وزارت ارشاد و مدیران تئاتر برنامه روشنی برای بازگشایی سالن‌ها نداشتند/ سالن تئاتر خطرناک است، اما رستوران و قلیان نه!
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، در شرایط کرونایی و کسادی رو به تعطیلی مراکز هنری، همچنان برخی هنرمندان در تلاش هستند تا با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، کمی این فضا را گرم نگه دارند. در همین راستا حمایت‌ها و برنامههای وزارت ارشاد از هنرمندان محل بحث و نقد قرار گرفته است.گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا قصد دارد در قالب پرونده‌ای ضمن گفتگو با اهالی فرهنگ و هنر، عملکرد وزارت ارشاد در این زمینه را ارزیابی کند.
در همین ارتباط حمیدرضا نعیمی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا با اشاره به این که عدم علاقه‌مندی مسئولان به هنر یک آسیب است افزود: یکی از مواردی که نشان می‌دهد یک کشور با توسعه‌یافتگی فاصله دارد این است که مسئولان یک کشور تئاتر نبینند و اهل کتاب خواندن نباشند. مثلاً شما همین الان بروید از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی یا حتی برخی مدیرانی که در وزارت ارشاد هستند بپرسید که اصلاً شما کسی به اسم گارسیا مارکز را می‌شناسید؟ شاعری به اسم لورکا را می‌شناسید؟ آیا می‌توانید غزلی از صائب تبریزی بخوانید؟ آیا شما به فرض تاریخ بیهقی را خوانده‌اید؟
مدیران ناآشنا با فرهنگ سیاستمداران موفقی هم نخواهند شد
این بازیگر و کارگردان تئاتر اظهار کرد: وقتی مدیران ما فیلم نمی‌بینند، موسیقی دوست ندارند، کتاب و رمان نمی‌خوانند، با داستان‌نویسی آشنا نیستند، تئاتر نمی‌آیند، گالری نمی‌روند، با سبک‌های هنری هیچ اُنس و الفتی ندارند، با یک‌سری مسئول مواجهیم که از فرهنگ چیزی نمی‌دانند؛در نتیجه سیاستمدار و اقتصاددان موفقی هم نخواهند شد.
وی افزود: اگر ما امروز در بخش‌هایی از اقتصاد، سیاست داخلی و خارجی دچار مشکل شده‌ایم به دلیلضعف فرهنگی ماست. در جریان جنگ جهانی دوم، کشور اتریش بسیاری از زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی‌اش را از دست داد. دولتمردان این کشور پس از جنگ بخش عمده‌ای از وام‌ها و کمک‌های خارجی را صرف ساختن سالن تئاتر کردند.
نعیمی ادامه داد: آنها معتقد بودند که تئاتر فقط هنر نمایش نیست. تئاتر به معنای جایی برای نشستن و دیدن و شنیدن است. وقتی کشور صاحب تئاتر باشد، امکان گفتگوی اجتماعی فراهم می‌شود. برای همین است که امروز می‌بینید که اتریش در دنیا چنین جایگاهی دارد؛ در حالی‌که نه معدن دارد، نه نفت دارد، نه منابع زیرزمینی دارد ولی درحوزه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دارای جایگاه است.
مسئولانی که هنر و فرهنگ را عنصر مازاد می‌بینند!
این مدرس تئاتر عنوان کرد: اغلب مسئولان ما هنر را یک عنصر مازاد می‌بینند. هر جایی که قرار باشد چیزی حذف شود یا نادیده گرفته شود، آن چیز فرهنگ و هنر است. در تمام دنیا شهردار شهرهای بزرگ در درجه اول یک مقام فرهنگی است اما در کشور ما شهرداران پایتخت همگی چهره‌های سیاسی بوده‌اند.
وی گفت: آیا نباید ما به غیر از ساخت و ساز، برای خوراک روحی و روانی شهروندان خوراکی در نظر بگیریم؟ مردمی که این روزها به خاطر شیوع کرونا و مشکلات مالی زیر فشار روانی هستند، به آرامش روحی نیاز دارند.یکی از مواردی که آنها را آرام می‌کند موسیقی، تئاتر، سینما، نمایش و گالری‌گردی است. آقای حناچی چه برنامه‌ای برای کارهای فرهنگی شهر دارند؟ آیا تا الان گفته‌اند برای برنامههای فرهنگی و هنری تهران چه برنامه‌هایی دارند؟
آرزوهایی که پیرمان کرد و برآورده نشد!
نعیمی افزود: وقتی نگاه می‌کنم می‌بینم که فقط باید آرزو کنیم که گشایشی شود،اما دیگر پیر شدیم و مردیم از بس که آرزو کردیم و هیچ‌کدام تحقق پیدا نکرد!
این نمایشنامه‌نویس اظهار کرد: وزیر ارشاد، معاونت هنری و مدیران تئاتر تاکنون هیچ برنامه روشنی برای تئاتر اعلام نکرده‌اند. چند شعار دادند که بعداً معلوم شد بخشی از این شعارها اصلاً واقعی نیست. مثلاً اینکه دولت برای خسارت‌های کرونا به تئاتر بودجه قابل‌توجهی را در نظر گرفته است؛ تا به امروز که حدود دوماه از بازگشایی سالن‌های تئاتر می‌گذرد، هیچ تئاتر و هیچ گروهی نه در تهران و نه در هیچ شهری از ایران یک ریال به عنوان خسارت دریافت نکرده است.
وی تصریح کرد: گویا گروه‌های تئاتری کالاهای لوکس هستند که بود و نبود آنها خیلی فرقی نمی‌کند. هنرمندان تئاتر و کار و هنرشان اصلاً جزء ضرورت‌ها به حساب نمی‌آیند.
سالن تئاتر خطرناک است اما رستوران و قلیان نه!
نعیمی افزود: حتی برای آگاه‌سازی مردم نسبت به چگونگی حضور در سالن‌های سینما و تئانر و حمایت از اجراها نیز اقدامی نشده است. بعضی شب‌ها وقتی از کنار برخی رستوران‌ها، سفره‌خانه‌ها و کافی‌شاپ‌ها رد می‌شوم و می‌بینم افراد بدون رعاینت شیوه‌نامه‌های بهداشتی و ماسک کنار هم نشسته‌اند و قلیان می‌کشند. ظاهراً این رستوران‌ها و قلیان‌ها خطری برای سلامتی مردم ندارد اما تئاتر، و سینما خطرناک است!
وی اظهار کرد: گویا تئاتر فقط برای خودمان مهم است و برای مسئولان اهمیتی ندارد. به نظر من لازم است که یک ستاد بحران به صورت ضربتی تشکیل دهیم.آسیب فرهنگی برخلاف بلایای طبیعی یک اتفاق غیرمترقبه و غیرقابل پیش‌بینی نیست بلکه تدریجی اتفاق می‌افتد و باید برای اصلاح آن برنامه‌ریزی کرد.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/