اجحاف در حق مسافران اتوبوس‌های درون‌شهری/ لطفا کرایه راه نرفته را کامل پرداخت کنید!
گروه اجتماعی خبرگزاری آنا- قاسم شجاع؛ مسافر سوار اتوبوس شد، هنوز یکی دو ایستگاه را طی نکرده بود که در حالِ پیاده شدن، از راننده اتوبوس پرسید: «بین من که دو ایستگاه مسافر شما بودم با مسافری که کل مسیر از ابتدا تا انتها را طی کرده از نظر میزان کرایه، چه فرقی می‌کنه؟»
پیرمرد راننده شرکت واحد که از پشت دیواره نایلونی حرف می‌زد؛ نیم‌رخ، نگاهی کرد و گفت: «هیچی!» و ادامه داد: «کرایه اتوبوس همونیه که از کارتت کم میشه؛ کم و زیاد نمیشه؛ چه یه ایستگاه چه تا آخر خط ...»
حمل‌و‌نقل با اتوبوس در کلانشهر پایتخت تداعی‌گر راه‌های نرفته‌ای است که باید وجه آن را کامل و بی‌کم‌وکاست پرداخت.
در حال حاضر مدیریت شهری برای مسافرت کل مسیر از مبدأ تا مقصد مسافران اتوبوسرانی و مسافرانی که یکی دو ایستگاه مهمان شرکت واحد هستند فرقی قائل نیست؛ همین که مسافر وارد ایستگاه شد باید همه کرایه را یکجا پرداخت کند.
اتوبوس‌ها و پایانه‌های شهری پایتخت به علت نداشتن «کارت‌خوان‌های ورودی مسافران» که نشان‌دهنده مسیر طی‌شده یا به عبارت بهتر سفر طی‌شده توسط مسافر هست (مثل مترو) میزان مسافت سفر محاسبه نمی‌شود و مسافران به ناچار با هر مسیر طی شده باید نرخ کرایه کل آن مسیر را پرداخت کنند. این موضوع اجحاف در حق شهروندانی است که تنها برای یک ایستگاه مهمان اتوبوس هستند ولی باید کرایه کل مسیر را پرداخت کنند.
به عبارت ساده‌تر؛ اگر تعداد مسافران هر روزه اتوبوس‌های تهران و نه شهرهای اطراف یا شهرها و استان‌های دیگر را که به همین روش کرایه‌ها اخذ می‌شود، در نظر بگیریم این نتیجه را می‌توان به دست آورد: «اتوبوس‌های شرکت واحد تهران قبل از شیوع کرونا در هر 24 ساعت بین یک میلیون و ۷۰۰ هزار تا ۲ میلیون نفر را جابه جا می کرد.»
اما در حال حاضر و با وجود همه‌گیر شدن ویروس کووید-19 اتوبوس‌های شهری، میزبان بیش از 400 هزار مسافر است. این را مدیرعامل شرکت واحد چندی پیش در مصاحبه‌ای اعلام کرده بود. با این آمار نزدیک به واقعیت می‌توان با ملاحظه نبودنِ آماری درست از تعداد مسافرانی که بین مسیر سوار اتوبوس‌های پایتخت می‌شوند نتیجه‌گیری کرد که اگر چنانچه تعداد مسافران بین راهی که 50 درصد مسیر روزانه خود را با اتوبوس‌ها طی می‌کنند و با لحاظ نیم‌بهایی که بابت طی مسیر باید پرداخت شود را محاسبه کرد می‌توان نتیجه گرفت که روزانه رقمی حدود 100 میلیون و ماهانه 3 میلیارد تومان، و اگر تعداد مسافران بین راهی را فقط 30 درصد از حجم کل مسافران تهران بزرگ را پوشش دهد می‌توان به رقم 60 میلیون روزانه و ماهانه به رقم یک میلیارد و 800 میلیون تومان رسید.
کاملاً واضح است که این محاسبه فقط برای دوره منتهی به شیوع ویروس کرونا بررسی شده است.
باید اضافه کرد با این روش و با توضیحات مدیرعامل شرکت واحد مبنی بر اینکه تعداد مسافرانی که قبل از ویروس کرونا و لغو طرح ترافیک پایتخت و با در نظر گرفتن تعداد مسافرانی که قبل از این، از اتوبوس‌های شرکت واحد استفاده می‌کردند، می‌شود اینگونه نتیجه گرفت که روزانه حدود 250 میلیون تومان و ماهانه 7 میلیارد و 500 میلیون تومان در جیب شرکت واحد می‌رود.
بنابراین به نظر می‌رسد، مدیریت شهری با نصب دستگاه‌های کارت‌خوان هوشمند که در حال حاضر جزء بدیهی‌ترین سیستم‌های کنترل ورود و خروج مسافران در پایانه‌ها و ایستگاه‌ها است علاوه بر کنترل بیشتر بر تعداد مسافران و میزان سفرهای درون شهری و طول سفرها می‌تواند با توجه به طول سفر از مسافران کرایه پرداخت کند تا هم اخذ کرایه از مسافران عادلانه‌تر شود.
چه بسا با اتخاذ این روش و تغییراتی که لازمه زیرساخت‌های کلانشهرها است، درآمدها و عایدی شرکت واحد اتوبوسرانی تغییر کند و به درآمدزایی بهتری دست یابد.
انتهای پیام/4076/پ
انتهای پیام/