم نگران باشند و تدبیر کنند.
انتهای پیام/
انتهای پیام/