تئاتر و تدبیر مدیران دولتی همزمان تعطیل شد!/ هیچ‌کس به فکر راهکارهای جایگزین نیست

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، تعطیلی مداوم و یا فعالیت نصفه و نیمه! این خلاصه‌ای از وضعیت  اجراهای تئاتر در سال 1399 تاکنون است.

سالن‌های تئاتر نیز همچون بسیاری از فعالیت‌های فرهنگی و هنری از تبعات منفی شیوع کرونا بی‌نصیب نماندند. با این تفاوت که اگر در سایر مشاغل و محدودیت‌ها، اندکی روزنه امید و یا شیوه‌های جایگزین برای جبران وجود داشت، اما اهالی تئاتر در این مدت هر چه زدند به در بسته خوردند و جز بیکاری و ممنوعیت چیزی نصیبشان نشد؛موضوعی که بیش از هر چیز به بی‌تدبیری مدیران دولتی و فقدان برنامه‌ای جامع برای اهالی تئاتر بازمی‌گردد و نتیجه‌اش بیکاری  و اوضاع نامطلوب هنرمندان این عرصه است.

اهالی تئاتر در عُسر و حرج!

هفته گذشته بود که مدیر امور استان‌های اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگویی رادیویی با اعلام این که ۹۵ درصد از فعالان تئاتر در ایران مستأجر هستند، عنوان کرد: متأسفانه گروه‌های تئاتری در ماه‌های اخیر به دلیل شیوع ویروس کرونا بیکار شده‌اند و هنوز خسارت‌های مالی آن‌ها جبران نشده است.

محمدرضا الوند با اشاره به این که اکثر فعالان تئاتر حداقل سرمایه مالی ممکن را در اختیار ندارند، اظهار داشت: اکثر بازیگران و فعالان تئاتر اگر یک خودرو داشتند، حتماً برای تأمین هزینه‌های زندگی در پلتفرم‌های تاکسی اینترنتی مشغول می‌شدند.

تعطیلی فراگیر سالن‌های نمایشی و شرایط شکننده گروه‌های تئاتری در شرایطی رقم خورده است که  هنرمندان تئاتر امیدی هم ر پروژه‌های تلویزیونی و سینمایی ندارند. در این روزها کاری جز گلایه از دست آنها بر نمی‌آید. گلایه‌هایی که  با توجه به  بی‌برنامگی و انفعال مدیریت تئاتر، وارد  و به‌حق به نظر می رسد.

سفره‌خانه‌هایی که باز بودند و تماشاخانه‌هایی که تعطیل!

پیش از این حمیدرضا نعیمی بازیگر و کارگردان تئاتر در این باره به خبرگزاری آنا گفته بود:  وزیر ارشاد، معاونت هنری و مدیران تئاتر تاکنون هیچ برنامه روشنی برای تئاتر اعلام نکرده‌اند. چند شعار دادند که بعداً معلوم شد بخشی از این شعارها اصلاً واقعی نیست. یکی از این شعارها این بود که  دولت برای خسارت‌های کرونا به تئاتر بودجه  قابل‌توجهی را در نظر گرفته است.

وی در ادامه عنوان کرده بود: در زمانی که سالن های تئاتر با رعایت شرایط بهداشتی کار خود را آغاز کرده بودند، برای آگاه‌سازی مردم نسبت به چگونگی حضور در سالن‌های سینما و تئانر و حمایت از اجراها نیز اقدامی نشد. بعضی شب‌ها وقتی از کنار برخی رستوران‌ها، سفره‌خانه‌ها و کافی‌شاپ‌ها رد می‌شوم و می‌بینم افراد بدون رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی و ماسک کنار هم نشسته‌اند و قلیان می‌کشند. ظاهراً این رستوران‌ها و قلیان‌ها خطری برای سلامتی مردم ندارد اما تئاتر،  و سینما خطرناک است!

پویا امینی هم که شهریور امسال در نمایش «جیرجیرک؛ نسخه پاراجانف» به کارگردانی آرش سنجابی ایفای نقش کرده بود در این باره به خبرنگار آنا گفت: وقتی بحث اعلام شیوه‌نامه‌های بهداشتی و تعامل با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح شد، همه ما منتظر اتفاقات ویژه‌ای بودیم، اما دیدیم که آنها کاری انجام نمی‌دهند.

این بازیگر تئاتر اظهار کرد: آنچه اتفاق افتاد، بیشتر همت خود سالن‌دارها و گروه‌های تئاتری بود. آنها در عین حال که حواسشان به رعایت این شیوه‌نامه‌ها هست، نمایش‌ها را نیز روی صحنه می‌برند. جا دارد یک دست مریزاد به همه آنها گفته شود، اما متأسفانه آن مسئولانی که باید در این قضیه ورود می‌کردند خیلی از خودشان حمیّت و دلسوزی نشان ندادند تا جلو بیایند و یک گوشه کار را بگیرند.

 باور کنید «تئاتر»  یک شغل است!

با وجود اوضاع نامناسب  تئاتر، به نظر می‌رسد سیاستگذاران فرهنگی و مدیران کلان کشور، همچنان به مقوله هنرهای نمایشی به عنوان یک فعالیت تفننی و صرفاً هنری نگاه می‌کنند. این درحالی است که اهالی تئاتر سال‌هاست که در تلاشند تا این حقیقت را در ذهن مدیران و افکار عمومی جا بیندازند که تئاتر علاوه بر وجوه هنری یک شغل و راهی برای معیشت آنهاست.

شاید ادامه فعالیت‌های تئاتری در فضای مجازی، سفارش فیلم‌تئاتر‌ و تله‌تئاتر، نمایشنامه‌خوانی‌های آنلاین با ترکیبی از بازیگران جوان و چهره و ... می‌توانست به کالبد در حال احتضار تئاتر اندک جانی بدهد، اما شوربختانه فعلاً از چنین طرح‌هایی خبری نیست و شاهد رکود کامل دراین عرصه هستیم.

با این حالا باید منتظر ماند و دید پیکره نحیف و در معرض نابودی تئاترکشور جان تازه‌ای خواهد گرفت و یا این که همچنان در مسیر زوال به راه خود ادامه می‌دهد.

 انتهای پیام/4104/